ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

               เป็นนายแบ๊งค์  อยู่นาน  พานเบื่อหน่าย
         งานสบาย  เกินไป  ไม่สนุก
         ตัดสินใจ  อำลา  มาเป็นกุ๊ก
         ทนเจ่าจุก  ครึ่งเดือน  เหมือนแรมปี

            จำผันตัว  เปลี่ยนทาง  อย่างเร่งรีบ
         สู่อาชีพ  นายหน้า  วิ่งค้าที่
         แต่รำคาญ  ชิงชัง  คนมั่งมี
         ล้วนจู้จี้  งี่เง่า  ยากเอาใจ

            เหียนหันมา  เปิดบาร์  อะโกโก้
         ลงทุนโข  โอ่อ่า  ทำหน้าใหญ่
         เปิดแค่สอง  อาทิตย์  โดนปิดไป
         เพราะดันไม่  ส่งส่วย  ซวยบรม

            ย้ายมาขาย  แป๊ะซะ  ส่งบะหมี่
         ขายซีดี  มือสอง  อยู่คลองถม
         เปลี่ยนไปมา  หลายเที่ยว  จนเซียวซม
         ยิ่งล่มจม  อมทุกข์  หนี้ลุกลาม

            บากหน้ากลับ  ธนาคาร  ของานเก่า
   ดีที่เขา  ให้เกียรติ  มิเหยียดหยาม
   ถึงตำแหน่ง  เล็กหน่อย  จำคล้อยตาม
         ได้เป็นยาม  ยิ้มแฉ่ง  อยู่แบ๊งค์เดิม

     

    สุนทรวิทย์
 

[D]

เป็นสาวแบ๊งค์ เหงาหงอย พลอยเกียจคร้าน
แอบหลบงาน เติมวาด ปาดแต่งเสริม
ทั้งแก้มใส ใบหน้า ทาแป้งเติม
ตาก็เพิ่ม คิ้วก็โก่ง โค้งบาดใจ

ลูกค้ากวน เวลา พานั่งบ่น
ทำคิ้วย่น ชนกัน พลันเสือกไส
เอ้า! เสร็จแล้ว หุนหัน ผลักดันไป
โน่น!บันได ให้ว่อง ฉันต้องนอน

ร้อนถึงหู ผู้จัดการ มารขี้ฟ้อง
อย่างนี้ต้อง รีบบอก ใช่ยอกย้อน
ทียามนั่ง หลับใหล น้ำลายฟอน
คนสัญจร เจอประจำ ยังทำเมิน

"ดิน"

[ปู่ริน]

ชีวิตนี้มีขึ้นลงไม่คงที่
เป็นครูทีใต้ชายแดนแสนห่างเหิน
เที่ยวคบหาสมาคมเพื่อนจนเพลิน
ย่อยยับเยินสุดถลำไม่ทำงาน

วันศุกร์เมาสาร์นอนถอนอาทิตย์
เริ่มใช้สิทธิ์ลากิจจิตเกียจคร้าน
เป็นหนี้สินเงินผ่อนตอนได้งาน
ทั้งค่าบ้านรถตู้เย็นเป็นยืดยาว

ต้องลาออกตัดสินใจขายประกัน
ทิ้งความฝันจบลงตรงอื้อฉาว
ไม่ส่งต้นไม่ส่งดอกบอกเรื่องราว
เสียเพราะเหล้าเข้าปากยากสุดทน

จึงหันมาทำสวนยางเพื่อล้างหนี้
ไม่คิดหนีปัญหาใดให้สับสน
ความโลภโกรธหลงคงได้ทำลายคน
รู้จักตัวตน.ตั้งอยู่บน ความพอเพียง

                                  ริน ดอนบูรพา
                                       ๒๔ มิ.ย. ๕๕

[sunthornvit]

เป็นสาวแบ๊งค์ เหงาหงอย พลอยเกียจคร้าน
แอบหลบงาน เติมวาด ปาดแต่งเสริม
ทั้งแก้มใส ใบหน้า ทาแป้งเติม
ตาก็เพิ่ม คิ้วก็โก่ง โค้งบาดใจ

