ครุ่นคิดถึง คืนวัน ที่ผันผ่าน
อดีตกาล เมื่อครั้ง ยังศึกษา
นึกเสียดาย ยุคสมัย วัยเวลา
ชั่วพริบตา ล่วงไป หลายสิบปี
ก่อนเคยเล่น เอะอะ ตามประสา
สุขเฮฮา เพื่อนพ้อง ดุจน้อง,พี่
จีบประชัน ขันแข่ง แย่งสตรี
แถมต่อยตี อุตริ มิบันเบา
ราตรีนี้ ฤกษ์ดี มีโอกาส
กระวีกระวาด สดชื่น หวนคืนเหย้า
ร่วมรำลึก ความหลัง ครั้งรุ่นเยาว์
เราศิษย์เก่า หน้าแก่ แห่กันมา
นานแล้วพึ่ง พบปะ ต่างสะดุ้ง
แต่ละคน ลงพุง ล้วนลุง,ป้า
นั่นหรือสาว สุดสวย หมวย “วิภา”
ทักคุณย่า ทำเขิน เดินเหนียงยาน
“อาโซ๊ยตี๋” ถึงครา เป็นอาเตี่ย
แนะนำเมีย คนเล็ก เด็กคราวหลาน
“อาคม”เคย ผมดก ปกกบาล
กลับหัวล้าน โล้นเลี่ยน เตียนพิกล
ข่าว“แสงเดือน”เพื่อนสนิท ปิดกันทั่ว
ว่าแยกผัว วุ่นวาย หย่าหลายหน
“อภิชาติ” ปราดเปรื่อง เรื่องสัปดน
ดูหน้าทน กว่าเดิม เพิ่มทวี
“ทินกร” ก่อนเห็น เป็นเสี่ยใหญ่
วันนี้ไร้ เงาหัว มัวหลบหนี้
“นุชนาฏ” แจกแจง แข่ง“โสภี”
อวดมณี เพชรพลอย สร้อยจินดา
“พรรณราย”“สายทอง”ต่างครองโสด
อ้างสันโดษ บรรลุ อุเบกขา
“โฉมเฉลา” เข้ากลุ่ม “สุมนา”
ผลัดนินทา สามี ไม่รีรอ
“เอกอุดม” “สมชาย” ป่วยตายแล้ว
ส่วน “พรายแพรว” ฟื้นฟู อยู่โรงหมอ
“สุรสิทธิ์” ติดนัด ผ่าตัดคอ
“นวลลออ” รอย้าย ไปอุบล
คนสอบตก ซ้ำชั้น ดันมั่งคั่ง
คนจริงจัง เคร่งครัด กลับขัดสน
ลูกเศรษฐี หลายราย กลายอับจน
อลวน ปั่นป่วน ชวนตื้นตัน
โบกอำลา งานคืนเหย้า นึกเศร้าจิต
โถมวลมิตร ทยอย ค่อยอาสัญ
แม้นคราวหน้า จัดใหม่ ได้พบกัน
จะสุขสันต์ อยู่ดี เหลือกี่คน
(ดัดแปลงจากเรื่องจริงครับ)
สุนทรวิทย์
