ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

คนบางคน  เปรียบคู่ครอง  ดังของเก่า
ยิ่งนานเข้า  ยิ่งคร่ำเครอะ  เขลอะสนิม
เนื้อใกล้ปาก  คุ้นเคย  เลยเบื่อชิม
นึกกระหยิ่ม  มองเห็น  เป็นของตาย

การเย็นชา  ทะนง  โดยหลงผิด
ทำชีวิต  สมรส  หมดความหมาย
ที่เคยเคล้า  เคยคลอ  ก็กลับกลาย
ดีเป็นร้าย  เปลี่ยนไป  ไม่รู้ตัว

ความหมางเมิน  เหินห่าง  อย่างต่อเนื่อง
กลายเป็นเรื่อง  ขัดแย้ง  คอยแบ่งขั้ว
ต่างคนต่าง  ค่อนขอด  บอดมืดมัว
พาครอบครัว  ร้าวฉาน  สู่บานปลาย

จวบวันที่  สัมผัส  การพลัดพราก
ยามแยกจาก  กันไซร้  จึ่งใจหาย
เพชรในมือ  หลุดลอย  ค่อยเสียดาย
นั่นอาจสาย  เกินจะ  คิดประคอง

ชายหญิงเมื่อ  ดำริ  ร่วมวิถี
พึงอารี-อารอบ  ตอบสนอง
มิมีใคร  ยอดเยี่ยม  เทียมคู่ครอง
ควรยกย่อง  เอาใจ  ใช่ดูแคลน

 

สุนทรวิทย์

                  

[ปู่ริน]

วันแรกพบยืนสบตาหน้าแฉล้ม
ผิวพรรณแก้มดูเปล่งปลั่งช่างสวยแสน
เริ่มรักใคร่ใยดีตอนเป็นแฟน
ห่วงหวงแหนมิห่างหน้าในตาคม

พบแรกรักน้ำต้มผักชมว่าหวาน
พอนานนานน้ำผึ้งหวานพาลขื่นขม
ทั้งพูดจามาขัดแย้งไม่ชื่นชม
เริ่มทับถมพูดถากถางเป็นบางวัน

แฟนคนเก่าเหมือนของเก่าขึ้นสนิม
แม้แต่ยิ้มก็ยิ้มอย่างไม่สร้างสรรค์
เริ่มทะเลาะเบาะแว้งแกล้งด่ากัน
สิ่งเคยฝันต้องสลายกลายเป็นจุน

สัจธรรมครองเรือนอยู่มิรู้ค่า
สุดไขว่คว้าหาจากใดให้หัวหมุน
ครอบครัวพังลงวันใดเริ่มรู้คุณ
อยากอบอุ่น ดั่งแรกพบ..ตอนสบตากัน

                            ริน ดอนบูรพา
                                ๑๕ พ.ค. ๕๕

[sunthornvit]

การครองเรือน  เหมือนลงทุน  สองหุ้นส่วน
ฝ่ายใดรวน  ซวนเซ  จิตเหหัน
ย่อมกระเทือน  ธุรกรรม  สายสัมพันธ์
พานป่วนปั่น  อาดูร  สูญกำไร

เมื่อต่างผู้  ระแวง  แฝงเคืองขุ่น
มุ่งถอนทุน  บิดเบือน  สร้างเงื่อนไข
ธุรกิจ  ย่อมล่ม-จมทันใด
หวังก้าวไกล  เสาวภาคย์  นั้นยากเย็น

 

สุนทรวิทย์ 

[หนามเตย]

มีบ้างไหมใครที่ยอม

ถ้าขาดสาม  อ อด รันทดนัก
แม้นจะรัก  ปานใด  มีให้เห็น 
ศรัธทาขาด  ทุกสิ่ง  ยิ่งรำเค็ญ
คงไม่เว้น  ทางใคร   ก็ไปเลย

จะอยู่ดี  มีจน  หรือค่นแค้น
ถ้าหากแม้น  ฝ่ายใด  ไม่นิ่งเฉย
คิดอยากทำ  อะไร  ก็ทำเลย
ไม่คิดเอ่ย  สักนิด  ฉันผิดเอง

เธอก็นอน  ฉันก็แน่  ไม่แคร์สื่อ   
ต่างคนถือ  อารมณ์  มาข่มเหง
หญิงหรือชาย  หากถลำ  ไม่ยำเกรง
ทำอวดเบ่ง  กูรูนี้  ก็มีดี         

