ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

คิดถึงเดือนเพื่อนเราเจ้าจรจาก
ทิ้งให้ฟากฟ้าหม่นจนดาวหงอย
น้ำตาดาวร่วงหล่นดั่งฝนปรอย
โอ้ดาวน้อยริบหรี่ไมตรีร้าง

เคยหยอกล้อยามเหงากระเง้ากระงอด
อ้อมแขนกอดอุ่นไอไยมาห่าง
หรือว่าเดือนมีเพื่อนใหม่ใจอำพราง
ปล่อยดาวร้างเจ็บกมลจนหม่นท้อ

เป็นเพราะดาวไม่แจ่มแค่แซมสรวง
ไร้คนห่วงหนาวใจได้เพียงขอ
หยาดน้ำใจจากเดือน...เพื่อนดาวรอ
จะให้พ้อรอเจ้านานเท่าใด

ราตรีนี้แซมดาวหนาวและหม่น
จะมีคนห่วงหวงทักทวงไหม
อีกไม่นานดาวน้อยจะลอยไกล
จากห้วงใจของเดือน...จนเลือนลับ

"ประภาคาร"

แซมถ่ายดอกหญ้าดอกนี้ เมื่อ หลายวันก่อน  มันขึ้นอยู่ข้างๆรั้วในสวน
คนสวนจะถอนมันทิ้งหลายวันแล้ว  แซมขอไว้....
มันคงเหงาเท่าๆ กับแซม....
ยิ่งเข้ามาบ้านกลอน  ยิ่งทำให้แซมถามตัวเองว่า...
ทำไมแซมต้องไปอยู่ซะปลายฟ้า...
บ้านสวนอบอุ่นกว่าตั้งเยอะ...
บางครั้งชีวิตเราก็เดินไปเพียงแค่...เพราะมันมีทางข้างหน้าให้เดิน..

อารมณ์แซมอ่อนไหว..หวั่นไหวขึ้นมาก ตั้งแต่เข้าบ้านกลอน..
มันดีหรือไม่ดีนะ...

หรือว่า...
ที่นี่เป็นเพียงแดนสนธยา.....

[น้ำค้างกลางจันทร์]

กลัวก็แต่ก่อนใจเลือนเรื่องเดือนจาก
จะหนาวมากเจ็บร้าวจนดาวดับ
น้ำตาร่วงต้องหาผ้าหนาซับ
หมดทางขับผลักไสไม่ลืมเดือน

[Prapacarn ❀]

เป็นดาวแซมแรมร้างจำห่างเห
ดั่งนกเร่หลงคอนนอนท่ามเถื่อน
มีก็เพียงจันทร์เจ้าเคยเฝ้าเยือน
อยู่เป็นเพื่อนยามเหงาให้ดาวซบ

มาบัดนี้จันทร์ร้างไปข้างไหน
ปล่อยหัวใจดาวล้า..น้ำตากลบ
ให้หนาวเหน็บลำเค็ญเป็นท่วงทบ
หรือจันทร์จบสัญญาว่าห่วงดาว ? ?

แซมค่ะ

แซมขอไปพักผ่อนก่อนนะคะ  วันนี้ตื่นมากลางดึก เปื่อยซะแล้ว
สงสัยไข้หวัดจะมาเยือน...
แซมค่ะ

[รัตนาวดี]

แซมสมชื่อเลยนะจ๊ะ..ดาวแซม..(รัตน์มาช้าแค่แป๊บนึง.. )

...มองดาวน้อย ลอยคว้าง อยู่กลางฟ้า
ใจก็มา หมองหม่น จนเสมือน
ว่าร่วมพร่ำ ร่ำไห้ ไร้ดวงเดือน
ที่เคยเยือน หยอกเย้า เร้าไมตรี...



...มองดูดาว หวลไห้ แล้วใจหม่น
ขอฟ้าดล  นภา อย่าหมองศรี
ดวงเดือนคล้อย อยู่ไหน ให้บอกที
ที่ทำได้ ตอนนี้ ดีคือ..รอ...



...ใช้เวลา พาใจ ไปเถอะนะ
ดาวอย่าละ ความหวัง ฟังเถอะหนอ
เดือนคล้อยโชว์ โผล่สวย ฉันช่วยรอ
โปรดอย่าท้อ ใจผัน ยามวันลา.....



