ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ส.เชื้อจันทร์]

...เธอกับฉัน...

เธอกับฉันเหมือนกันนั้นอยู่มาก
ฉันเกิดจากท้องทุ่งห่างกรุงใหญ่
เธอเกิดจากป่าเขาลำเนาไพร
มีอะไรคล้ายกันสุดพรรณนา

ฉันติดดินกลิ่นกายสาบควายอบ
เธอกายซบไอดินกลิ่นภูผา
ฉันดอกดินงอกงามตามทุ่งนา
เธอดอกหญ้าริมถนนคนมองเมิน

ฉันยากจนต่ำต้อยด้อยโอกาส
เธอก็ขาดหลายอย่างต่างขาดเขิน
ฉันมอมแมมเสื้อผ้าค่าต่ำเกิน
เธอหากเดินไปวัดหมากัดตาย

ฉันเติบโตด้วยน้ำพริกและปลาร้า
เธอโตมาด้วยพริกป่นจิ้มบัวสาย
ฉันกินหมดแมงกุดจี่แมงขี้ควาย
เธอไม่อายที่จะกินดินทุ่งนา

ฉันใส่เสื้อขาดปะจนเบื่อเย็บ
เธอเที่ยวเก็บมาห่มแม้เศษผ้า
ฉันตีนเปล่าก้าวไปในมรรคา
เธอเกิดมา ไม่รู้จัก แม้อีแตะ

ฉันอยู่บ้านคล้ายกระท่อมซ่อมบ่อยบ่อย
เธอใช่ย่อยบ้านหรูหราหมากัดแทะ
ฉันเคยนอนตากฝนจนเปียกแฉะ
เธอต้องแกะฝาบ้านมาต้านฝน

ฉันจบแค่ ป.๔ ไม่มีเส้น
เธอคิดเป็นแค่เดินมาทำหน้าย่น
ฉันเขียนชื่อ บวกเลขได้ ไม่อายคน
เธอเคยบ่น "แค่อ่านออก" หลอกทำไม

เธอกับฉันต่างกันนั้นมีบ้าง
เธออาจสร้างความฝันบรรเจิดได้
ฉันดอกดิน ต้องติดดิน จนสิ้นใจ
เธออาจไป "เป็นดอกหญ้า ในป่าปูน".



...ส.เชื้อจันทร์...
๑ มีนาคม ๒๕๕๕

ขอบคุณภาพจาก...
http://1.bp.blogspot.com/_YTmGpINmMJQ/S9psST9rfJI/AAAAAAAAAJ4/vY5dJE_Tf_U/s1600/girl_in_garbage.jpg

[บูรพาท่าพระจันทร์]

เธอกับฉัน สรรค์สร้าง เส้นทางรัก
สู้ทอถัก สลักเริ่ม เติมจากศูนย์
จากเล็กน้อย ค่อยเสริม จนเพิ่มพูน
เจิดจำรูญ คูณทวี ฤดีดล

ปราสาททราย สลายยุ่ย เป็นผุยผง
จิตต์จำนง หลงเร่ สู่เวหน
เสียดายนัก รักถนอม สู้ยอมทน
แม้ดิ้นรน จนจำ มินำพา

ฤๅน้ำใจ ให้จืด จางชืดรส
สิ้นไปหมด สลดซึ้ง ถึงตัณหา
พ่ายน้ำคำ พร่ำฉล มนต์มายา
ความหวานลา ซาสร่าง จึงร้างจร

หากวันใด ไร้ค่า ตัณหาสิ้น
ไร้ถึงลิ้น กลิ่นรส หมดเกสร
ภมรหนี ลี้พราก จากบังอร
คงต้องนอน ร้อนกาย ตายทั้งเป็น.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

ปราสาททราย ที่ก่อ รอรักอยู่
รอชื่นชู เราคู่ มิรู้เห็น
ก่อจนสูง เท่าหัว กลัวลำเค็ญ
เอาทรายทับ ทุกเช้าเย็น เช่นเรือนรัก

แต่พี่ชาย กลายลับ กลับหนีหาย
ปล่อยกองทราย ดายเดียว เหี่ยวหน่วงหนัก
หรือว่าชายมีใหม่ ไม่ทายทัก
ถอดสลัก ดวงฤทัย ฝังในทราย

ว่าครั้งหนึ่ง ถูกชาย หมายหักอก
จนช้ำฟก ตระหนกหนัก รักมาหน่าย
ให้ทะเล สาดเซอะ มิเว้นวาย
จนสุดท้าย สลายรัก จากสองเรา
พันทอง

[สะเลเต]

...เธอกับฉัน...