ลูกค้ากวน เวลา พานั่งบ่น
ทำคิ้วย่น ชนกัน พลันเสือกไส
เอ้า! เสร็จแล้ว หุนหัน ผลักดันไป
โน่น!บันได ให้ว่อง ฉันต้องนอน

ร้อนถึงหู ผู้จัดการ มารขี้ฟ้อง
อย่างนี้ต้อง รีบบอก ใช่ยอกย้อน
ทียามนั่ง หลับใหล น้ำลายฟอน
คนสัญจร เจอประจำ ยังทำเมิน

"ดิน"

เห็นสาวแบ๊งค์  วางมาด  นั่งวาดคิ้ว
ซ้ำมาหลิ่ว  ตาใส่  ให้เคอะเขิน
คงเห็นยาม  หล่อออก  เลยหยอกเอิน
ยามหลงเพลิน  หลิ่วตอบ  นึกชอบพอ

ที่ไหนได้  สาวแบ๊งค์  ดันแผลงฤทธิ์
จะเอาผิด  คุกคาม  จนยามฝ่อ
ถกกระโปรง  ชี้หน้า  ยืนด่าทอ
อยากก้านคอ  สักที  เสียกี่ตังค์

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ชีวิตนี้มีขึ้นลงไม่คงที่
เป็นครูทีใต้ชายแดนแสนห่างเหิน
เที่ยวคบหาสมาคมเพื่อนจนเพลิน
ย่อยยับเยินสุดถลำไม่ทำงาน

วันศุกร์เมาสาร์นอนถอนอาทิตย์
เริ่มใช้สิทธิ์ลากิจจิตเกียจคร้าน
เป็นหนี้สินเงินผ่อนตอนได้งาน
ทั้งค่าบ้านรถตู้เย็นเป็นยืดยาว

ต้องลาออกตัดสินใจขายประกัน
ทิ้งความฝันจบลงตรงอื้อฉาว
ไม่ส่งต้นไม่ส่งดอกบอกเรื่องราว
เสียเพราะเหล้าเข้าปากยากสุดทน

จึงหันมาทำสวนยางเพื่อล้างหนี้
ไม่คิดหนีปัญหาใดให้สับสน
ความโลภโกรธหลงคงได้ทำลายคน
รู้จักตัวตน.ตั้งอยู่บน ความพอเพียง

                                  ริน ดอนบูรพา
                                       ๒๔ มิ.ย. ๕๕

ความลืมตัว  มัวเมา  เผาคนได้
ความหลงใหล  กระพือ  ถึงชื่อเสียง
การดำรง  อย่างผู้  รู้พอเพียง
จึงหลีกเลี่ยง  หลุดพ้น  จากมลทิน

ประสบการณ์  เปรียบครู  ผู้สอนสั่ง
ยามพลาดพลั้ง  เตือนใจ  ใฝ่ถวิล
หมั่นแก้ไข  ปรับตัว  ชั่วชีวิน
ตราบผืนดิน  กลบหน้า  ค่อยรามือ

 

สุนทรวิทย์

[Prapacarn ❀]

เป็นคนสวยยิ้มแฉ่ง..ตำแหน่งหมอ
แค่นั่งรอคนมาถามเรื่องความฝัน
เฝ้าจับแพะชนแกะแต่ละวัน
ช่างเฉิดฉันประจำที่...ศรีธัญญา

เป็นหมอดู..หมอเดา..เหมาโรคจิต
ให้หงุดหงิดหงอยเงื่องเจอเรื่องบ้า
อยากจะลองช่วยปู่ดูสักครา
ไปทำนา..กู้อีจู้อยู่ริมบึง

ชักขยาดหวาดหวั่น..งูมันเยอะ
โคลนก็เปรอะลุยตมงมไม่ถึง
“จะไปขายส้มตำ” หนู.. รำพึง
ข้าวเหนียวนึ่งแถมไก่..คงได้ดี

ขายไม่เป็นเห็นใคร..ก็ให้เขาหมด
งี้คงอดกำไรแหงม..แถมป่นปี้
ยิ่งทำไปยิ่งเจริญ..แหม เพลินดี
มาวันนี้กลับที่เก่า..เข้าศรีธัญญา

เราชื่ออะไรน๊อ.....
 