ให้มันจบ   ตัดขาด ในชาตินี้   
อย่าได้มี   มาข้อง  ให้หมองศรี
หญิงก็ร้าย  ชายก็  พอกันที
แล้วจะมี  บ้างไหม   ใครที่ยอม

หนามเตย

[panthong.kh]

คนบางคน  เปรียบคู่ครอง  ดังของเก่า
ยิ่งนานเข้า  ยิ่งคร่ำเครอะ  เขลอะสนิม
เนื้อใกล้ปาก  คุ้นเคย  เลยเบื่อชิม
นึกกระหยิ่ม  มองเห็น  เป็นของตาย

การเย็นชา  ทะนง  โดยหลงผิด
ทำชีวิต  สมรส  หมดความหมาย
ที่เคยเคล้า  เคยคลอ  ก็กลับกลาย
ดีเป็นร้าย  เปลี่ยนไป  ไม่รู้ตัว

ความหมางเมิน  เหินห่าง  อย่างต่อเนื่อง
กลายเป็นเรื่อง  ขัดแย้ง  คอยแบ่งขั้ว
ต่างคนต่าง  ค่อนขอด  บอดมืดมัว
พาครอบครัว  ร้าวฉาน  สู่บานปลาย

จวบวันที่  สัมผัส  การพลัดพราก
ยามแยกจาก  กันไซร้  จึ่งใจหาย
เพชรในมือ  หลุดลอย  ค่อยเสียดาย
นั่นอาจสาย  เกินจะ  คิดประคอง

ชายหญิงเมื่อ  ดำริ  ร่วมวิถี
พึงอารี-อารอบ  ตอบสนอง
มิมีใคร  ยอดเยี่ยม  เทียมคู่ครอง
ควรยกย่อง  เอาใจ  ใช่ดูแคลน

 

สุนทรวิทย์

                  

ก่อนเริ่มรัก มักเป็น เช่นน้ำอ้อย
หวานหยดย้อย ทุกคำ ดื่มด่ำแสน
มองเห็นผิด เป็นชอบ มอบตอบแทน
รักเหลือแสน แหนหวง ทุกช่วงไป

จะทำไร ถูกใจ ไปเสียสิ้น
ปองถวิล ฝันถึง จึงสดใส
แม้หมองหม่น กล้ำกลืน ฝืนทรวงใน
ด้วยรักใหม่ ใจฉ่ำ ดื่มด่ำทรวง
พันทอง

[sunthornvit]

มีบ้างไหมใครที่ยอม

ถ้าขาดสาม  อ อด รันทดนัก
แม้นจะรัก  ปานใด  มีให้เห็น 
ศรัธทาขาด  ทุกสิ่ง  ยิ่งรำเค็ญ
คงไม่เว้น  ทางใคร   ก็ไปเลย

จะอยู่ดี  มีจน  หรือค่นแค้น
ถ้าหากแม้น  ฝ่ายใด  ไม่นิ่งเฉย
คิดอยากทำ  อะไร  ก็ทำเลย
ไม่คิดเลย  สักนิด  ฉันผิดเอง

เธอก็นอน  ฉันก็แน่  ไม่แคร์สื่อ   
ต่างคนถือ  อารมณ์  มาข่มเหง
หญิงหรือชาย  หากถลำ  ไม่ยำเกรง
ทำอวดเบ่ง  กูรูนี้  ก็มีดี         

ให้มันจบ   ตัดขาด ในชาตินี้   
อย่าได้มี   มาข้อง  ให้หมองศรี
หญิงก็ร้าย  ชายก็  พอกันที
แล้วจะมี  บ้างไหม   ใครที่ยอม

หนามเตย

รู้จักอด  รู้จักทน  ผลย่อมเกิด
ที่เตลิด  เพราะปล่อยปละ  ขาดถนอม
รักสงบ  วิสาสะ  หมั่นประนอม
มุ่งอดออม  น้ำใจ  ให้แก่กัน

ถึงหนักนิด  เบาหน่อย  คอยโอนอ่อน
ต่างคนผ่อน  อารมณ์  ข่มโมหันธ์
เพื่อครอบครัว  ร่มเย็น  เป็นสำคัญ
จึงสุขสันต์  รื่นรมย์  สมจำนง

 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ก่อนเริ่มรัก มักเป็น เช่นน้ำอ้อย
หวานหยดย้อย ทุกคำ ดื่มด่ำแสน
มองเห็นผิด เป็นชอบ มอบตอบแทน
รักเหลือแสน แหนหวง ทุกช่วงไป

