ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

หอยทากคู่นั้น..ไม่กลับมาแล้ว
สงสัยกินแห้ว...มันเลยเลิกฝัน
ต่างคนต่างเดิน...ไปตามทางใคร..ทางมัน
เสียใจเหมือนกัน...แต่คง..จำเป็น

จากใจสองใจ..ที่รวมเป็นหนึ่ง
คงไปไม่ถึง..ทางรักไม่เห็น
แม้ใจหนึ่งดวงเฝ้าห่วงลำเค็ญ
คงแอบซ่อนเร้น...ไม่กล้าบอกใคร

พริ้วลมพัดผ่าน...ใบก้านดอกรัก
กิ่งโรยโหยหัก..อยู่ข้างกอไผ่
น้ำค้างพร่างพรม...ลมสะบัดไกว
เสียดแทงห้วงใจ...ยามไผ่ไหวกอ

กระดุบ..กระดุบ กระดึ๊บกระดิ๊บ...
เลือดไหลซิบซิบ..แต่..คงไม่ต้องการหมอ
บทเรียน บทใหม่..ครั้งต่อไป บอกใจให้รอ...
จะเรียน “ร” ไม้หันอากาศ “ก” ต้องเริ่มจาก ร+อ..ไปก่อนนะเธอ.

แซมค่ะ

♥ มีกลอนที่แซมเขียนไว้ก่อนหน้านี้ เล่าว่า มีหอยทาก สองตัวนัดกันมาเจอที่หน้าต่างกระจกตรงห้องทำงานแซม..
แล้วแซมคิดว่า มันเป็นคู่รักกัน.... วันนี้ มันไม่มาแล้วค่ะ..
แซมเลยคิดว่า  ตัวใดตัวหนึ่ง  หรือทั้งสองตัวคงจะอกหัก....
แซมอยากรู้จังว่า..มันจะเศร้าเท่าแซมไม๊นะ........♥

[panthong.kh]

หอยทากมัน เจ็บป่วย คลานไม่ไหว
เห็นมันไป แอบกำแพง แสร้งมองเหม่อ
โดนคางคก ฉกเอา เศร้านักเออ
ฝากลมวอน บอกเธอ ฉันเพ้อครวญ

รู้เต็มอก หมกไหม้ ใจยังรัก
ด้วยเสียหลัก ชักช้า ล้าทุกส่วน
ขอรักษา บาดแผล ที่แปรปรวน
จะรีบหวน คืนหา อย่าอาวรณ์

คำสัญญา ครานั้น ยังจำมั่น
รักนิรันดร์ สุขสันต์ คล้ายวันก่อน
แผลหายดี เมื่อ่ไหร่ จักคืนคอน
หอบรักซ่อน ซุกไว้ มอบให้เธอ
พันทอง

[Prapacarn ❀]

กระเง้ากระงอดอิดออดนิดหน่อย
หัวใจมันหงอยก็เลยพลั้งเผลอ
รักเขาข้างเดียวมันเปรี้ยวพะเรอ
เอ้อเร้อเอ้อเต่อ...จนลืมระวัง

เขามีเจ้าของจับจองหัวใจ
ดูดู๋ทำไมไปมีความหวัง
ขืนอยู่ต่อไปใจคงจะพัง
ต้องรีบถอยหลัง...ทั้งทั้งน้ำตา

แซมค่ะ
 

[กังวาน]

หอยเอ๋ยหอยทาก
มันคงยากที่เจ้าเฝ้าครวญหา
มีหลายครั้งพลั้งผิดคิดกลับมา
แต่เวลาซิไม่รอขอทำใจ

จะคืบคลานผ่านคืนวันกี่ฝันเล่า
กว่าตัวเจ้าจะสมหวังดังฝันใฝ่
บอกเถิดว่าปรารถนาหาอะไร
สุดท้ายใครทุกข์ทนคือตนเอง

เศร้าทั้งสองหมองหม่นจนวันนี้
ทางที่มีแคบไปใช่ถูกเผง
หอยทากจากพรากไกลไยยำเกรง
วันนี้เพลงเศร้านักถึงรักกัน

คงต้องรอต่อไปไม่ก็หลบ
เรื่องคงจบลงแน่แค่ความฝัน
แพ้ทั้งคู่อยู่หรือรอต่อสัมพันธ์
หอยทากมันมึนงง...คงหลงทาง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

โอ้หนอใจ...ไยเชือนเหมือนทากหอย
ตะบิดตะบอยลอยไปไร้หัวหาง
ช่างชวนเบื่อเหลือใจให้ระคาง
ทำหมองหมางร้างไกลไม่หวนคืน