ไม่จริ๊ง..ไม่จริง...
และ...หนูไม่ได้ตกสัมผัส  แค่ตกใจ...

[--ณัชชา--]

บากหน้ากลับ  ธนาคาร  ของานเก่า
   ดีที่เขา  ให้เกียรติ  มิเหยียดหยาม
   ถึงตำแหน่ง  เล็กหน่อย  จำคล้อยตาม
         ได้เป็นยาม  ยิ้มแฉ่ง  อยู่แบ๊งค์เดิม

สุนทรวิทย์


 

ดูลาดเลามานานเตรียมงานใหญ่
ตัดสินใจหาทางวางแผนเพิ่ม
โจรหกร้อยอย่างฉันมันเหิมเกริม
จะประเดิมสักหนเข้าปล้นแบ๊งค์

ไม่เคยมีตำรวจมาตรวจตาม
มีแค่ยามตาเหลือกนั่งเหงือกแห้ง
ปล้นครั้งนี้พวกเราคงเบาแรง
แค่เราแกล้งผลักไหล่ยามหงายตึง

--ณัชชา--

 

[panthong.kh]

               เป็นนายแบ๊งค์  อยู่นาน  พานเบื่อหน่าย
         งานสบาย  เกินไป  ไม่สนุก
         ตัดสินใจ  อำลา  มาเป็นกุ๊ก
         ทนเจ่าจุก  ครึ่งเดือน  เหมือนแรมปี

            จำผันตัว  เปลี่ยนทาง  อย่างเร่งรีบ
         สู่อาชีพ  นายหน้า  วิ่งค้าที่
         แต่รำคาญ  ชิงชัง  คนมั่งมี
         ล้วนจู้จี้  งี่เง่า  ยากเอาใจ

            เหียนหันมา  เปิดบาร์  อะโกโก้
         ลงทุนโข  โอ่อ่า  ทำหน้าใหญ่
         เปิดแค่สอง  อาทิตย์  โดนปิดไป
         เพราะดันไม่  ส่งส่วย  ซวยบรม

            ย้ายมาขาย  แป๊ะซะ  ส่งบะหมี่
         ขายซีดี  มือสอง  อยู่คลองถม
         เปลี่ยนไปมา  หลายเที่ยว  จนเซียวซม
         ยิ่งล่มจม  อมทุกข์  หนี้ลุกลาม

            บากหน้ากลับ  ธนาคาร  ของานเก่า
   ดีที่เขา  ให้เกียรติ  มิเหยียดหยาม
   ถึงตำแหน่ง  เล็กหน่อย  จำคล้อยตาม
         ได้เป็นยาม  ยิ้มแฉ่ง  อยู่แบ๊งค์เดิม
     

    สุนทรวิทย์
 

วาสนา พาจน ทนตกต่ำ
สุดระกำ ช้ำจิต คิดริเริ่ม
เป็นสาวแบงค์ ไม่รวย เล่นหวยเพลิน
บากหน้าเดิน หางาน ย่านสีลม

ด้วยบุญมี แต่ก่อน ย้อนหนุนส่ง
ตามประสงค์ หลงปลื้ม ลึมขื่นขม
ผู้ช่วยกุ๊ก มือหนึ่ง พึงนิยม
ว่าเหมาะสม เงินเสริม เพิ่มอีกทาง

ทำอยู่นาน ครึ่งเดือน เบือนหน้าหนี
กุ๊กมารี่ ลาออก บอกเหินห่าง
จึงลาออก ตามเขา เราอ้างว้าง
หมดหนทาง เดินต่อ ท้อตกงาน

[yaguza]

