ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บูรพาท่าพระจันทร์]

พรมรากหญ้า  หญ้าชุ่ม  คลุมแห่งหน
ดับมืดมน  แล้งลบ  กลบคลอนไหว
ทุกหยาดหยด  ดั่งทิพย์มนต์  พ้นทุกข์ภัย
พรมต้นใบ รู้รัก สามัคคี
                 

พี.พูนสุข

รื่นลีลานาเขียวเรียวระบัด
โยกสะพัดบ่ายเบนจะเอนหนี
ระลอกซ้อนลอนคลื่นชื่นฤดี
ข้าวขจีสีสดแสนงดงาม (58)

ริมเคียงอยู่คู่โยงประโดงชิด
ล้วนสถิตมิตรมากเห็นหลากหลาม
มีทั้งครึ่งกึ่งมัจฉานานานาม
โจนตูมตามยามเสียงสำเนียงยิน (59)

สัตตบุษย์ผุดผาดสะอาดใส
มากล้วนไปไม้อยู่คู่ชลสินธุ์
ทั้งจอกแหนแลกระจายชายวาริน
หึ่งหึ่งบินชินหูหมู่ภมร (60)

ชีวิตชื่นรื่นวิญญาณ์ทุ่งฟ้ากว้าง
เป็นแบบอย่างสร้างฝึกสำนึกสอน
ให้ตรองตรึกนึกคิดพิศสังวร
เอื้ออาทรวอนรู้ร่วมอยู่เคียง (61)


 

บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

ตื่นขึ้นมา ฟ้ามืดมัว สลัวแสง
ขอบฟ้าแดง สีเลือด เผือดด้วยเสียง
ฝูงนกกา บินถลา มาเคียงเรียง
ได้ยินเพียง เปรี้ยงฟัง ชั่งน่ากลัว (๖๒)

ตื่นตระหนก อกสั่น  แสนหวั่นไหว
มองออกไป ลมแรง แหยงไปทั่ว
โอ้อากาศ เช้านี้ ฝนตกชัวร์
ต้องขอตัว รีบร้อน ไปก่อนนา (๖๓)
พันทอง

[รัตนาวดี]

หากไปแล้ว เธอจ๋า อย่าไปลับ
ไปแล้วให้ รีบกลับ มารับหน้า
บ้านกลอนไทย เปิดรอ หมอเยียวยา
ด้วยบทกลอน อ้อนพา ค่าคู่เคียง  (๖๔)

มาร่วมเริง ลีลา ม่านหญ้าลุ
เข้าบรรจุ รักใส่ อย่างไร้เสียง
ด้วยรักป้อน ย้อนถัก อักษราเรียง
ร่ายโอมเพี้ยง เป่าหา พาอุ่นทรวง (๖๕)

แล้วส่งฝัน ปันใฝ่ ไว้ด้วยรัก
ทุกวันปัก สลักใจ ให้ด้วยห่วง
กลางใบหญ้า พาฉลุ กรุ รูปดวง
เขียนคำอ้อน ป้อนพ่วง แนบดวงใจ (๖๖)

รัตนาวดี
 

[Prapacarn ❀]

แม้นเดินทาง หว่างไพรสณฑ์ พ้นสิงห์เสือ
แม้นลงเรือ ให้ลอยลำ ล่องน้ำใส
แม้นพบปะ สารพันคน ให้พ้นภัย
แม้นรถไฟ วิ่งไปลับ ขอพี่กลับคืน (67)

แซมค่ะ
 

แซมต้องลุกะเค้ามั่ง..ใบหญ้าเนี่ยะ... 

[สล่าผิน]

อยู่บ้านป่าตอนหน้าแล้งแสนแห้งนัก
เห็นบวบฟักก็มักแห้งสุดแย่งฝืน
ธารเคยหลากน้ำจากไปไร้ความชื้น
มีแต่ฟืนยืนต้นตายอยู่ปลายดอย(68)

เห็นพื้นป่าหญ้าตายแห้งเพราะแล้งจัด
ลมแล้งซัดพัดหญ้าปลิวเป็นริ้วฝอย
เห็นใบไผ่ไหวโยกจัดลมพัดลอย
ชะนีพลอยปล่อยเสียงร้องก้องพนา(69)

ไฟป่าลามตามพงไพรน่าใจหาย
ไม้วอดวายหลายล้านไร่ใครเผาป่า
สัตว์น้อยใหญ่ในพงพีสิ้นชีวา
บ้างกำพร้าแม่มาสิ้นต้องดิ้นรน(70)

แหล่งมีรูงูหลบหนีรักชีวิต
ไฟตามติดต้องคิดซ่อนสอนให้ร่น
เห็นรูมีหนีเข้าไปหวังให้พ้น
เพื่อชีพตนจนแต้มสู้มุดรูไป(71)

