ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

<a href="http://www.youtube.com/v/01evUthc8Wc&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/01evUthc8Wc&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

****เก็บระทม ข่มไว้ อยู่ในอก
น้ำตาตก ร่ำไห้ ไม่กล้าเผย
ปั้นหน้ายิ้ม พริ้มพราย ผู้หมายเชย
ใครเล่าเอย รู้นัย ดวงใจตรม

ต้องเสแสร้ง ให้เห็น ว่าเป็นสุข
ทั้งที่ทุกข์ ปลุกท้อ ก่อทับถม
ด้วยชีวิต คิดวาง ทางสังคม
เขาชื่นชม เพียงเปลือก จึงเลือกทำ

สิ้นรักจริงอิงแอบแนบไออุ่น
ด้วยความคุ้น มากมี ที่ถลำ
มองภายนอก ออกฉาก วิบากกรรม
พบหมองช้ำ กล้ำกลืน สะอื้นครวญ

บทสุดท้าย ปลายทาง ร่างทรงรัก
ต้องเสียหลัก หักจิต คิดไห้หวน
จบชีวิต ติดสลัก รักเรรวน
สิ้นเสสรวล เปรมปรีดิ์ ....ใช้หนี้กรรม...

“สุนันยา”

[น้ำค้างกลางจันทร์]

ยามรักร้าง ลาองค์ ร่างทรงทรุด
ยากจะหยุด รักร้าว เศร้าถลำ
อยากใช้ร่าง ประทับร่าง ช่างใจดำ
พอดื่มด่ำ สมใจ ก็ไกลลา

ร่างทรงรัก ก็กระไร ไม่เคยเข็ด
รักทรงเสร็จ หายไป ไม่ถือสา
รักทิ้งร่าง หลังองค์ ลงกี่ครา
ไม่นำพา ยังยอม พร้อมให้ทรง

บทสุดท้าย ปลายทาง ร่างทรงรัก
จึงช้ำหนัก เพราะรัก ปักใจหลง
เฝ้ารอวัน รักร้าง จะว่างลง
แล้วพาองค์ ประทับร่าง ไม่ร้างไกล
*******************

<a href="http://www.youtube.com/v/SxdnapTAm7A&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/SxdnapTAm7A&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[สุนันยา]

ดั่งอบาย ป้ายสี ฤดีเศร้า
ต้องมาเฝ้า รับกรรม ช้ำไฉน
สิ้นรักจริง ไว้มอบ ตอบแทนใคร
ห้วงหทัย ขื่นขม ตรมวิญญาณ์

ร่างทรงรัก สลักไว้ ไร้สิ่งหวง
ซ่อนในทรวง เจ็บหนัก ใครรักษา
รักหลบเร้น เซ่นสรวง บ่วงน้ำตา
ที่รับมา ทางเลือก เปลือกสังคม

เป็นของเล่น เน้นร่าง สร้างรักหลอก
ไม่อาจบอก ให้รู้ แม้นคู่สม
สลัดรัก ปักใจ อยู่ในตม
ด้วยโสมม พรมพร่าง เรือนร่างตน

“สุนันยา”

[สะเลเต]

วิญญาณรักลอยเลื่อนเคลื่อนตัวห่าง
เหตุด้วยร่างทรงรัก..นั้นผลักไส
สะกดมนต์ดลจิตพิชิตใจ
จึงหลงเล่ห์หลอกใช้ในรักลวง

เพราะเธอใช้ใยเยื่อเพื่อลวงเล่น
เป็นเครื่องเส้นสังเวยเลยติดบ่วง
วิญญาณรักหลงกล..จนช้ำทรวง
"น้ำตาร่วงดวงแดแพ้ร่างทรง"

---สะเลเต---

[รพีกาญจน์]

สิ้นเสสรวล เปรมปรีด์...ใช้หนี้กรรม...