ขอตัดกันวันนี้...ฤดีเอ๋ย
สิ้นกันเลยเคยจำจะทำฝืน
แม้สุดรักหักจิตต์สนิทกลืน
จะยอมขื่นสลัดพรากหอยทากใจ .../



 

บูรพาท่าพระจันทร์

[Prapacarn ❀]

หอยเอ๋ยหอยทาก
มันคงยากที่เจ้าเฝ้าครวญหา
มีหลายครั้งพลั้งผิดคิดกลับมา
แต่เวลาซิไม่รอขอทำใจ

จะคืบคลานผ่านคืนวันกี่ฝันเล่า
กว่าตัวเจ้าจะสมหวังดังฝันใฝ่
บอกเถิดว่าปรารถนาหาอะไร
สุดท้ายใครทุกข์ทนคือตนเอง

เศร้าทั้งสองหมองหม่นจนวันนี้
ทางที่มีแคบไปใช่ถูกเผง
หอยทากจากพรากไกลไยยำเกรง
วันนี้เพลงเศร้านักถึงรักกัน

คงต้องรอต่อไปไม่ก็หลบ
เรื่องคงจบลงแน่แค่ความฝัน
แพ้ทั้งคู่อยู่หรือรอต่อสัมพันธ์
หอยทากมันมึนงง...คงหลงทาง

หนูไม่รู้...หอยไปไหนใครจะทราบ
เห็นมันอาบแดดจนแห้ง...ตะแคงขวาง
นอนไร้คู่เดียวดายตายอยู่กลาง-
ช่องระหว่างก้อนอิฐ ติดริมรั้ว...

มันเป็นหอยไร้ความคิด...ผิดหรือนั่น
แค่หากินไปวันวัน...คงเวียนหัว
พบหอยหนุ่มคารมเข้ม...ถลำเต็มตัว
หรือหอยสาวตาถั่ว ไม่ดูให้ดี

ก็บอกแล้ว..ต้องเสียใจ มันจำเป็น
ต่อไปนี้คงไม่เล่นกับไฟแล้วซี่
บทเรียนสอนหอยเจ้า..ผู้เหงาฤดี
ถ้าหอยจู้จี้ซะหน่อย..คงไม่หงอยตาย

แซมค่ะ
 

[เนิน จำราย]

ใจทากหนุ่มรุ่มร้อนหมายอ้อนรัก          
แด่นงลักษณ์ทากสาวเมื่อคราวรุ่น
อยากไกล้ชิดติดแนบแอบดรุณ                         
แม่เนื้ออุ่นอายุสาวราวห้าเดือน
ถึงวันนัดจัดแจงรีบแต่งตัว         
งาม..หู,หัว,หนวด,หาง...ลัดทางเถื่อน
คลานกระดืบ หนึ่งส่วนคืบ จะถึงเรือน      
ปากเอ่ยเอื้อน..ขวัญจ๋า เรียมมาแล้ว
เงียบ..เหงา.. เป่าลมได้ยินเสียง      
เหม่อมองเมียง หันไป หัวใจแป้ว
ตาแลเห็น รั้วห่าง ระหว่างแนว      
เจ้าแก้มแก้ว สุดาองค์ ทรุดตรงกลาง
ใจอนงค์ คงหวัง นั่งรอพี่            
ตั้งแต่ที่ เช้ามืด จนรุ่งสาง
มดใจดำ รุมขย้ำ เนื้อนวลนาง         
พี่เห็นปรางค์ เจ้าคล้ำ แล้วช้ำใจ
ต่อแต่นี้ เหลือพี่ อยู่เดียวดาย         
คงแต่กาย ใจหมด ไม่สดใส
หันหลังจาก ขอฝาก ซากหัวใจ         
ตั้งไว้ใน แนวรั้ว ตัวขอจร
จะชาติไหน กี่ชาติ ไม่ขาดเจ้า                         
จะโลมเล้า แนบทรวง ดวงสมร
บุญพื่น้อย จำพราก จากบังอร         
กราบขอพร อินทร์องค์ ทรงเมตตา
เทพารักษ์ ที่พัก ณ ถิ่นนี้      
วอนช่วยชี้ เส้นทาง นางเถิดหนา
ฝากสามเจ้า สามเทพ แห่งโลกา    
ไว้ชาติหน้า พื่ไม่ท้อ รอโฉมนวล


เนิน จำราย.......   ขอบพระคุณ กูเกิ้ล,วิกิพีเดีย
         

[Prapacarn ❀]