จะทำไร ถูกใจ ไปเสียสิ้น
ปองถวิล ฝันถึง จึงสดใส
แม้หมองหม่น กล้ำกลืน ฝืนทรวงใน
ด้วยรักใหม่ ใจฉ่ำ ดื่มด่ำทรวง
พันทอง

[/quote]

ตอนแรกรัก  มองอะไร  ดีไปหมด
มิให้มด  ไต่ตอม  ถนอมหวง
ต่างเอาใจ  ฟูมฟัก  ผลัดตักตวง
ชี้มะม่วง  เป็นน้ำว้า  ยังว่าจริง

พอพ้นช่วง  โปรโมชั่น  พลันหันเห
ที่ทุ่มเท  ประจำ  กลับทำนิ่ง
เห็นหน้าเมีย  ดุด่า  ว่าเหมือนลิง
เคยแอบอิง  ก็ห่าง  เปลี่ยนหมางเมิน

 

สุนทรวิทย์

[กฤษการกลอน]

สนิมเก่าเกาะเกรอะเลอะฝาบ้าน
ฝุ่นดินดานลอยหล่นบนตั่งตู้
หยักไย่โยงยุ่มย่ามตามประตู
อุดมหนูรูร่องทุกห้องไป

ไม่มีใครด้วยใครไม่แลเหลียว
ผอมซูปเพรียวเพียงธูปประมาณได้
กายกระสันสั่นคร้ามยามหายใจ
เฒ่ายากไร้ทุกข์ทิ่มสนิมทรวง

[sunthornvit]

บ้านรุงรัง  รกขยะ  สนิมเขลอะ
มิทันเจอะ  ทันเห็น  ก็เป็นห่วง
มีหยากไย่  รังหนู  ประตูกลวง
น่าหนักทรวง  หญิงใด  ไหนอยากมอง

สาวสาวคง  ตัดบท  ต้องหมดสิทธิ์
เมื่อพินิศ  คำนึง  ถึงหอห้อง
ทำไมไม่  ชำระ  กวาดละออง
จัดบ้านช่อง  เสียใหม่  ให้ดูดี

 

สุนทรวิทย์

[สยตรา]

ของเก่าเก่าขัดเงาชัดเจนยิ่ง
บ่ได้นิ่งนั่งนอนสนิมเกาะ
ถึงจะมีกรรมใดจะฟาดเคราะห์
ให้มันเหมาะของเก่ามีราคา
ต่อให้ทิ้งจริงหลอกเธอกลอกกลิ้ง
รักไม่จริงทุกสิ่งที่ฝันหา
เป็นเพียงลมบ่มรักแล้วจากลา
ไร้จรรยาหมดรักตามครรลอง

[--ณัชชา--]

ร้อยทั้งร้อยที่เห็นเป็นเช่นนี้
แรกก็ดีไม่น้อยคอยสอดส่อง
เดินเซนิดก็ถลามาประคอง
เฝ้าปกป้องไม่ให้ใครย่ำยี

พอนานเข้าคุณชายก็ลายออก
ชอบตะคอกด่าว่าหน้าเหมือนผี
อารมณ์เสียขึ้นมาก็ราวี
เป็นแบบนี้ทั้งนั้นสัน  XX ชาย

--ณัชชา--

 

[sunthornvit]

ของเก่าเก่าขัดเงาชัดเจนยิ่ง
บ่ได้นิ่งนั่งนอนสนิมเกาะ
ถึงจะมีกรรมใดจะฟาดเคราะห์
ให้มันเหมาะของเก่ามีราคา
ต่อให้ทิ้งจริงหลอกเธอกลอกกลิ้ง
รักไม่จริงทุกสิ่งที่ฝันหา
เป็นเพียงลมบ่มรักแล้วจากลา
ไร้จรรยาหมดรักตามครรลอง

ของเก่าเก่า ลายคราม ซ่อนความหมาย
นอกคลับคล้าย ย่ำแย่ แต่ในผ่อง
อาจให้คุณ ล้ำค่า กว่าเงินทอง
ควรตรึกตรอง มองซึ้ง ถึงด้านดี

เก่าทรุดโทรม ทิฐิ มิแก้ไข
รักษาไว้ คงเค้เก้ ปวดเกศี
สิ่งใดเทียม สิ่งใดแท้ แลเข้าที
จงถ้วนถี่ เคร่งครัด รู้จัดการ
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ร้อยทั้งร้อยที่เห็นเป็นเช่นนี้
แรกก็ดีไม่น้อยคอยสอดส่อง
เดินเซนิดก็ถลามาประคอง
เฝ้าปกป้องไม่ให้ใครย่ำยี