รักดาวทุกดวงจ้า

รัตนาวดี
 

[บ้านริมโขง]

หากดาวท้อเดือนถอยต่างลอยห่าง
ฟ้าคงร้างเหว่ว้าคราสดับ
ลมคงนิ่งเงียบงันพลันระงับ
ใจกระสับรับตรมระทมตาม

ดาวเจ้าแซมแรมเถื่อนยามเดือนหลบ
ความมืดกลบซบสะท้อนวอนไหวหวาม
ครวญหาครั้งดังเคยชื่นเชยนาม
ฟากฟ้าครามงามสมภิรมย์ใจ

ยามเดือนหายปลายฟ้านภาจืด
คืนเดือนมืดดาวแจ่มแซมสดใส
ส่องสว่างทางเปลี่ยวเหลียวรำไร
เฝ้าคอยใครให้หวน..ทบทวนคำ

อยากเป็นหนึ่งในหมายปลายดาวฝัน
ที่ดาวนั้นหันห่วงทุกช่วงฉ่ำ
อยากเป็นเดือนดวงใหม่ให้เอื้อมคลำ
ให้จดจำพร่ำขานหวิวหวานทรวง

อยากให้หายคลายเหงาเศร้าฉวี
ทุกราตรีมีฝันกระสันสรวง
อยากให้ลืมชื่นเชยที่เคยลวง
มอบทุกช่วงล้วนรื่นชื่นอารมณ์

รู้ว่าดาวดวงน้อยต้องคอยเศร้า
รู้ว่าเจ้าเฝ้าฝันวันสุขสม
แต่ดาวเอยรักจันทร์นั้นระทม
เปลี่ยนรักผม..ดีมั้ย.นะใจดาว..

"บ้านริมโขง"

[เนิน จำราย]

เป็นดาวแซมแรมร้างจำห่างเห
ดั่งนกเร่หลงคอนนอนท่ามเถื่อน
มีก็เพียงจันทร์เจ้าเคยเฝ้าเยือน
อยู่เป็นเพื่อนยามเหงาให้ดาวซบ

มาบัดนี้จันทร์ร้างไปข้างไหน
ปล่อยหัวใจดาวล้า..น้ำตากลบ
ให้หนาวเหน็บลำเค็ญเป็นท่วงทบ
หรือจันทร์จบสัญญาว่าห่วงดาว ? ?

แซมค่ะ

แซมขอไปพักผ่อนก่อนนะคะ  วันนี้ตื่นมากลางดึก เปื่อยซะแล้ว
สงสัยไข้หวัดจะมาเยือน...
แซมค่ะ

ฟังดาวพ้อรอเดือนเตือนให้คิด   
ถึงขวัญจิตรุ่งเรืองอยู่เมืองหนาว
หลายปีร้างห่างหายเรื่องข่าวคราว   
อดีตสาวหน้ามนคนสวนตาล

เคยส่งข่าวเล่าเรื่องถึงเมืองนอก   
น้ำคำบอกยังจำได้น้ำตาลหวาน
บางคนทีที่ทำกินถิ่นตำนาน   
แต่ก่อนกาลบ้านเรียงอยู่เคียงกัน

ประคองมือถือถาดใส่บาตรพระ   
สมณะทำนายเป็นหมายมั่น
 ว่าเราสองคือดาวเคล้าคู่จันทร์   
ไม่มีวันพลัดพรากไปจากรัก

เนื้อจดหมายตอบกลับฉบับล่า   
เธอตอกย้ำคำสัญญาเป็นประจักษ์
เตรียมห้องหอรอไว้ให้เป็นหลัก   
เพื่อสมรักเราสองครองวิวาห์

ได้รับสารอ่านสนองสุดผ่องแผ้ว   
สมหวังแล้วดั่งใจที่ใฝ่หา
จะถนอมนุชนาฏไม่คลาดคลา   
แล้วหลับตากอดหมอนนอนฝันดี
       
        เนิน จำราย   

[ไพร พนาวัลย์]

      

เป็นหน้าที่ของเดือนต้องเคลื่อนคล้อย
โถ ดาวน้อยอย่าร้องนะน้องพี่
เพียงครึ่งเดือนเยือนมาท่องราตรี
เจ้าคงมีสุขสันต์ทุกวันคืน

ณ บ้านกลอนแห่งนี้เหล่าพี่น้อง
ช่วยประคองดวงใจให้เริงรื่น
ร่วมปลุกปลอบมอบคำใครกล้ำกลืน
ยามสดชื่น,หงอยเหงา,เชิญเข้ามา

อาจมีบ้างบางคราวมีดาวหาง
มาเยื้องย่างเถิดเทิงอย่างเริงร่า
เข้ากระแซะแคะควงฟาดงวงงา
ต้องอำลาจากไปเพราะใครทำ?