หลงรักเจ้า เผ่าผี ที่ชั่วร้าย
ถูกกล้ำกราย ฟอนฟะ เพียรขยำ
ใจเอ๋ยใจ ใยอ่อน ผ่อนตามคำ
เลยถลำ ช้ำอุรา คากับมือ

เขาใช้ร่าง สร้างถ่วง รักลวงโลก
เธอวิโยค กลืนกลั้น กระนั้นหรือ
กายเอ๋ยกาย ร่ายรำ ทำเซื่องซือ
เสแสร้งคือ ภิรมย์ สมสุขดี

จะทนถ่อ ต่อไป ได้กี่ยก
ดูสิฟก บวมแดง แรงขยี้
หยุดเอ๋ยหยุด ฉุดจิต คิดสักที
เขาใช่มี พลีภักดิ์ จริงรักเธอ

หักห้ามให้ ใช้ทรวง เพื่อลวงรัก
จงไสผลัก ห่างตา อย่าเผยอ
เจ็บเอ๋ยเจ็บ..เทพบุตร สุดเลิศเลอ
คงจะเจอ ไม่นาน เกินการรอ

รพีกาญจน์ 59

[สุนันยา]

วิญญาณรักลอยเลื่อนเคลื่อนตัวห่าง
เหตุด้วยร่างทรงรัก..นั้นผลักไส
สะกดมนต์ดลจิตพิชิตใจ
จึงหลงเล่ห์หลอกใช้ในรักลวง

เพราะเธอใช้ใยเยื่อเพื่อลวงเล่น
เป็นเครื่องเส้นสังเวยเลยติดบ่วง
วิญญาณรักหลงกล..จนช้ำทรวง
"น้ำตาร่วงดวงแดแพ้ร่างทรง"

---สะเลเต---

ร่างทรงเอง ก็เศร้า เจ้ารู้ไหม
เกิดเป็นแผล ข้างใน ใช่ลุ่มหลง
คนที่รัก ภักดิ์ใจ หมายเคียงองค์
กลับต้องปลง ปลดทิ้ง คือสิ่งทำ

เพียงเพราะเหตุ เจตนาค่ามองเห็น
ด้วยอยากเด่น เช่นหรู ดูน่าขำ
ตกกรีะได พลอยโจร ที่ปล้นอำ
ต้องรับกรรม ช้ำรัก "พักร่างทรง"...

"สุนันยา"

[รการตติ]

ฯลฯ

บทสุดท้าย ปลายทาง ร่างทรงรัก
ต้องเสียหลัก หักจิต คิดไห้หวน
จบชีวิต ติดสลัก รักเรรวน
สิ้นเสสรวล เปรมปรีดิ์ ....ใช้หนี้กรรม...

“สุนันยา”

เก็บเอาความอาลัยในใจคว้าง
รักอำพรางพันผูกถูกขยำ
เป็นร่างทรงรักเหน็บเพื่อเก็บงำ
เป็นความจำพรั่งพรูหนูทดลอง

เก็บอาการซ่อนไว้ในใจล้า
บ่วงน้ำตาลาเลือนเหมือนลองของ
รักในร่างเซ่นสรวงทรวงคะนอง
เหมือนสำรองรักไว้ในใจนั้น

กติการักเอยเคยกำหนด
รักกำสลดกำสรวลครวญถวัล
คือร่างทรงรักปลงเหมือนลงทัณฑ์   
เก็บจาบัลย์ข่มขื่นสะอื้นคอย

รักนั้นคือเงาพยนต์บนร่างทรง
ผู้อาจองแต่เพียงเงาอันเศร้าสร้อย
บรรลุความปรารถนาพาเลื่อนลอย
เมื่อรักปล่อยคอสะพานก็ลาญร้าว      
 


รการตติ

[สุนันยา]

สิ้นเสสรวล เปรมปรีด์...ใช้หนี้กรรม...

หลงรักเจ้า เผ่าผี ที่ชั่วร้าย
ถูกกล้ำกราย ฟอนฟะ เพียรขยำ
ใจเอ๋ยใจ ใยอ่อน ผ่อนตามคำ
เลยถลำ ช้ำอุรา คากับมือ

เขาใช้ร่าง สร้างถ่วง รักลวงโลก
เธอวิโยค กลืนกลั้น กระนั้นหรือ
กายเอ๋ยกาย ร่ายรำ ทำเซื่องซือ
เสแสร้งคือ ภิรมย์ สมสุขดี

จะทนถ่อ ต่อไป ได้กี่ยก
ดูสิฟก บวมแดง แรงขยี้
หยุดเอ๋ยหยุด ฉุดจิต คิดสักที
เขาใช่มี พลีภักดิ์ จริงรักเธอ