พอนานเข้าคุณชายก็ลายออก
ชอบตะคอกด่าว่าหน้าเหมือนผี
อารมณ์เสียขึ้นมาก็ราวี
เป็นแบบนี้ทั้งนั้นสัน  XX ชาย

--ณัชชา--

 

เก้าสิบเก้า เท่านั้น มิทันร้อย
กล่าวลอยลอย อย่างนี้ พี่เสียหาย
หนึ่งในร้อย แสนดี คือพี่ชาย
ไม่มีลาย ให้เห็น เช่นปรักปรำ

ยามรักใคร รักจริง หมั่นอิงแอบ
เป็นต้นแบบ กุลบุรุษ สุดดื่มด่ำ
ถึงณัชอยาก ตบตี ปู้ยี่ปู้ยำ
มิต่อคำ ให้โกรธ โปรดวางใจ
 

สุนทรวิทย์

[panthong.kh]

ตอนแรกรัก  มองอะไร  ดีไปหมด
มิให้มด  ไต่ตอม  ถนอมหวง
ต่างเอาใจ  ฟูมฟัก  ผลัดตักตวง
ชี้มะม่วง  เป็นน้ำว้า  ยังว่าจริง

พอพ้นช่วง  โปรโมชั่น  พลันหันเห
ที่ทุ่มเท  ประจำ  กลับทำนิ่ง
เห็นหน้าเมีย  ดุด่า  ว่าเหมือนลิง
เคยแอบอิง  ก็ห่าง  เปลี่ยนหมางเมิน

 

สุนทรวิทย์

[/quote]

คงทำบ่อย ใช่ไหม จึงได้รู้
แรกเริ่มหรู จริงแท้ แค่สรรเสริญ
ของมันเก่า เขาไม่ ใส่ใจเพลิน
แม้แต่เดิน ตามหลัง อย่าหวังเชย

โปรโมชั่น สั้นนัก จึงหักเห
จีบทุ่มเท สามเดือน ไม่เหมือนเอ่ย
ต่อแต่นี้ ลี้หลบ ไม่พบเลย
อย่ามาเผย เรื่องราว ให้หนาวใจ
พันทอง

[รพีกาญจน์]

ของเก่าเก่า ลายคราม ซ่อนความหมาย
นอกคลับคล้าย ย่ำแย่ แต่ในผ่อง
อาจให้คุณ ล้ำค่า กว่าเงินทอง
ควรตรึกตรอง มองซึ้ง ถึงด้านดี

เก่าทรุดโทรม ทิฐิ มิแก้ไข
รักษาไว้ คงเค้เก้ ปวดเกศี
สิ่งใดเทียม สิ่งใดแท้ แลเข้าที
จงถ้วนถี่ เคร่งครัด รู้จัดการ
 

สุนทรวิทย์
[/color][/size][/font][/center]

ชายชาตรี ขี่เรือ เชื่อใจยาก
จะลำบาก หลงลาย ชายอาจหาญ
นอนเหี่ยวห่อ รอท่า นายธนาคาร
กิ๊กเต็มบ้าน เสี่ยหญ่าย ขายเพชรพลอย

เขาทำดี ปีเดียว หวังเกี้ยวน้อง
พอตกร่อง สมรัก จักปละปล่อย
หอมชื่นคลาย หายไป ให้เศร้าคอย
จิตล่องลอย ดึกดื่น มิคืนคลาน

เขาสูงศักดิ์ นักล่า มหาโหด
เขาทรงโปรด ลิ้มลอง ของคาวหวาน
เขาทิ้งซาก กากเบื่อ หลังเหลือทาน
บอกเป็นมาร เก้งก้าง ขว้างหลอดคอ

ถึงร่างเรือน เปื้อนเปรอะ เขรอะสนิม
ฉันยังยิ้ม ต้อนรับ กลับเถิดหนอ
มาเป็นนาง ในฝัน อันลออ
ฉันเฝ้ารอ แก้วตา ทุกนาที

จะเก่าแก่ แค่ไหน คงใสสด
งามหมดจด บ่อยงัด เพียรขัดสี
ดุจหัวเพชร เช็ดถู ใหม่ดูดี
นานร้อยปี เพริศแพรว แจ๋วเหมือนเดิม

 

