ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดุลย์ ละมุน]

<a href="http://www.youtube.com/v/DApkQjLUN2w&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/DApkQjLUN2w&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ตัดใจลา ก่อนหนา นะที่รัก
สุดจะหัก กมล ล้นทรวงฉัน
ทั้งชาตินี้ ชาติหน้า ลาเร็วพลัน
ฉากรักฉัน วันนี้ ไม่มีเธอ
พันทอง

ต้องระกำช้ำหนักเพราะรักเมีย
จำต้องเสียพันไปจนใจเผลอ
วอนชาติหน้าวาสนาพาพบเจอ
ช่วยบำเรอความรักปักสองเรา

ด้วยชาตินี้บุญน้อยด้อยกุศล
ต้องจำทนขมขื่นกลืนความเหงา
เพราะเมียตามถามเค้นเป็นดั่งเงา
จึงต้องเศร้าใจนักหนักอุรา

ขอพันทองน้องอภัยในรักพี่
โปรดปราณีแม้นสิ้นชาติวาสนา
จงรู้ไว้ใจภักดิ์รักกานดา
ตราบโลกาสิ้นหล้าฟ้ามลาย
 

[ไพร พนาวัลย์]

      

โถ ไปฟังใครมาว่าไม่โสด
พี่ยังอยู่เดี่ยวโดดอย่าโกรธง่าย
เมียพี่แยกกันอยู่ตั้งปีกลาย
ยังไม่สายถ้าน้องหมายปองตัว

อย่าหูเบาไปเลยจงเฉยนิ่ง
ถ้ารักจริงอย่าวุ่นเลยทูนหัว
รักกับพี่นี้มั่นรักกันชัวร์
อยู่อย่างบัวบังใบแล้วได้ดี 

“ไพร พนาวัลย์”

[panthong.kh]

มีเจ้าของผิดไหมให้บอกหน่อย
เริ่มใจน้อยน้อยใจใคร่เสนอ
ตอนยังโสดแล้วไยจึงไม่เจอ
กลับพลั้งเผลอตอนนี้มีผิดไป

รักที่รัก รักอยู่คู่ดวงจิต
รักไม่ผิดคิดดูเธอรู้ไหม
เพราะเรารักรักกันนั้นด้วยใจ
ผิดที่ไหนเมื่อรักมาทักเรา

มิเห็นมีศาลใดให้ห้ามรัก
ควรตระหนักให้ดีไม่มีเศร้า
รักให้เป็นรักให้รู้อย่าหูเบา
หากรักเขาอย่าคิดเรื่องผิดทาง

อย่าหักใจให้เลือนจงเหมือนเก่า
จงคิดเอารักนั้นมาสรรสร้าง
ให้ใจจิตคิดสุขทุกข์ละวาง
แล้วก้าวย่างเคียงรักจักสุขจินต์

สล่าผิน

[/quote]
[/quote]

ศาลแห่งเมีย เฮียไง ห้ามให้รัก
กลัวเจอควัก หัวใจ ใคร่ถวิล
อยากออดอ้อน ออเซาะ เพราะชีวิน
ต้องแดดิ้น กลืนกล้ำ จำใจทน

เหตุที่เจอ ช้าไป จึงได้ช้ำ
นอนระกำ สะอื้น ค่ำคืนบ่น
วาสนา เราน้อย คอยเบื้องบน
เสกเป่ามนต์ ดลให้ ได้สมปอง

น้ำใต้ศอก บอกว่า ไม่กล้าฝืน
กลัวจะกลืน ไม่เข้า เราสนอง
แต่ว่าชาย ที่รัก อยากได้ครอง
แค่เมียงมอง ต้องหม่น ทุกข์ทนไป

[panthong.kh]

http://www.youtube.com/watch?v=DApkQjLUN2w&feature=player_detailpage

ตัดใจลา ก่อนหนา นะที่รัก
สุดจะหัก กมล ล้นทรวงฉัน
ทั้งชาตินี้ ชาติหน้า ลาเร็วพลัน
ฉากรักฉัน วันนี้ ไม่มีเธอ
พันทอง

ต้องระกำช้ำหนักเพราะรักเมีย
จำต้องเสียพันไปจนใจเผลอ
วอนชาติหน้าวาสนาพาพบเจอ
ช่วยบำเรอความรักปักสองเรา

ด้วยชาตินี้บุญน้อยด้อยกุศล
ต้องจำทนขมขื่นกลืนความเหงา
เพราะเมียตามถามเค้นเป็นดั่งเงา
จึงต้องเศร้าใจนักหนักอุรา

ขอพันทองน้องอภัยในรักพี่
โปรดปราณีแม้นสิ้นชาติวาสนา
จงรู้ไว้ใจภักดิ์รักกานดา
ตราบโลกาสิ้นหล้าฟ้ามลาย
 

