ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

เสียงแผ่วแผ่วแว่วผ่านซ่านผสม

ดุจพร่างพรมห่มไว้ให้สุขสันต์

กระทบหนักกระทบเบาเข้ารำพัน

ดุจสร้างสรรค์แห่งศิลป์สู่ถิ่นนคร

จะโยกย้ายซ้ายขวาหาขัดข้อง

ฤาม้วนคล้องท่องหาผกาสร

ยกฝุ่นพริ้วปลิวทั่วยั่วภมร

สาดตะกอนร่อนโถมดุจโรมรัน

เมื่อพิโรธโกรธร้ายคล้ายคชสาร

ตวัดผ่านรานหายคล้ายดั่งฝัน

จะพัดปลิวลิ่งร่องผองไพรวัน

หมุนสะบั้นบั่นคว้างล้างทำลาย

แลไม่เห็นเด่นชัดระบัดดอก

ดุจเมฆหมอกหยอกเยือนแล้วเคลื่อนหาย

เป็นรู้สึกลึกตื้นเมื่อยื่นกาย

เป็นพระพรายผายสง่า "ลีลาลม"

[เพรางาย]

แม้ไม่มีตัวตนให้คนจับ
แต่มีเย็นระยับขยับผม
เมื่อร้อนจู่ลู่แรงแกล้งเร้ารม
เพียงหวีดแผ่วผสมก็ราแรง

เดินทางไกลไต่คลื่นฝืนสมุทร
ต้องรู้หลักลมฉุดพลังแกร่ง
ต้องรู้อ่อนรู้ตามความพลิกแพลง
สู่ตำแหน่งแห่งไหนไม่ยากเย็น

ประมาทนึกเพียงนิดคิดว่าแน่
ลมพลันแผ่อิทธิฤทธิ์ประสิทธิ์เห็น
ที่เสาหักใบหายหลายลำเป็น
หนึ่งประเด็นอวดท้าลีลาลม



............................

[เมฆา...]

.ขอขอบคุณ ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ.



'ลีลาลม..'
(คำ..นวล)
 

๐ ขยับร่ายใบเรียวเขียวขาวสุด
เยี่ยงมงกุฎผุดพราวเขียวขาวสม
กลิ่นจำปีจำปาจำอารมณ์
ไพรระงมพรมพร่ำจำอารัญ
๐ โชยอ่อนอ่อนซ่อนกายคล้ายเคว้งคว้าง
เห็นแต่พรางร่างอายคล้ายเคว้งขวัญ
รูปสัมผัสแผ่วเผินเกินจำนรรค์
แลเทียบทันหวั่นเพลินเกินจำนน
๐ ลมลีลาเล่นไล้ทักใบสวย
โบกใบย้วยใบหยักทักใบสน
หอบใบแห้งเหาะคละลอยปะปน
แกว่งใบหล่นหลุดผละลอยปะไป
๐ จากต้นหนึ่งถึงสนอีกต้นหนึ่ง
ลมจักดึงคลึงยลอีกต้นไหน
บอกข้าหน่อยเถิดหนอขอสมใจ
จักตามใกล้กลิ่นชมขอสมจินต์
๐ ด้วยหลงใหลลีลาคราถวาย
แห่งพระพายสายฟ้าคราถวิล
ถึงไร้ร่างรูปตนให้ยลยิน
หาได้สิ้นรูปมนต์ให้ยลยวน
๐ ยังคงฝังในอกรอผกผัน
ยะเยือกยันเย็นยอรอผกผวน
เฝ้ามองลมพรมฤทธิ์ คิด..คำนวล
ยิ่งรัญจวนในจิต คิด..คำนึง


 

[เทโพ]

บทกวี:พริ้ม
ประพันธ์:เทโพ........

  ระรอกลม ระดมพัด สะบัดเบี่ยง
กระทบเพียง ผิวกาย ไม่ประหวั่น
จะกี่พริ้ว ริ้วระรื่น ทั้งคืนวัน
ก็แก่นกาย กล้าประชัน ไม่พรั่นพรึง
  แต่เพียงลม โลมล้า ละอ่องอ่อน
กระเด็นดอน โดนดวง รวงใจหนึ่ง
ก็กระทบ จนระบม ล้มรำพึง
ห้วงคำนึง ระทดท้อ ระย่อนาน
  จึงเอนร่าง วางราบ ขนาบหมอน
ร่วงลงนอน ผ่อนพัง ทั้งสังขาร
กี่ดวงแดด แผดเผา เร้ารังควาญ
ประสบการณ์ ผ่านไป ไม่หวนมา
  เพียงขอพัก สักตื่น ค่อยคืนกลับ
เพียงขอล้ม สักหลับ ไม่หนักหนา
เพียงขอพริ้ม ลิ้มลับ ขอหลับตา
เพียงขอใจ ของข้า อย่าล้าลง

[...สียะตรา..]

 

[เนิน จำราย]

......สะบัดพลิ้วปลิวไหวผ่านใบอ้อ

…เคล้าเสียงคลอยามเสียดเบียด..สิงขร

...เลียบผิวผ่านน่านนที..สีทันดร

...เริงสัญจรอ่อนท่วงท่าลีลา.......ลม




ไม้ใหญ่ไหวโอนเพียงโค่นต้น      

วสันต์พรำฝน...มาประสม

ฟ้าครางโครมครืนก้องระงม      

ป่าระดม...เร่งใบดอก...บอกเวลา   

เนิน จำราย

[พีเพิล]

ลีลาลม..ลีลาใจ
เคยได้ฟังนิทานเซ็นเช่นสอนสั่ง
พระท่านตั้งถกถามตามสิ่งเห็น
‘ที่ธงไม้ใบลู่เหตุใดเป็น’
ใบธงเย็นหรือลมให้จงใคร่ครวญ

พระหนึ่งตรองติดตามความเห็นต่าง
ที่ไหวว่างคือใบธงโบกโบยสวน
อีกรูปว่าไหวหวั่นคือลมรวน
เป็นสิ่งว่างไหวกวนเกินใจเรา

หนึ่งรูปอาจปราชญ์ทวนชวนให้คิด
เป็นที่จิตกระบิดบวนชวนกันเขลา
ใจมันแกว่งหากเล่าใช่ลมเกลา
มิเคยนิ่งซบเซาให้เราเชย

ลีลาใจไหวเงียบหรือเปรียบแส้
ยิ่งปรวนแปรกวัดกว่าลมว่าเหวย
แต่ยิ่งแปลกหากกำหนดจิตเสบย
กลับยึดลมเพ่งเผยจนเกยฌาณ

  สวัสดี..โบกมือทักทาย