เธอกับฉันต่างกันนั้นมีบ้าง
เธออาจสร้างความฝันบรรเจิดได้
ฉันดอกดิน ต้องติดดิน จนสิ้นใจ
เธออาจไป "เป็นดอกหญ้า ในป่าปูน".


...ส.เชื้อจันทร์...
๑ มีนาคม ๒๕๕๕

ขอบคุณภาพจาก...
http://1.bp.blogspot.com/_YTmGpINmMJQ/S9psST9rfJI/AAAAAAAAAJ4/vY5dJE_Tf_U/s1600/girl_in_garbage.jpg

ฉันดอกหญ้าริมถนนคนเมินหมาง
ขึ้นตามทางค่าฉันนั้นเพียงศูนย์
เธอดอกดินค่ามีทวีคูณ
คนเทิดทูนกลั่นทำยาค่านับพัน

รักและเลือกเทือกเขาเท่าแผ่นฟ้า
เพียงดอกหญ้าไร้คนสนใจฉัน
มิคิดหลงเหลิงฟ้า..ป่าปูนนั้น
กลัวสักวัน...คนย่ำทำร้ายใจ

---สะเลเต---

[มังตรา]

ฉันดอกหญ้าริมถนนคนเมินหมาง
ขึ้นตามทางค่าฉันนั้นเพียงศูนย์
เธอดอกดินค่ามีทวีคูณ
คนเทิดทูนกลั่นทำยาค่านับพัน

รักและเลือกเทือกเขาเท่าแผ่นฟ้า
เพียงดอกหญ้าไร้คนสนใจฉัน
มิคิดหลงเหลิงฟ้า..ป่าปูนนั้น
กลัวสักวัน...คนย่ำทำร้ายใจ

---สะเลเต---

เธอดอกฟ้า  ค่ามาก  หากให้เปรียบ                       
ไยเลาะเลียบ  ลงด้อย  ทำน้อยค่า
คนจะดี  มีได้  ใช่หน้าตา ( เอ๊ย..ขอแก้เป็นเงินตรา )     
อย่าอ่อนล้า  ลิดรอน  จงผ่อนปลง

วัดค่าใคร  เธอใช้  สิ่งใดวัด                               
แล้วที่จัด  ตนต่ำ  ใครนำหลง
ตัวพี่จ้อง  มองอิง   พูดจริงตรง                           
เธอนั่นหงส์  หาใช่   หุ่นไล่กา 
                                   

[kon]

 

เธออยู่สูงใช้ไม้สอยค่อยค่อยโน้ม
เล้าประโลมเดี๋ยวก็ร่วงห่วงไมหนา
ถามมาสิจะตอบให้ใช้วิชา
เชี่ยวชาญนาเรื่องจริงไม่อิงนิยาย

[ส.เชื้อจันทร์]

เธอกับฉัน สรรค์สร้าง เส้นทางรัก
สู้ทอถัก สลักเริ่ม เติมจากศูนย์
จากเล็กน้อย ค่อยเสริม จนเพิ่มพูน
เจิดจำรูญ คูณทวี ฤดีดล

ปราสาททราย สลายยุ่ย เป็นผุยผง
จิตต์จำนง หลงเร่ สู่เวหน
เสียดายนัก รักถนอม สู้ยอมทน
แม้ดิ้นรน จนจำ มินำพา

ฤๅน้ำใจ ให้จืด จางชืดรส
สิ้นไปหมด สลดซึ้ง ถึงตัณหา
พ่ายน้ำคำ พร่ำฉล มนต์มายา
ความหวานลา ซาสร่าง จึงร้างจร