หักห้ามให้ ใช้ทรวง เพื่อลวงรัก
จงไสผลัก ห่างตา อย่าเผยอ
เจ็บเอ๋ยเจ็บ..เทพบุตร สุดเลิศเลอ
คงจะเจอ ไม่นาน เกินการรอ

รพีกาญจน์ 59

ดั่งว่าเป็น ตราบาป ฉาบความหวาน
ชื่นเพียงผ่านบางคราว ที่เฝ้าขอ
รักเสแสร้าง แกล้งเคล้า พะเน้าพะนอ
แม้นสุดท้อ จำทน ผลของกรรม

ค่านิยม บ่มขวาง ทางรักเกิด
หวังได้เลิศ งามหรู ดูงามขำ
แอบซ่อนนัย ใจเจ็บ ที่เก็บอำ
ยอมเจ็บช้ำ ต่ำค่า อุราตรม

ดูภายนอก ฉาบฉวย ด้วยเสริมแต่ง
ตกอยู่แหล่ง อบาย กายสุขสม
ล่อลวงรัก เพียงระบาย ในอารมณ์
แต่ระทม ถมทรวง เขาล่วงเกิน

คิดผลักไส ไกลห่าง ร่างทรงรัก
กลับตระหนัก อาลัย ให้ขัดเขิน
ประนามตน ทนอยู่ สู้เพื่อเงิน
ตัดใจเมิน รักแท้ แพ้เงินตรา.....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

ฯลฯ

บทสุดท้าย ปลายทาง ร่างทรงรัก
ต้องเสียหลัก หักจิต คิดไห้หวน
จบชีวิต ติดสลัก รักเรรวน
สิ้นเสสรวล เปรมปรีดิ์ ....ใช้หนี้กรรม...

“สุนันยา”

เก็บเอาความอาลัยในใจคว้าง
รักอำพรางพันผูกถูกขยำ
เป็นร่างทรงรักเหน็บเพื่อเก็บงำ
เป็นความจำพรั่งพรูหนูทดลอง

เก็บอาการซ่อนไว้ในใจล้า
บ่วงน้ำตาลาเลือนเหมือนลองของ
รักในร่างเซ่นสรวงทรวงคะนอง
เหมือนสำรองรักไว้ในใจนั้น

กติการักเอยเคยกำหนด
รักกำสลดกำสรวลครวญถวัล
คือร่างทรงรักปลงเหมือนลงทัณฑ์   
เก็บจาบัลย์ข่มขื่นสะอื้นคอย

รักนั้นคือเงาพยนต์บนร่างทรง
ผู้อาจองแต่เพียงเงาอันเศร้าสร้อย
บรรลุความปรารถนาพาเลื่อนลอย
เมื่อรักปล่อยคอสะพานก็ลาญร้าว      
 


รการตติ

เป็นสิ่งที่ ต้องรับ ด้วยอับโชค
อยู่บนโลก ดายเดียว เปลี่ยวใจสาว
สิทธิ์ที่มี เพียงสลัก รักชั่วคราว
เหมือนดั่งดาว สิ้นแสง แฝงเมฆา

มีหัวใจ ไร้รัก ภักดีมั่น
ที่โศกศัลย์ ฉันยอม พร้อมใฝ่หา
เก็บกลืนช้ำ พร่ำรัก ฝากโปรยมา
เสน่หา ยวนเย้า เคล้าเคลียคลอ

ซ่อนระทม ตรมท้อ เพื่อก่อเหตุ
ให้สังเวช ใจตน ทนร่วมหอ
สิ้นรักวาง แนบเรียง เคียงพะนอ
สิ่งที่รอ ก่อร่าง เพื่อสร้างตน

เพราะสังคม มองคน บนพื้นฐาน
มีเงินหว่าน พานพบ บรรจบผล
ซื้อสิ่งหมาย ได้เปรียบ เทียบชั้นชน
หนีความจน สิ้นศักดิ์ศรี...พลีร่างกาย

เป็นร่างทรง รักลวง ร่วงลงเหว
เป็นคนเลว ไร้รัก พักพิงหมาย
เป็นคนเศร้า เขาหมาง ไร้ยางอาย
เป็นคนร้าย ...ใจช้ำ ทำเพราะจน..

“สุนันยา”