ที่รูมีงูสี่ตัวต่างกลัวร้อน
ตัวเข้าก่อนต้อนให้เห็นตนเป็นใหญ่
บอกเสียงดังจงฟังข้าฯอย่าขัดใจ
แต่นี้ให้สามัคคีดีต่อกัน(72)

ส่วนมดแดงในแล้งนี้หนีไฟป่า
ต่างเหนื่อยล้าพาฝูงไต่ปลายไม้นั่น
หวังเปลวไฟไม่รนถึงจึงฝ่าฟัน
สร้างรังฝันปลายยอดไม้พ้นภัยพาน(73)

สล่าผิน

[เปรียว]

มีมดแดงอีกฝูงมุ่งไม้ใหญ่
มันตอมไต่ที่พวงมะม่วงหวาน
มันเฝ้าเช้าเฝ้าเย็นอยู่เป็นนาน
จนเลยกาลพวกมดอดตามเคย (๗๔)

เปรียว

 

[yaguza]

มีมดแดง อีกตัว มัวต้วมเตี้ยม
ไม่ตระเตรียม แต่งตัว มัวยืนเฉย
เขากินกัน มันกินด้วย ช่วยไม่เคย
พิโธ่เอ๋ย มดแดง กินแรงกัน
(๗๕)

.....ยา......

[กังวาน]

และอีกตัวกลัวความสูงแตกฝูงหนี
ไปไต่ที่ปลายหญ้าหาความฝัน
เจอคางคกตกใจอะไรกัน
ตัวของมันเป๋ปะไป(ทะ)ลุใบหญ้า
         (๗๖)

[ดุลย์ ละมุน]

ละอองใยใบหญ้าระย้าไหว
หริ่งเรไรร่ำร้องก้องพฤกษา
พลิ้วแผ่วลมคมปีกสกุณา
แสงทิวาแยงย่องส่องพงไพร (๗๗)

ชื่นชมวิวทิวเถื่อนเป็นเพื่อนพัก
โบกสลักทักฟ้านภาใส
เสียงธารแผ่วแว่วฟังกังวานใจ
กล่อมฤทัยใหลหลงดงพนา (๗๘)

กลิ่นยอดหญ้ายวนเย้ากระเซ้าปัก
ขับขานรักรุ่งรางสางอุษา
ธรรมชาติวาดฝันกลั่นชีวา
จินตนาพราวพัดจรัสวาว (๗๙)

[Music]

ดุจแสงทองส่องหล้า..ดอกหญ้าชื่น
น้ำค้างคืนเหือดหายก็คลายหนาว
โลกสลับกลับข้างทุกครั้งคราว
แสงสุรีย์ส่องสกาว...ดับดาวเดือน.......(๘๐)

ช่วยนำพาชั่วร้ายที่คล้ายฝัน
นั่นคือคนที่กระสัน..จะเชือดเฉือน
ต้องแพ้ภัยในธรรมที่ย้ำเตือน
ยิ่งแชเชือนยิ่งช่วยให้อวยชัย............(๘๑)

จึงอยู่อย่างสว่างจิตได้ปลิดทุกข์
มิต้องซุกต้องซ่อนความอ่อนไหว
ลดเรื่องหลงพะวงหาห่วงอาลัย
ให้กับใครก็ไม่รู้อยู่ลำพัง...................(๘๒)

 

[อริญชย์]

           เดินตามฝัน

                      ๘๓
นักเดินทาง  อย่าท้อแท้  ยอมแพ้พ่าย
จงมั่นหมาย   ก้าวเดินไป ตามใจหวัง
สู่หนทาง  อันเสรี  อย่างจีรัง
ไม่หยุดยั้ง   ไม่เลิกรา  ไม่ปราชัย
                    ๘๔
ล้มแล้วลุก  ปลุกแล้วตื่น ยืนแล้วสู้
ให้โลกรู้  คนล่าฝัน  มิหวั่นไหว
อุปสรรค ร้อนหรือหนาว จะก้าวไป
ไม่ถอดใจ  ไม่อ่อนแอ  อย่างแน่นอน
                ๘๕
สิ่งที่หวัง  อยู่ไม่ไกล  หากไปต่อ
ไม่นานหนอ จะผ่อนหนัก นั่งพักผ่อน
ได้ฟังเสียง  นกเริงร่า   ทั่วป่าดอน
คนแรมรอน  คงสดชื่น  ทุกคืนวัน
               ๘๖
ดื่มน้ำเย็น  จากธารใส อันไหลหลั่ง
สดชื่นดั่ง  สายธารา  สรวงสวรรค์
สูดกลิ่นหอม  มวลบุปผา แห่งอรัญ
เดินตามฝัน อีกหนึ่งคราว คงพราวพราย!ฯ

