จับคำนิยามถ้อย ประดิษฐ์ร้อยประดอยรัด
สำเนียงมาเรียงจัด นั่งเคร่งครัดในคมความ
อักษรเป็นกลอนบท อย่าท้อทดยิ่งไถ่ถาม
จากหนึ่งซึ่งแรกยาม จะงดงามจนงอกเงย
เพียงพลั้งลองยั้งคิด เฉลียวผิดฉลาดเผย
เรียงร้อยจนคล้อยเคย มิยากเลยเมื่อยามลอง
อักษรจะอ่อนสวย มิมอดม้วยไม่หม่นหมอง
หากไทยยังไฝ่ปอง น้อมกู่ก้องในกลอนกานท์
กาพย์โครงที่โยงถัก จงสมัครใจสมาน
อย่าให้เป็นตำนาน เมื่อลูกหลานมาร่ำเรียน
เพ่งพิศเพียงนิดน้อย มาร่วมคล้อยมาร้อยเขียน
แม้นยากจงพากเพียร ไม่ถึงเอียนมาเถิดเอย
กลอนเอ๋ยกลอนอ่อนช้อย งดงาม
เพียงกล่าวเพียงเอ่ยนาม ยิ่งล้ำ
นำคำต่อคำตาม เพียงต่อ นั้นฤา
คำเก่าคำเดิมซ้ำ แต่ล้ำทำนอง
จับความนิยามถ้อย จากสาวน้อยเฮยอิงเอ่ย
มาเถิดอย่าละเลย อภิเปรยคำสองคำ
ผิดถูกช่วยติก่อ อย่าต้องง้อเลยงามขำ
ข้อยเริ่มเริงระบำ ขาดคู่รำชักเหงาใจ
วันสองวันพลันเสนาะ มาจำเพาะตรุษสมัย
สงกรานต์งานชาวไทย เชิญทรามวัยมาโหมโรง
เนิน จำราย