ดูลาดเลามานานเตรียมงานใหญ่
ตัดสินใจหาทางวางแผนเพิ่ม
โจรหกร้อยอย่างฉันมันเหิมเกริม
จะประเดิมสักหนเข้าปล้นแบ๊งค์

ไม่เคยมีตำรวจมาตรวจตาม
มีแค่ยามตาเหลือกนั่งเหงือกแห้ง
ปล้นครั้งนี้พวกเราคงเบาแรง
แค่เราแกล้งผลักไหล่ยามหงายตึง

--ณัชชา--

คิดยังไง หน้ามน จะปล้นแบ๊งค์
ช่างกำแหง นักหนา ตาไม่ถึง
ไม่สำรวจ อวดเก่ง จะเท่งทึง
ไยแม่อึ่ง ไม่มอง กระบองยาม

แม้ไม่มี ตำรวจ เฝ้ากวดขัน
ขอเธอนั้น ไตร่ตรอง อย่ามองข้าม
โปรดจงคอย สักครู่ อย่าวู่วาม
คอยสักสาม ชั่วโมง ค่อยลงมือ



......ยากูซ่า......

[sunthornvit]

เป็นคนสวยยิ้มแฉ่ง..ตำแหน่งหมอ
แค่นั่งรอคนมาถามเรื่องความฝัน
เฝ้าจับแพะชนแกะแต่ละวัน
ช่างเฉิดฉันประจำที่...ศรีธัญญา

เป็นหมอดู..หมอเดา..เหมาโรคจิต
ให้หงุดหงิดหงอยเงื่องเจอเรื่องบ้า
อยากจะลองช่วยปู่ดูสักครา
ไปทำนา..กู้อีจู้อยู่ริมบึง

ชักขยาดหวาดหวั่น..งูมันเยอะ
โคลนก็เปรอะลุยตมงมไม่ถึง
“จะไปขายส้มตำ” หนู.. รำพึง
ข้าวเหนียวนึ่งแถมไก่..คงได้ดี

ขายไม่เป็นเห็นใคร..ก็ให้เขาหมด
งี้คงอดกำไรแหงม..แถมป่นปี้
ยิ่งทำไปยิ่งเจริญ..แหม เพลินดี
มาวันนี้กลับที่เก่า..เข้าศรีธัญญา

เราชื่ออะไรน๊อ.....
 

ไม่จริ๊ง..ไม่จริง...
และ...หนูไม่ได้ตกสัมผัส  แค่ตกใจ...

ดูแลมา  นานปี  ไม่ดีขึ้น
หมอยังมึน  ตรองตรึก  นึกกังขา
แซมก็งาม  ใสซื่อ  ไยดื้อยา
สมควรพา  กลับบ้าน  เป็นการดี

ไปตรวจสอบ  ประวัติ  หมั่นนัดแนะ
ตามคุ้ยแคะ  เนื้อตัว  ทั่วทุกที่
เกิดส่วนไหน  ติดเชื้อ  เรื้อรังมี
ลุยทันที  รักษา  ปรามอาการ

วิเคราะห์เจาะ  นอกใน  ให้ละเอียด
ช่วยคลายเครียด  ประจำ  ด้วยคำหวาน
ต่อจากนั้น  ปลุกปลอบ  มอบดวงมาน
ขอแต่งงาน  ทันที  ที่ทุเลา

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

บากหน้ากลับ  ธนาคาร  ของานเก่า
   ดีที่เขา  ให้เกียรติ  มิเหยียดหยาม
   ถึงตำแหน่ง  เล็กหน่อย  จำคล้อยตาม
         ได้เป็นยาม  ยิ้มแฉ่ง  อยู่แบ๊งค์เดิม

สุนทรวิทย์


 

ดูลาดเลามานานเตรียมงานใหญ่
ตัดสินใจหาทางวางแผนเพิ่ม
โจรหกร้อยอย่างฉันมันเหิมเกริม
จะประเดิมสักหนเข้าปล้นแบ๊งค์