รพีกาญจน์ 59

[sunthornvit]

ตอนแรกรัก  มองอะไร  ดีไปหมด
มิให้มด  ไต่ตอม  ถนอมหวง
ต่างเอาใจ  ฟูมฟัก  ผลัดตักตวง
ชี้มะม่วง  เป็นน้ำว้า  ยังว่าจริง

พอพ้นช่วง  โปรโมชั่น  พลันหันเห
ที่ทุ่มเท  ประจำ  กลับทำนิ่ง
เห็นหน้าเมีย  ดุด่า  ว่าเหมือนลิง
เคยแอบอิง  ก็ห่าง  เปลี่ยนหมางเมิน

 

สุนทรวิทย์

คงทำบ่อย ใช่ไหม จึงได้รู้
แรกเริ่มหรู จริงแท้ แค่สรรเสริญ
ของมันเก่า เขาไม่ ใส่ใจเพลิน
แม้แต่เดิน ตามหลัง อย่าหวังเชย

โปรโมชั่น สั้นนัก จึงหักเห
จีบทุ่มเท สามเดือน ไม่เหมือนเอ่ย
ต่อแต่นี้ ลี้หลบ ไม่พบเลย
อย่ามาเผย เรื่องราว ให้หนาวใจ
พันทอง

[/quote]

ทำมาสิบ_กว่าครั้ง ยังไม่มาก
ถ้าพันอยาก ทำตาม เชิญถามได้
พี่ยินดี แนะนำ มิร่ำไร
ประศาสน์ให้ น้องพัน ทุกขั้นตอน

ต่อหน้าจง ออดอ้อน ทำอ่อนหวาน
ออกอาการ นอบน้อม ยอมโอนอ่อน
ลับหลังหา กิ๊กใหม่ ไว้อิงอร
แล้วแสร้งงอน จนเขาเฝ้ากังวล

พี่ทำเป็น อาชีพ จีบไปทั่ว
มันเคยตัว แต่ก็ พอได้ผล
ใครเชื่อพี่ ดีแน่_แท้ทุกคน
ลองสักหน แล้วจะ ประทับใจ
 

สุนทรวิทย์

[sunthornvit]

ชายชาตรี ขี่เรือ เชื่อใจยาก
จะลำบาก หลงลาย ชายอาจหาญ
นอนเหี่ยวห่อ รอท่า นายธนาคาร
กิ๊กเต็มบ้าน เสี่ยหญ่าย ขายเพชรพลอย

เขาทำดี ปีเดียว หวังเกี้ยวน้อง
พอตกร่อง สมรัก จักปละปล่อย
หอมชื่นคลาย หายไป ให้เศร้าคอย
จิตล่องลอย ดึกดื่น มิคืนคลาน

เขาสูงศักดิ์ นักล่า มหาโหด
เขาทรงโปรด ลิ้มลอง ของคาวหวาน
เขาทิ้งซาก กากเบื่อ หลังเหลือทาน
บอกเป็นมาร เก้งก้าง ขว้างหลอดคอ

ถึงร่างเรือน เปื้อนเปรอะ เขรอะสนิม
ฉันยังยิ้ม ต้อนรับ กลับเถิดหนอ
มาเป็นนาง ในฝัน อันลออ
ฉันเฝ้ารอ แก้วตา ทุกนาที

จะเก่าแก่ แค่ไหน คงใสสด
งามหมดจด บ่อยงัด เพียรขัดสี
ดุจหัวเพชร เช็ดถู ใหม่ดูดี
นานร้อยปี เพริศแพรว แจ๋วเหมือนเดิม

 

รพีกาญจน์ 59

[/quote]

อันผู้หญิง ยิงเรือ เชื่อยากกว่า
อยู่ต่อหน้า มั่นคง กล่าวส่งเสริม
ลับหลังกลับ ปรักปรำ คอยซ้ำเติม
พอเคลิบเคลิ้ม หลงคำ  มักช้ำใจ

ตัวผมชาย_ชาตรี ดีครบถ้วน
มิเรรวน โยเย เปลี่ยนเฉไฉ
มีรักจริง ทุกเมื่อ มีเยื่อใย
ยามรักใคร รักจริง หมายอิงอร

หากเชื่อพี่_รพี คงมีทุกข์
เขาปล้ำปลุก สมใจ ก็ถ่ายถอน
มิเคย เสน่หา ใครถาวร
ติดกะล่อน เล็กน้อย ควรถอยไกล
 

สุนทรวิทย์