                            อริญชย์
                       ๒๘/๔/๒๕๕๕



 

[Prapacarn ❀]

87
เป็นแรงใจ ให้แก่กัน ยามขวัญหม่น
แม้นสู้ทน สักวันหนึ่ง ถึงที่หมาย
จะเคียงข้าง อย่างภักดี ไม่มีคลาย
คือความหมาย สายสัมพันธ์ ฝันร่วมทาง

แซมค่ะ

[เนิน จำราย]

88
สุรีย์ร้อนเผาผลาญสะท้านสะทก   
ในหัวอกสุดทนให้หม่นให้หมาง
เข่นแสงกล้าต้องกายจะวายจะวาง
เพื่อนร่วมทางส่งลิขิตน้ำจิตน้ำใจ
89
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมคลายโทมนัส   
สุขสัมผัสสายสัมพันธ์ในวันใหม่
มองสายทางยืดยาวก้าวต่อไป   
ฝันให้ไกลไปให้ถึงซึ่งวันรอ

เนิน จำราย

[พี.พูนสุข]

   

         

ร้อนระอุ ทะลุใบ 

      

                          ๙๐                             
 แดดเปรี้ยงเปรี้ยง เผาใจ ดั่งไฟร้อน      เรียวใบอ่อน เหี่ยวแห้ง แล้งจริงหนอ
 ความหงุดหงิด ฤทธิ์รด ระทดท้อ          ต้นฝดฝ่อ ร้อนผ่าว..ราวสุมไฟ
 
 ๙๑
 บ้านร่มเย็น ที่เคยเห็น กลับเป็นร้อน      ใต้ดินดอน กระอุ คุหมกไหม้
 กิเลสเป็น ไฟรุม สุมพิษภัย                        ไม้พงไพร เหยื่อมาร ผลาญแผ่นดิน
 
 ๙๒
 บ้านเป็นสุข ทุกข์หลีกเร้น เย็นดับร้อน         ต้น ยืน นอน แผ่ก้านใบ ไม่หมดสิ้น
 เปิดใจรับ ดับเกิดก่อ ต่อชีวิน                   ธารไหลริน.. มวลพฤกษา ตื่นตาพลัน.

                           
                               พี.พูนสุข
                           ๑  พฤษภาคม  ๒๕๕๕   

[ดุลย์ ละมุน]

ลมละลิ่วปลิวไล้ละไมผิว
พลิ้วไผ่ทิวริ้วรายระบายฝัน
ดาราส่องผ่องจรัสสะบัดจันทร์
อาบสีสันจันทร์นวลชวนนิทรา (๙๓)

กระท่อมฟางกลางทุ่งฟุ้งไออุ่น
หวานละมุนดุนใฝ่ละไมหา
แว่วเสียงธารผ่านแนวแจ้วพนา
กลิ่นพฤกษาคละเคล้าเล้าอารมณ์ (๙๔)

กล่อมเนื้อนวลครวญคร่ำรำพันรัก
โอบสลักภักดิ์พลีฤดีสม
รัญจวนจิตพิศมัยใฝ่ภิรมย์
รวมใจห่มบ่มซ่านผ่านวิญญา (๙๕)

อันพฤกษานานาพรรณสวรรค์สร้าง
เคล้ากลิ่นนางกลางทุ่งรุ่งอุษา
ซบอกเอ๋ยเกยทาบอาบทิวา
สุขอุราสาสมห่มไพรี (๙๖)

[เนิน จำราย]

97
อาทิตย์สาด กวาดแสงส่อง ท้องนากว้าง   
ไม่เว้นว่างล่วงลำเนาคีรีศรี
มวลหมู่ไม้ยอดประเปรียวเขียวขจี      
แม่วารีปล่อยน้ำใสไม่รู้สิ้น
98
พระพิรุณหลั่งน้ำฟ้าลงมาโปรด      
ยังประโยชน์มหาศาลทั่วฐานถิ่น
พงไพรตื่นพืชไร่สวนอวลไอดิน      
ระรื่นกลิ่นดอกไม้ป่าลืมหน้าแล้ง
99
กลุ่มชาวนาตระเตรียมการเรื่องหว่านไถ   
หญ้าแตกใบทุกแนวทั่วหัวระแหง
ป่ารกชัฏคลายข้องขุ่นฝุ่นสีแดง      
คราวเปลี่ยนแปลงเป็นสีเขียวสีเดียวทั่ว
100
ธรรมชาติกำหนดวันวสันต์ย่าง         
ฟ้าครืนครางเมฆพยับสลับหลัว
สีเทาดำลอยต่ำคล้อยค่อยก่อตัว      
หลั่งไปทั่วดินผืนงามสยามไทย

เนิน จำราย