ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

มือใกล้อาจบังฟ้า
ด้วยยกมาใกล้ตามอง
อยากเห็นทุกมุมข้อง
ต้องถอยไกลมองให้กว้าง

เดี่ยวดุ่มมิสนใจ
อาจล้มไวลงข้างทาง
เพราะคนเคืองระคาง
ที่เชิดหน้ามิมองคน

แม้ไร้ถ้อยวาจา
กิริยาแสดงตน
ซ่อนคำอย่าหวังพ้น
พ่นประสงค์อยู่เต็มตา

มือมีไว้สร้างสรรค์
อย่าขยันกำบังฟ้า
อย่าหลงกรงมายา
หมิ่นเขาช้าพาอับจน

[เมฆสีรุ้ง]

มองดินไม่มองฟ้า
หลงเวลาหลงเงาฝน
หลงทิศหลงผู้คน
มิเท่าหลงเงาตนเอง

เดินทางไม่ดูที่
อยู่ดีดีขู่ข่มเหง
คนขลาดก็หวั่นเกรง
หากปราชญ์นั้นเวทนา

อวดสิ่งหยิ่งผยอง
ดุจแมงป่องชูหางอ้า
มิเท่าพิษนาคา
แรงเหลือร้ายวายชีวี

หากตนไม่รู้ตัว
ยังเมามัวยั่ววลี
เดินล้มจมกองขี้
อับอายสิ้นกลับถิ่นเทอญ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ละอายบ้างเถิดหนา
คงต้องพามุดหน้าเขิล์
อย่าพูดมากจนเพลิน
อยาหลงเดินทางผิดไป

เป็นคนธรรมดา
อย่าเอื้อมฟ้าพาสั่นไหว
อย่าคิดเป็นทาสใจ
ยังห่างไกลในชั้นฟ้า

เอื้อมมือคงไม่ถึง
ขอจงพึงอย่าโหยหา
เป็นได้แค่ดารา
จะกว้างกว่าฟ้าได้ไง

พระอาทิตย์อัสดง