ดาวแซมน้อยลอยฟ่องละล่องฟ้า
อยากคืนมาบ้านเราทุกเช้าค่ำ
ฤา ชีวิตโลดเต้นใช้เวรกรรม
ที่เคยทำปางบรรพ์เข้าพันพัว

รอคืนวันจันทร์ฉายพระพายแผ่ว
คงได้แจวคืนกลับสลับขั้ว
เมฆหมอกร้ายกรายพ้นความหม่นมัว
ดั่งดอกบัวแย้มบานที่บ้านเรา

“ไพร พนาวัลย์”

[Prapacarn ❀]

แซมสมชื่อเลยนะจ๊ะ..ดาวแซม..(รัตน์มาช้าแค่แป๊บนึง.. )

...มองดาวน้อย ลอยคว้าง อยู่กลางฟ้า
ใจก็มา หมองหม่น จนเสมือน
ว่าร่วมพร่ำ ร่ำไห้ ไร้ดวงเดือน
ที่เคยเยือน หยอกเย้า เร้าไมตรี...



...มองดูดาว หวลไห้ แล้วใจหม่น
อยากช่วยดล ให้ฟ้า นภาชี้
ว่าเดือนคล้อย อยู่ไหน ให้บอกที
ที่ทำได้ ตอนนี้ ดีคือ..รอ...



...ใช้เวลา พาใจ ไปเถอะนะ
ดาวอย่าละ ความหวัง ฟังเถอะหนอ
เดือนคล้อยโชว์ โผล่สวย ฉันช่วยรอ
โปรดอย่าท้อ ใจหัน เลิกวันพา.....



รักดาวทุกดวงจ้า

รัตนาวดี
 

แม้แซมดาวหนาวค้างอยู่กลางสรวง
มีเธอห่วงซึ้งใจได้ปลอบขวัญ
เจ้าดวงเดือนลาร้างห่างสัมพันธ์
ยังมีวันดาวทำใจ..ไม่ยอมแพ้

ด้วยไมตรีโอบอ้อมดาวยอมสู้
ได้รู้อยู่เขาลวงเล่นใจเป็นแผล
ขอเวลาสงบช่วงให้ดวงแด
ได้รู้แท้ถึงน้ำใจ..ใครหวังดี

มีอ้อมใจเพื่อนจ๋า..ฝากมาปลอบ
มิตรภาพไร้เขตขอบมอบสุขศรี
แม้อยู่ไกลข้ามฟ้า..จิตปรานี
หวานวจี งามแอร่มกล่อมแซมดาว

แซมค่ะ

[ดุลย์ ละมุน]

เป็นดาวแซมแรมร้างจำห่างเห
ดั่งนกเร่หลงคอนนอนท่ามเถื่อน
มีก็เพียงจันทร์เจ้าเคยเฝ้าเยือน
อยู่เป็นเพื่อนยามเหงาให้ดาวซบ

มาบัดนี้จันทร์ร้างไปข้างไหน
ปล่อยหัวใจดาวล้า..น้ำตากลบ
ให้หนาวเหน็บลำเค็ญเป็นท่วงทบ
หรือจันทร์จบสัญญาว่าห่วงดาว ? ?