หากวันใด ไร้ค่า ตัณหาสิ้น
ไร้ถึงลิ้น กลิ่นรส หมดเกสร
ภมรหนี ลี้พราก จากบังอร
คงต้องนอน ร้อนกาย ตายทั้งเป็น.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

บางทีน้ำใจนางอาจยังอยู่
แต่หดหู่ดวงจิตยากคิดเห็น
อย่าเพิ่งนึกบ่นเบื่อแม่เนื้อเย็น
ปล่อยให้เป็นไปตามความแง่งอน

หากหัวใจของนางยังมีรัก
เดี๋ยวคงจักกลับเหย้าเข้าออดอ้อน
โลกยังมีแสงทิวานิสากร
ใจบังอร คงไม่ไร้ไมตรี...


...ส.เชื้อจันทร์...
๓ มี.ค. ๕๕

[ส.เชื้อจันทร์]

...เธอกับฉัน...

เธอกับฉันต่างกันนั้นมีบ้าง
เธออาจสร้างความฝันบรรเจิดได้
ฉันดอกดิน ต้องติดดิน จนสิ้นใจ
เธออาจไป "เป็นดอกหญ้า ในป่าปูน".


...ส.เชื้อจันทร์...
๑ มีนาคม ๒๕๕๕

ขอบคุณภาพจาก...
http://1.bp.blogspot.com/_YTmGpINmMJQ/S9psST9rfJI/AAAAAAAAAJ4/vY5dJE_Tf_U/s1600/girl_in_garbage.jpg

ฉันดอกหญ้าริมถนนคนเมินหมาง
ขึ้นตามทางค่าฉันนั้นเพียงศูนย์
เธอดอกดินค่ามีทวีคูณ
คนเทิดทูนกลั่นทำยาค่านับพัน

รักและเลือกเทือกเขาเท่าแผ่นฟ้า
เพียงดอกหญ้าไร้คนสนใจฉัน
มิคิดหลงเหลิงฟ้า..ป่าปูนนั้น
กลัวสักวัน...คนย่ำทำร้ายใจ

---สะเลเต---

หากเธอรักเป็นดอกหญ้าคู่ป่าเขา
ฉันก็คงไม่เหงาแล้วรู้ไหม
เมื่อเธอกลัวป่าปูนทารุณใจ
ฉันคงไม่ต้องขมตรมอุรา

ดอกดินเคยนึกหวังไปนั่งตึก
แต่รู้สึกฝันใฝ่่เกินไขว่คว้า
จึงเจียมจิตยอมเหงาเฝ้าทุ่งนา
หวังเพียงว่าดอกหญ้าจะมาเคียง

อยู่กับทุ่งก็ดีนะชีวิต
หากมัวคิดฝันเฟื่องเรื่องสีเสียง
บางทีใจอาจช้ำกับสำเนียง
ที่ถูกเรียงร้อยเพื่อล่อต่อชาวดิน.


...ส.เชื้อจันทร์...
๓ มี.ค. ๕๕

[Prapacarn ❀]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

ทุกท่ามทางย่างก้าวเราเดินคู่
ทุกความฝันมีเธออยู่มิหายห่าง
ทุกตะวันลับหล้า..เวิ้งฟ้าจาง
ทุกน้ำค้างบนดอกหญ้า...แทนค่าใจ

อุดมการณ์ผ่านฟ้าพาผูกพ่วง
ใจสองดวงเกี่ยวพันไม่หวั่นไหว
สองห้วงจินต์สร้างฝันอันอำไพ
เพื่อโลกใหม่ตระการ...บานรับอรุณ

เอื้ออาทร..ห่วงใย..ใจเผื่อแผ่
ไม่ผันแปรเธอฝากให้พร้อมไออุ่น
คือความรักบริสุทธิ์...พุทธคุณ
ต่างเกื้อหนุนห่อห้อมหลอมใจภักดิ์

เธอกับฉัน ต่างกันบ้าง อย่างที่เห็น
ภาพที่เป็น ต่อสายตา พาประจักษ์
ต่างกันยามเทียบเคียงเพียงยลพักตร์
แก่นแห่งรักเห็นได้...ใช้ใจดู