ถ้ารักเมีย อย่ามา คลอเคลียร์ฉัน
ไปรักกัน ให้พอ ท้อเหลือหลาย
อยู่กับฉัน ปากหวาน ไม่วางวาย
ใช่ฉันร้าย หลบไป ไม่ต้องมา

ไม่ต้องเจอ ชาตินี้ หรือชาติไหน
หลีกให้ไกล สุดกู่ รู้เบื่อหน้า
จากกันไกล ไม่ต้อง ปองสั่งลา
คราบน้ำตา ที่ไหล ใช่กล้ำกลืน
พันทอง

[panthong.kh]

      
โถ ไปฟังใครมาว่าไม่โสด
พี่ยังอยู่เดี่ยวโดดอย่าโกรธง่าย
เมียพี่แยกกันอยู่ตั้งปีกลาย
ยังไม่สายถ้าน้องหมายปองตัว

อย่าหูเบาไปเลยจงเฉยนิ่ง
ถ้ารักจริงอย่าวุ่นเลยทูนหัว
รักกับพี่นี้มั่นรักกันชัวร์
อยู่อย่างบัวบังใบแล้วได้ดี 

“ไพร พนาวัลย์”

อยู่แบบหลบ กลบเกลื่อน เฝื่อนชีวิต
ขอลิขิต เองเถิด อย่าเปิดหนี
เป็นแลกรัก รักแรก แทรกชีวี
ถึงกี่ปี่ จะรอ ไม่ท้อใจ

ด้วยว่ารัก สุดลึก ไม่ยึกยัก
แนบแน่นหนัก ปักทรวง ห่วงไฉน
รักล้นเหลือ ไม่เคย จักเชื่อใคร
รักยิ่งใหญ่ ของฉัน ใฝ่ฝันปอง

เวลาผ่าน นานเนิ่น ใจเกินเจ็บ
คืนหนาวเหน็บ ยังหวัง ไม่นั่งหมอง
ด้วยเชื่อมั่น ในรัก จึงจักจอง
รวบสี่ห้อง หัวใจ ไว้ผู้เดียว
พันทอง

[รพีกาญจน์]

อยู่อย่างนี้ ดีกว่า อุราราน...

สมมุติซี พี่เป็น เช่นสินทรัพย์
มูลค่านับ อนันต์ มหันต์สาร
ใคร่ควบขับ จับจอง ตามต้องการ
แล้วสังหาร ผลาญ ด้วยสาตร์คม

สมมุติซี พี่เป็น เช่นของหวาน
ที่น่าทาน หวานมัน ชั้นขนม
หอมประทิ่น กลิ่นเนย ชวนเชยชม
สร้างภิรมย์ สมใจ ให้สบาย

หากคิดเป็น เช่นนี้ ไม่มีช้ำ
รักมิทำ ใจแยก แตกสลาย
โลกโสภา น่าดู มีผู้ชาย
สัมผัสกาย หมุนเวียน วนเปลี่ยนกัน

ของง่ายหยิบ จิบได้ ไม่อร่อย
เอาไม้สอย คอยหลบ พบสุขสันต์
ราบรื่นขับ หลับตา ใช่ว่ามัน
ต้องแสบคัน เผ็ดบ้าง ถึงสร่างตา

นี่ของฉัน นั่นเธอ เออสมมุติ
ในที่สุด ไม่เห็น เป็นดังว่า
สมแต่้เหตุ เมตตาธรรม ค้ำโลกา
ปรารถนา สิ่งอัน แบ่งปันไป

หัวใจพี่ สี่ห้อง เอี่ยมอ่องจ้า
ซีกซ้ายขวา บนล่าง ว่างจองไหม
อยู่จนเบื่อ เอื้ออาทร มิร้อนใจ
หญิงคนเก่า เขาไกล ไปบวชชี..แล้ว

 

รพีกาญจน์ 59

[panthong.kh]

หญิงของป๋า บวชชี เพราะหนีรัก
เขาสมัคร ใจเอง ละเลงแจ๋ว
เขาเบื่อป๋า ช้าเฉื่อย ให้เมื่อยแอว(เอว)
จึงไร้แวว เสียสิ้น ใจภินท์พัง

สมมุติว่า ป๋าเป็น เช่นของหวาน
แต่เป็นของ ค้างนาน ทานแล้วคลั่ง
ต้องตายแน่ คงยุ่ง อีนุงตุงนัง
เบื่อเสียจัง จริงเจ้า ไม่เอานา

จึงขอถอย มองดู อยู่ห่างห่าง
ถึงอ้างว้าง เพียงใด ไม่น้อยหน้า
กลัวหญิงที่บ้าน ต้องซม ซานกลับมา
ด้วยคุณป๋า รักเก่า เอากลับคืน
พันทอง