น้องแซม

เป็นเพียงเดือนเคลื่อนคล้อยลอยเคว้งคว้าง
มิเลือนลางพราวพร่างอยู่กลางหาว
ยังใจรักภักดีพลีเพียงดาว
สุกสกาววาวคู่อยู่เคียงเงา

ในคืนหม่นฝนพลั่งประดังสาย
หยาดโปรยปรายพรายหล่นจนดาวเหงา
เพียงเมฆาฟ้าคลั่งมาบังเรา
ทำใจเจ้าเมาห่วงซอกทรวงพรุน

จันทร์ดวงน้อยพลอยหนาวเมื่อดาวเพ้อ
พร่ำละเมอเผลอไผลจนใจหมุน
ราตรีหน้าฟ้าพร่างสว่างคุณ
เดือนละมุนจะอุ่นรักปักดาวแซม
 

[Prapacarn ❀]

หากดาวท้อเดือนถอยต่างลอยห่าง
ฟ้าคงร้างเหว่ว้าคราสดับ
ลมคงนิ่งเงียบงันพลันระงับ
ใจกระสับรับตรมระทมตาม

ดาวเจ้าแซมแรมเถื่อนยามเดือนหลบ
ความมืดกลบซบสะท้อนวอนไหวหวาม
ครวญหาครั้งดังเคยชื่นเชยนาม
ฟากฟ้าครามงามสมภิรมย์ใจ

ยามเดือนหายปลายฟ้านภาจืด
คืนเดือนมืดดาวแจ่มแซมสดใส
ส่องสว่างทางเปลี่ยวเหลียวรำไร
เฝ้าคอยใครให้หวน..ทบทวนคำ

อยากเป็นหนึ่งในหมายปลายดาวฝัน
ที่ดาวนั้นหันห่วงทุกช่วงฉ่ำ
อยากเป็นเดือนดวงใหม่ให้เอื้อมคลำ
ให้จดจำพร่ำขานหวิวหวานทรวง

อยากให้หายคลายเหงาเศร้าฉวี
ทุกราตรีมีฝันกระสันสรวง
อยากให้ลืมชื่นเชยที่เคยลวง
มอบทุกช่วงล้วนรื่นชื่นอารมณ์

รู้ว่าดาวดวงน้อยต้องคอยเศร้า
รู้ว่าเจ้าเฝ้าฝันวันสุขสม
แต่ดาวเอยรักจันทร์นั้นระทม
เปลี่ยนรักผม..ดีมั้ย.นะใจดาว..

"บ้านริมโขง"

เพราะว่าเดือนเพื่อนเราเขาจางจาก
เหลือแต่ซากอาลัยในห้วงหาว
จะทำใจยอมรับกับเรื่องราว
อยู่เป็นดาวพราวไสวในใจคุณ

แม้ว่าหนาวร้าวเจ็บจนเหน็บจิต
ด้วยว่าฤทธิ์เสน่หาพาใจขุ่น
ฟังถ้อยคำเว้าวอนอ่อนละมุน
น้ำใจคุณปลอบขวัญในวันนี้

เป็นกุศลดลให้ได้พานพบ
เวียนประสบสายสัมพันธ์อันผ่องศรี
ดุจน้ำค้างฉ่ำหล้ายามราตรี
มธุรสบทกวีที่ปลอบกัน

ฝากห้วงใจซาบซึ้งถึงปลายฟ้า
ฝากสัญญาดาวจะอยู่เคียงคู่ขวัญ
ฝากบอกคุณ..ดาวอุ่นใจในทุกวัน
เมื่อทราบว่าคุณนั้นยังห่วงดาว

แซมค่ะ

แซมขอบคุณพี่ริมโขง ที่มาร่วมสนุกกับแซมนะคะ
 

[Prapacarn ❀]

ฟังดาวพ้อรอเดือนเตือนให้คิด   
ถึงขวัญจิตรุ่งเรืองอยู่เมืองหนาว
หลายปีร้างห่างหายเรื่องข่าวคราว   
อดีตสาวหน้ามนคนสวนตาล

เคยส่งข่าวเล่าเรื่องถึงเมืองนอก   
น้ำคำบอกยังจำได้น้ำตาลหวาน
บางคนทีที่ทำกินถิ่นตำนาน   
แต่ก่อนกาลบ้านเรียงอยู่เคียงกัน

ประคองมือถือถาดใส่บาตรพระ   
สมณะทำนายเป็นหมายมั่น
 ว่าเราสองคือดาวเคล้าคู่จันทร์   
ไม่มีวันพลัดพรากไปจากรัก