ไม่เคยมีตำรวจมาตรวจตาม
มีแค่ยามตาเหลือกนั่งเหงือกแห้ง
ปล้นครั้งนี้พวกเราคงเบาแรง
แค่เราแกล้งผลักไหล่ยามหงายตึง

--ณัชชา--

 

ขอร่วมด้วย  ช่วยปล้น  สักคนสิ
เธอนั้นมิ  เอาไหน  มือไม่ถึง
ได้ฉันช่วย  ยืนยัน  หมดพรั่นพรึง
เธอจะทึ่ง  ฝีมือ  ลือไปนาน

ได้เท่าไร  จงจำ  แบ่งบำเหน็จ
ฉันขอเจ็ด  เธอสาม  ห้ามหักหาญ
ผิดจากนี้  หมดสิทธิ์  คิดก่อการ
ถึงสังขาร  ยามแก่  แต่ดุดัน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

วาสนา พาจน ทนตกต่ำ
สุดระกำ ช้ำจิต คิดริเริ่ม
เป็นสาวแบงค์ ไม่รวย เล่นหวยเพลิน
บากหน้าเดิน หางาน ย่านสีลม

ด้วยบุญมี แต่ก่อน ย้อนหนุนส่ง
ตามประสงค์ หลงปลื้ม ลึมขื่นขม
ผู้ช่วยกุ๊ก มือหนึ่ง พึงนิยม
ว่าเหมาะสม เงินเสริม เพิ่มอีกทาง

ทำอยู่นาน ครึ่งเดือน เบือนหน้าหนี
กุ๊กมารี่ ลาออก บอกเหินห่าง
จึงลาออก ตามเขา เราอ้างว้าง
หมดหนทาง เดินต่อ ท้อตกงาน

[/quote]

พี่ยินดี  ออกปาก  ฝากงานให้
ตำแหน่งใหญ่  เงินดี  มีอาหาร
พร้อมรถเก๋ง  คันใหญ่  ไว้ใช้งาน
แถมมีบ้าน  ให้พัก  พำนักกาย

มีลูกน้อง  พะนอ  ตามยอยก
เรียกซ้อหก  รื่นรมย์  สมมุ่งหมาย
ถ้าพันหมั่น  เอาใจ  ไม่ดูดาย
พี่จะจ่าย  โอที  ทุกวี่วัน

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ดูลาดเลามานานเตรียมงานใหญ่
ตัดสินใจหาทางวางแผนเพิ่ม
โจรหกร้อยอย่างฉันมันเหิมเกริม
จะประเดิมสักหนเข้าปล้นแบ๊งค์

ไม่เคยมีตำรวจมาตรวจตาม
มีแค่ยามตาเหลือกนั่งเหงือกแห้ง
ปล้นครั้งนี้พวกเราคงเบาแรง
แค่เราแกล้งผลักไหล่ยามหงายตึง

--ณัชชา--

คิดยังไง หน้ามน จะปล้นแบ๊งค์
ช่างกำแหง นักหนา ตาไม่ถึง
ไม่สำรวจ อวดเก่ง จะเท่งทึง
ไยแม่อึ่ง ไม่มอง กระบองยาม

แม้ไม่มี ตำรวจ เฝ้ากวดขัน
ขอเธอนั้น ไตร่ตรอง อย่ามองข้าม
โปรดจงคอย สักครู่ อย่าวู่วาม
คอยสักสาม ชั่วโมง ค่อยลงมือ



......ยากูซ่า......

ถึงยามแก่  แต่ใจเด็ด  คุมเจ็ดย่าน
อันธพาล  ทุกระดับ  น้อมนับถือ
ขืนมาปล้น  ต่อหน้า  มิหารือ
ได้สิ้นชื่อ  เมื่อต้อง  กระบองยาม

บรรดาเส(เพล)  เกรงใจ  ต่างให้เกียรติ
เกิดฟัดเฟียด  ขึ้นมา  หมายังขาม
อารมณ์เสีย  ครั้งใด  เหมือนไฟลาม
เที่ยวตื้อตาม  ยืมตังค์  กระทั่งพระ

 

สุนทรวิทย์