ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

ภาพเจ้าบุญเยือนที่ถูกนำมาทิ้งค่ะ




๏ดวงใจเอยใครเล่า      ใจดำ
ยังอ่อนยิ่งยังทิ้ง              ขว้างได้
พอจิตมุกระทำ               มิกริ่ง
ชีวิตหนึ่งจะไร้                หมดลม ฯ

๏ เพียงเพราะมิใช่ลูก        ของตน
เป็นสัตว์ปราศอารมณ์          หวั่นไร้
พรากแม่และลูกจน             เหห่าง
เวรต้อยตามติดได้                โทษดา ฯ

๏แผ่นดินนี้มิเช่น                ของใคร
โลกเย็นด้วยเมตตา             แผ่ร่ม
เสี้ยวทานส่งผลไกล           สันติ
อย่าคิดภาระห่ม                  ใจดาย ๚ะ๛

(โคลงวิชชุมาลี)

มีคนเอาลูกแมวตัวไม่ถึงสองฝ่ามือมาทิ้งแถวบ้านคุณงายค่ะ  หนวดสองข้างถูกตัดจนกุด  แมวต้องใช้หนวดไว้คลำทางในที่มืด  ใครน้อช่างทำได้ลงคอ  หันไปดูเจ้าแมวดำหนวดขาวที่บ้านแล้ว  ช่างต่างกันลิบลับ  หวังว่าหนวดเจ้าแมวใหม่จะงอกยาวไวๆ

เมื่อวานมันไม่มากินข้าว  แต่เช้านี้มาร้องขอแล้ว  เลยเอาเข้าบ้าน  หวังว่าจะดีกับเจ้าตัวที่บ้านได้ในเร็ววัน

[พิมพ์วาส]

น่ารักเท่าแมวเลยคุณงาย(เป็นแมวอยู่แล้วหมายถึงบุญเยือนนาคุณงาย) เห็นเจ้าเหมี๋ยวโดนตัดหนวดแล้วคิดถึงตัวเองตอนเด็กๆ ตอนนั้นพิมพ์วาสอยู่อนุบาล๒ ตอนนั้นมีแมวสีขาวกับแมวสีแดงขาวถูกนำมาทิ้งหน้าบ้านของพิมพ์วาสใส่ถุงปุ๋ยมาเลย (ตอนอยู่ประโคนชัย)แม่ของพิมพ์วาส สงสารเลยเอามาเลี้ยง ตอนนั้นพิมพ์วาสดีใจมากที่มีสัตว์เลี้ยงตัวแรกในชีวิต จากนั้น พอพิมพ์วาสขึ้น ป.๑ พิมพ์วาสเห็นกรรไกรของแม่วางอยู่(แม่พิมพ์วาสสอนอนุบาลค่ะตอนนั้น จำได้ กำลังส่งนักเรียนอณุบาลเข้าแข่งขันตัดปะระดับอนุบาล) แล้วพิมพ์วาสก็เห็นกรรไกรของแม่วางอยู่ พิมพ์วาสนึกสนุกไอเอากรรไกรแม่มา ตัดหนวดเจ้าแมวส้มขาว(เจ้าถุงเงิน)โดนพ่อดุเลย ไม่กล้าไปยุ่งกับหนวดอันเรียวยาวของลูกถุงเงิน(ถุงเงินจากโลกแล้ว เหลือเจ้าคุณสัก ไว้ ๑ ตัว เป็นทายาทหนะคะ)

กาพย์สุรางคนางค์ ๒๘

ตอนเราเป็นเด็ก     อุ้มแมวตัวเล็ก     ขนสีส้มขาว
หูตั้งขึ้นชี้     หางนี้แสนยาว     ดวงตาแพรวพราว     แลดูน่ารัก

ตอนเด็กแสนซน    จับแมวตัดขน-    หนวดเจ้านั้นจัก-
สั้นลงทันใด     พ่อได้เตือนตัก     ถ้ารักแมวนัก    อย่าตัดหนวดแมว