เนื้อจดหมายตอบกลับฉบับล่า   
เธอตอกย้ำคำสัญญาเป็นประจักษ์
เตรียมห้องหอรอไว้ให้เป็นหลัก   
เพื่อสมรักเราสองครองวิวาห์

ได้รับสารอ่านสนองสุดผ่องแผ้ว   
สมหวังแล้วดั่งใจที่ใฝ่หา
จะถนอมนุชนาฏไม่คลาดคลา   
แล้วหลับตากอดหมอนนอนฝันดี
       
        เนิน จำราย   

สัญญาย้ำคำรักประจักษ์มั่น
พี่ปลอบขวัญกล่อมน้องคลายหมองศรี
แม้นพลัดพรากจากกัน...ร้อย-พันปี
หัวใจน้องดวงนี้ยังมั่นคง

หวั่นแต่พี่พบใครใกล้อ้อมกอด
ยามเขาทอดสะพานให้..พี่ไหลหลง
หัวใจน้องคงรันทดแทบปลดปลง
สลายลงแหลกร้าวเช่นดาวช้ำ

จะใฝ่รักปักใจไม่หน่ายหนี
เคียงขวัญพี่เชยชื่นทุกคืนค่ำ
ขอบคุณถ้อยอ่อนหวานพี่จารคำ
ดาวจะจำแนบใจไม่ร้างเลือน

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

      


..............................
รอคืนวันจันทร์ฉายพระพายแผ่ว
คงได้แจวคืนกลับสลับขั้ว
เมฆหมอกร้ายกรายพ้นความหม่นมัว
ดั่งดอกบัวแย้มบานที่บ้านเรา

“ไพร พนาวัลย์”

เมื่อถึงคืนข้างแรม..ดาวแซมหม่น
จำต้องทนหมองไหม้หัวใจเหงา
คิดถึงเดือนเพื่อนใจไม่เห็นเงา
ดาวแซมเศร้าเปลี่ยวทรวงเฝ้าห่วงเดือน

แอบร้องไห้อยู่ปลายฟ้าคราเดือนจาก
คิดถึงมาก..รู้ไหม ใครจะเหมือน
ยามเจ้าจางจากหาวดาวเลอะเลือน
แม้จะเอื้อนลำนำยังช้ำนัก

ถูกดาวหางพุ่งชนจนถลา
จำต้องอ้อนลุงขาอย่าหายหัก
สงสารดาวอ่อนแอพ่ายแพ้รัก
ขอซบตักลุงปรางค์กลางทะเลทราย

เจ้าแซมดาว
 

[Prapacarn ❀]

 เป็นเพียงเดือนเคลื่อนคล้อยลอยเคว้งคว้าง
มิเลือนลางพราวพร่างอยู่กลางหาว
ยังใจรักภักดีพลีเพียงดาว
สุกสกาววาวคู่อยู่เคียงเงา

ในคืนหม่นฝนพลั่งประดังสาย
หยาดโปรยปรายพรายหล่นจนดาวเหงา
เพียงเมฆาฟ้าคลั่งมาบังเรา
ทำใจเจ้าเมาห่วงซอกทรวงพรุน

จันทร์ดวงน้อยพลอยหนาวเมื่อดาวเพ้อ
พร่ำละเมอเผลอไผลจนใจหมุน
ราตรีหน้าฟ้าพร่างสว่างคุณ
เดือนละมุนจะอุ่นรักปักดาวแซม
"พี่ดุลย์"
 

โอ้เดือนจ๋าอย่าคล้อยลอยหนีห่าง
หนาวน้ำค้างหวั่นไหว..ดาวไม่แจ่ม
ยามราตรี ขมขื่น..คืนข้างแรม
หัวใจแซมมืดดับไปกับจันทร์

และในคืนฟ้าหม่นฝนโปรยสาย
ดาวร่ำไห้เพ้อพร่ำตามหาขวัญ
จันทร์เจ้าขาเคยร่วมเรียงเคล้าเคียงกัน
ไยแปรผันหลบหน้าไม่มาพบ

ใจแซมดาวหนาวหนัก..ขอรักหน่อย
จะถักร้อยผืนฟ้ามาบรรจบ
หวังไออุ่นละมุนฝันวันได้พบ
แนบทรวงซบเดือนละมุนดาวอุ่นดวง

แซมดาวค่ะ