ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้ำค้างกลางจันทร์]

ที่คิดถึงใช่เพราะมีหน้าที่คิด
เป็นเพราะจิตห่วงหวงจึงห่วงหา
เป็นเพราะใจคิดถึงจึงสั่งมา
ให้เรียกหาทุกทีที่หายใจ

ยามคืนค่ำหลับตาโหยหารัก
เศร้าใจนักคนดีหนีไปไหน
ปล่อยคนคอยรันทดหมดอาลัย
ทนหายใจว่างเปล่าเศร้าจาบัลย์

อยากให้เธอสัมผัสไอห่วงใยรัก
รู้ประจักษ์ความในใจของฉัน
อยากให้เธอฟังเพลงฝากจากดวงจันทร์
ขับกล่อมขวัญดวงใจให้ฝันดี

ทุกเวลาที่ห่างไกลใจใม่ห่าง
อยู่เคียงข้างแนบฤทัยไม่ไกลหนี
ยังมั่นคงรักเจ้าเท่าชีวี
ตราบชีพมียังคิดถึง...คิดถึงเธอ

***************

<a href="http://www.youtube.com/v/9_DB9ZxY4Eg&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/9_DB9ZxY4Eg&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[panthong.kh]

อยู่ต่างถิ่น ดินแดน ใจแสนห่วง
รักดั่งดวง ฤทัย ใฝ่เสนอ
แม้ฟ้ากั้น เราไว้ ไม่ให้เจอ
ฤทัยเพ้อ เผลอไผล ในยามนอน

ฝากไออุ่น อิงแอบ เนาว์แนบนัก
ถอดสลัก ปักฤทัย ไว้ใกล้หมอน
ปลอบประโลม ลูบไล้ ในทุกตอน
ก่อนจะนอน กอดรูป จูบทุกคืน

ขออย่าได้ ไหวหวั่น สุขสันต์ยิ่ง
เพียงเรานิ่ง ทุกอย่าง คงสร่างขืน
รอคอยหวน ชวนชม ภิรมย์ยืน
กลับรื้อฟื้น ดังเก่า ที่เฝ้าคอย

คงเป็นวัน ฝันหวาน ซ่าซ่านเหลือ
เพราะความเชื่อ เพื่อยู่ ไม่รู้ถอย
ถึงลำบาก มากมาย มิวายลอย
ใจดวงน้อย ร้อยถัก รักร่วมเรียง
พันทอง

[Prapacarn ❀]

ที่คิดถึงใช่เพราะมีหน้าที่คิด
เป็นเพราะจิตห่วงหวงจึงห่วงหา
เป็นเพราะใจคิดถึงจึงสั่งมา
ให้เรียกหาทุกทีที่หายใจ

ยามคืนค่ำหลับตาโหยหารัก
เศร้าใจนักคนดีหนีไปไหน
ปล่อยคนคอยรันทดหมดอาลัย
ทนหายใจว่างเปล่าเศร้าจาบัลย์

อยากให้เธอสัมผัสไอห่วงใยรัก
รู้ประจักษ์ความในใจของฉัน
อยากให้เธอฟังเพลงฝากจากดวงจันทร์
ขับกล่อมขวัญดวงใจให้ฝันดี

ทุกเวลาที่ห่างไกลใจใม่ห่าง
อยู่เคียงข้างแนบฤทัยไม่ไกลหนี
ยังมั่นคงรักเจ้าเท่าชีวี
ตราบชีพมียังคิดถึง...คิดถึงเธอ
"น้ำค้างกลางจันทร์"

***************

ที่หายไปใช่ร้างอยากห่างเหิน
ที่หมางเมินใช่ใจจะไผลเผลอ
เป็นเพราะหวั่น..กลัวใจใฝ่ละเมอ
จะต้องเก้อเพลี่ยงพล้ำ..จนช้ำใจ

คนเคยเจ็บต้องจำเกรงซ้ำสอง
หวังใฝ่ปองเกรงถลำจะช้ำได้
จึงถอยห่างแอบดูอยู่ไกลไกล
อยากจะรู้...ถ้าหัวใจไม่จริงจัง

ให้ช่องว่างและเวลาค้นหาจุด
เธอจะหยุดตรงไหนที่ใจหวัง
เพราะหัวใจรักซื่อคือพลัง
ยามเธอตั้งสัญญา..อย่าเพียงลวง

"ประภาคาร"

[กามนิต]

ลมหายใจแห่งความคิดถึง

(โคลงสี่สุภาพ)
        ๏ ลมหายใจแห่งห้วง           คิดถึง
แผ่วผ่านหวานรำพึง                    ภาพสะท้อน
สะเทือนในอกผึงผึง                    ผะผ่าว
เพียงอ่านโคลงบางก้อน             สะอึกขึ้นขื่นคอ ฯ

(กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘)
        ๏ ลมหายใจจึ่ง                 
บ่งจิตคิดถึง                                ทุกโมงทุกยาม
หายใจเข้าออก                           บ่งบอกใจความ
วูบวาบวาบหวาม                       คิดถึงคิดถึง ฯ
        ๏ แผ่วผ่านซ่านจิต
ริ้วรอยจุมพิต                             ฝากพร่ำรำพึง
ภาพเก่าเงาสะท้อน                  จิตค่อนคำนึง
เอ่อล้นก้นบึ้ง                            ใจหายใจหาย ฯ
        ๏ สะเทือนสะทก
รรรรัวหัวอก                              เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
หากเต้นผึงผึง                          คิดถึงเมื่อสาย
กระวนกระวาย                        ผะผ่าวร้าวรวง ฯ
        ๏ โคลงอ่านผ่านพิศ
สะท้านถึงจิต                          สลักหนักหน่วง
จึงบางอย่างขื่น                      คอขืนจุกทรวง
คิดถึงทุกห้วง                          แห่งลมหายใจ ฯ

กามนิต, ๓ มิ.ย.๕๕