ฉันกับเธอพบกันร่วมฝันใฝ่
ทางสดใสจินตนาการสานเคียงคู่
สองห้วงใจร่วมสร้างทางชื่นชู
หวังเธออยู่ ข้างฉัน นิรันดร์เนา

แซมค่ะ

แซมกราบขอบคุณท่านพี่ ส.เชื้อจันทร์ ที่เขียนกลอนอันไพเราะ
ซึ่งจุดประกายฝัน ให้แซมได้มีกลอนบทนี้ขึ้นมานะคะ..
แซมขออภัยที่ ในความเป็นจริง  แซมมิอาจจะมาเทียบเคียงกับงานที่เสียสละเพื่อส่วนรวมของท่านพี่ได้..
แซมแค่หวังว่า พี่ ส. จะเป็นแรงบันดาลใจให้แซมได้เดินตามรอยของท่าน...เพื่อผู้อื่น
จากใจแซม...♥
ขออภัยที่ตกสัมผัสค่ะ

[ส.เชื้อจันทร์]

ขอบคุณภาพจาก Internet ค่ะ

ทุกท่ามทางย่างก้าวเราเดินคู่
ทุกความฝันมีเธออยู่มิหายห่าง
ทุกตะวันลับหล้า..เวิ้งฟ้าจาง
ทุกน้ำค้างบนดอกหญ้า...แทนค่าใจ

อุดมการณ์ผ่านฟ้าพาผูกพ่วง
ใจสองดวงเกี่ยวพันไม่หวั่นไหว
สองห้วงจินต์สร้างฝันอันอำไพ
เพื่อโลกใหม่ตระการ...บานรับอรุณ

เอื้ออาทร..ห่วงใย..ใจเผื่อแผ่
ไม่ผันแปรเธอฝากให้พร้อมไออุ่น
คือความรักบริสุทธิ์...พุทธคุณ
ต่างเกื้อหนุนห่อห้อมหลอมใจภักดิ์

เธอกับฉัน ต่างกันบ้าง อย่างที่เห็น
ภาพที่เป็น ต่อสายตา พาประจักษ์
ต่างกันยามเทียบเคียงเพียงยลพักตร์
แก่นแห่งรักเห็นได้...ใช้ใจดู

ฉันกับเธอพบกันร่วมฝันใฝ่
ทางสดใสจินตนาการสานเคียงคู่
สองห้วงใจร่วมสร้างทางชื่นชู
หวังเธออยู่ ข้างฉัน นิรันดร์เนา

แซมค่ะ

แซมกราบขอบคุณท่านพี่ ส.เชื้อจันทร์ ที่เขียนกลอนอันไพเราะ
ซึ่งจุดประกายฝัน ให้แซมได้มีกลอนบทนี้ขึ้นมานะคะ..
แซมขออภัยที่ ในความเป็นจริง  แซมมิอาจจะมาเทียบเคียงกับงานที่เสียสละเพื่อส่วนรวมของท่านพี่ได้..
แซมแค่หวังว่า พี่ ส. จะเป็นแรงบันดาลใจให้แซมได้เดินตามรอยของท่าน...เพื่อผู้อื่น
จากใจแซม...♥
ขออภัยที่ตกสัมผัสค่ะ

เธอกับฉันเคียงข้างกันอย่างฝันไหม
คงขึ้นอยู่กับใจ เราทั้งสอง
ว่าวันหน้าจะยังรักใคร่ปรองดอง
หรือต่างมอง เมินหนี ลี้หายตัว


---

คิดคำไม่ออก ตอบแค่นี้ก่อนละกัน ดึกแล้ว
ขอบคุณ น้องแซมมากทีชื่นชอบกลอนของพี่ ส.

บางที ส.เชื้อจันทร์ ก็คิดและเขียนแทนคนบางกลุ่มในโลกใบนี้ที่่ด้อยค่าในสายตาของคนบางกลุ่ม
เพลิดเพลินดีกับการเล่าเรื่องผ่านตัวอักษรในรูปกลอนสุภาพ


...ส.เชื้อจันทร์...

๕ มีนาคม ๒๕๕๕