ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

<a href="http://www.youtube.com/v/sUW1IDLusqM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/sUW1IDLusqM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

      วัยแห่งความหวัง

ลมหัวกุดพัดกลบตลบทุ่ง
หอบสายรุ้งหอมหวนจากสวนฝัน
หอบน้ำค้างยอดหญ้าลานตะวัน
หายฉับพลันดั่งว่าสึนามิ
 
หอบความหวังเด็กทุ่งเมื่อรุ่งเช้า
ที่คอยเฝ้าพ้นความหงอยผ่านรอยปริ
หวังแจ้งเกิดสร้างตนต่อสนธิ
เพื่อจะผลิบานดวงเด่นดั่งเช่นดาว

เด็กทุ่งวิ่งไล่คว้าลมหัวกุด
หวังจะฉุดชื่นชมสายลมว่าว
แต่ต้องพลาดตีลังกาล้มระนาว
เมื่อลมผ่าวพัดแรงอย่างแข็งขัน

ที่เคยวาดความหวังเมื่อครั้งก่อน
ต้องร้าวรอนวิโยคเศร้าโศกศัลย์
หวังเป็นดุจดาวบนฟ้ารุ้งลาวัณย์
ต้องจาบัลย์ชอกช้ำระกำใจ

จึงยังเป็นเด็กทุ่งผู้มุ่งก้าว
ที่เหน็บหนาวร้าวรานสะท้านไหว
คล้ายหิ่งห้อยวิบวับประดับไพร
ที่ยังไม่เคยสมมาดปรารถนา

แต่ความฝันความหวังนั้นยังอยู่
ยังพร้อมสู้ด้วยใจนักไขว่คว้า
แม้ทำได้เพียงแหงนมองท้องนภา
ก็ยังกล้าสู้ทนทุกหนทาง!ฯ

                          อริญชย์
                       ๘/๖/๒๕๕๕
                         





 

[สุนันยา]

ฉันก็เคยหวังใจในก่อนหน้า
หากโตมา หวังใคร ไม่เมินหมาง
เป็นหนึ่งคน บนวิถี ที่จัดวาง
แสงสว่าง บั้นปลาย ดังหมายปอง

เป็นเด็กทุ่ง มุ่งความ สิ่งงามเลิศ
ให้บรรเจิด เกิดมี ที่สนอง
ไขว่คว้าหา ดั่งใจ เพื่อหมายจอง
หวังครอบครอง ด้วยสิทธิ์ คิดมุ่งทำ

แต่ความจริง สิ่งหวัง ดูต่างค่า
มิสมดัง ปรารถนา ช่างน่าขำ
เป็นได้เพียง ฝันลมแล้ง เหมือนแสร้งอำ
คงเป็นกรรม ...ของเรา  เฮ้อ!!!เศร้าจัง
 

“สุนันยา”