 

โอ้หนอใจ...ไยเชือนเหมือนทากหอย
ตะบิดตะบอยลอยไปไร้หัวหาง
ช่างชวนเบื่อเหลือใจให้ระคาง
ทำหมองหมางร้างไกลไม่หวนคืน

ขอตัดกันวันนี้...ฤดีเอ๋ย
สิ้นกันเลยเคยจำจะทำฝืน
แม้สุดรักหักจิตต์สนิทกลืน
จะยอมขื่นสลัดพรากหอยทากใจ .../


 

บูรพาท่าพระจันทร์

แหม..พี่บูร์..สั้นตรงเป้า...มาเย้ายั่ว
ใครจะมัวอืดอาดยืดยาดไฉน
ถ้ารักแล้วรีบรี่...ขี่บั้งไฟ
เร็วทันใจเข้าสู่ประตูวิวาห์

มัวแชเชือนหมือนหอยทากลำบากยิ่ง
พี่คงวิ่งหนีไกลไม่เห็นหน้า
รักพี่บูร์คนดีอย่าลีลา
ขืนชักช้าเธอสลัด ถูกตัดรัก....

แซมค่ะ

[Prapacarn ❀]

ใจทากหนุ่มรุ่มร้อนหมายอ้อนรัก          
แด่นงลักษณ์ทากสาวเมื่อคราวรุ่น
อยากไกล้ชิดติดแนบแอบดรุณ                         
แม่เนื้ออุ่นอายุสาวราวห้าเดือน
ถึงวันนัดจัดแจงรีบแต่งตัว         
งาม..หู,หัว,หนวด,หาง...ลัดทางเถื่อน
คลานกระดืบ หนึ่งส่วนคืบ จะถืงเรือน      
ปากเอ่ยเอื้อน..ขวัญจ๋า เรียมมาแล้ว
เงียบ..เหงา.. เป่าลมได้ยินเสียง      
เหม่อมองเมียง หันไป หัวใจแป้ว
ตาแลเห็น รั้วห่าง ระหว่างแนว      
เจ้าแก้มแก้ว สุดาองค์ ทรุดตรงกลาง
ใจอนงค์ คงหวัง นั่งรอพี่            
ตั้งแต่ที่ เช้ามืด จนรุ่งสาง
มดใจดำ รุมขย้ำ เนื้อนวลนาง         
พี่เห็นปรางค์ เจ้าคล้ำ แล้วช้ำใจ
ต่อแต่นี้ เหลือพี่ อยู่เดียวดาย         
คงแต่กาย ใจหมด ไม่สดใส
หันหลังจาก ขอฝาก ซากหัวใจ         
ตั้งไว้ใน แนวรั้ว ตัวขอจร
จะชาติไหน กี่ชาติ ไม่ขาดเจ้า                         
จะโลมเล้า แนบทรวง ดวงสมร
บุญพื่น้อย จำพราก จากบังอร         
กราบขอพร อินทร์องค์ ทรงเมตตา
เทพารักษ์ ที่พัก ณ ถิ่นนี้      
วอนช่วยชี้ เส้นทาง นางเถิดหนา
ฝากสามเจ้า สามเทพ แห่งโลกา    
ไว้ชาติหน้า พื่ไม่ท้อ รอโฉมนวล

เนิน จำราย.......   ขอบพระคุณ กูเกิ้ล,วิกิพีเดีย
         

ให้ปวดปร่าหน้าร้อนบั่นทอนนัก
ไม่รู้หลักโฉเกเหมือนเสฉวน
แม้วันนี้กะจิ๊ดริ๊ดคิดรันจวญ
ยังถูกป่วนด้วยมดดำทำเอาตรม

เดินกระดุ๊บ..กระดุบ..กระดิ๊บ..รีบให้ถึง
ตกตะลึงมดอะไรคล้ายหอยขม
ตัวโต๊โต มารุมเคี้ยว...เขี้ยวแสนคม
น้องหกล้มฝาหงายหายใจริน

กระดิกหนวดบรรจบทำนบไหว้
วอนเทพไท้ท่านแถนทั่วแดนถิ่น
จวนจะขาดใจตายวายชีวิน
ก่อนจะสิ้นใจหนอ..กราบขอพร

เกิดชาติหน้าฉันใดในพิภพ
ขอประสบเป็นคู่เรียงได้เคียงขอน
กับท่านพี่นายจำเริญ..คนเกริ่นกลอน
จบแล้วนอนแห้งตาย..ใต้ชายคา

แซมค่ะ