บทเรียนชีวิต
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
05 พฤศจิกายน 2024, 01:24:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: บทเรียนชีวิต  (อ่าน 4505 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
12 กุมภาพันธ์ 2012, 12:28:PM
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2012, 12:28:PM »
ชุมชนชุมชน




อารมณ์  ตรมวูบหนึ่ง         
ครุ่นคำนึง  ถึงหนหลัง
ชีวิน  ล่มภินท์พัง            
เพราะผิดพลั้ง  ครั้งนั้นเชียว

วัยคะนอง  ประลองรถ         
โชว์เคี้ยวคด  บทหวาดเสียว
ใครห้าม  ปรามหน่อยเดียว         
ย้อนกราดเกรี้ยว  อวดเชี่ยวชาญ
            
ประชัน  อันตราย         
แข่งทำร้าย  กายสังขาร
สุดท้าย  แทบวายปราณ         
เจ็บพิการ  ลาญหัวใจ

ชีวา  อนาคต             
พลันรันทด  หมดทางไข      
ทางฝัน  อันยาวไกล            
มลายไป  ในพริบตา

มิใช่  ผู้ใดดล            
ตนทำตน  จนพลาดท่า
ทุกข-เวทนา               
เมื่อสองขา  มาขาดกลาง

ใครเล่า  เขาชมเชย         
มีแต่เปรย  เย้ยถากถาง
อับจน  ไร้หนทาง            
มิตรหนีห่าง  ต่างรำคาญ

คิดได้  เมื่อสายแล้ว         
หมดความแกล้ว  แววฮึกหาญ
ย่อท้อ  ทรมาน               
เป็นขอทาน  สะพานลอย

เสียดาย  วัย,เวลา         
สิ้นคุณค่า  คราถดถอย
รับกรรม  ไม่สำออย            
นั่งหงอยก๋อย  คอยเศษเงิน
                        
สุนทรวิทย์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : amika29, ช่วงนี้ไม่ว่าง, panthong.kh, ♥หทัยกาญจน์♥, Prapacarn ❀, สล่าผิน, พี.พูนสุข, Thammada, อริญชย์, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
12 กุมภาพันธ์ 2012, 01:12:PM
panthong.kh
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 2989
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 8,676



« ตอบ #1 เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2012, 01:12:PM »
ชุมชนชุมชน


ประมาท เลยพลาดท่า     คิดว่าซ่า ท้าทายได้
ฮึกเหิม เพิ่มความไว        แข่งกันใหญ่ ใกล้ความตาย

เดือดร้อน โดนแช่งด่า     เอือมระอา น่าใจหาย
ผิดพลาด ชีวาวาย          จึงต้องกลาย เป็นพิการ

คนเศร้า คือพ่อแม่         ช้ำดวงแด แกฟุ้งซ่าน
ลูกกลาย เป็นขอทาน       ในดวงมาลย์ ร้าวรานนัก

ขอวอน ก่อนจะสาย        น้องทั้งหลาย จงประจักษ์
พอ่แม่ ท่านนั้นรัก          โปรดตระหนัก รักท่านคืน
พันทอง
     
   

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, amika29, สล่าผิน, พี.พูนสุข, Thammada, อริญชย์, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
12 กุมภาพันธ์ 2012, 02:00:PM
สล่าผิน
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 532
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,034



« ตอบ #2 เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2012, 02:00:PM »
ชุมชนชุมชน


บทเรียนของชีวิต        พาให้จิตคิดสะอื้น
อดีตพากล้ำกลืน        พอว่าตื่นฟื้นความจำ

เมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม      ใจร้อนรุ่มหนุ่มกำยำ
ไม่คิดก่อนจะทำ         พาหญิงช้ำตั้งหลายคน

เมียแรกแสนแปลกจิต       คู่ชีวิตลิขิตดล
เธอสวยรวยเลิศล้น        สวยสะอางนางสาวไทย

บ้านอยู่ราชบุรี          บางคนทียังจำได้
ยามคิดสะกิดใจ         ว่าทำไมต้องเลิกลา

มีลูกเธอรับหมด         มิให้อดให้ห่วงหา
ฉันไปไม่นำพา          แม้ลูกยาก็ไม่ดู

ตอนนี้ลูกเติบใหญ่        แสนสดใสไม่อดสู
เป็นหนุ่มไม่อุ้มชู         คิดว่าฉันนั้นแย่จัง

นี่แหละเป็นบทเรียน       เหมือนภาพเขียนบนผนัง
เรื่องเก่าเล่าให้ฟัง        เผื่อสอนสั่งยังลูกตน

สล่าผิน

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : panthong.kh, sunthornvit, พี.พูนสุข, Thammada, อริญชย์, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 7 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ชายใจคอนโด
12 กุมภาพันธ์ 2012, 04:45:PM
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« ตอบ #3 เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2012, 04:45:PM »
ชุมชนชุมชน


ประมาท เลยพลาดท่า     คิดว่าซ่า ท้าทายได้
ฮึกเหิม เพิ่มความไว        แข่งกันใหญ่ ใกล้ความตาย

เดือดร้อน โดนแช่งด่า     เอือมระอา น่าใจหาย
ผิดพลาด ชีวาวาย          จึงต้องกลาย เป็นพิการ

คนเศร้า คือพ่อแม่         ช้ำดวงแด แกฟุ้งซ่าน
ลูกกลาย เป็นขอทาน       ในดวงมาลย์ ร้าวรานนัก

ขอวอน ก่อนจะสาย        น้องทั้งหลาย จงประจักษ์
พอ่แม่ ท่านนั้นรัก          โปรดตระหนัก รักท่านคืน
พันทอง
     
   


ประมาทเลยพลาดท่า
เสร็จสล่าน่าขมขื่น
กักขังพันทั้งคืน
สุดขัดขืนจำฝืนใจ

โรมรันขยันชก
แรงไม่ตกยกถูไถ
ชอกช้ำทำได้ไง
มิถามไถ่เกรงใจวิทย์

สุนทรวิทย์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Thammada, พี.พูนสุข, panthong.kh, อริญชย์, ..กุสุมา.., รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
12 กุมภาพันธ์ 2012, 05:37:PM
sunthornvit
Special Class LV3.9
นักกลอนรอบรู้กวี

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 777
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2,076



« ตอบ #4 เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2012, 05:37:PM »
ชุมชนชุมชน


บทเรียนของชีวิต        พาให้จิตคิดสะอื้น
อดีตพากล้ำกลืน        พอว่าตื่นฟื้นความจำ

เมื่อก่อนตอนยังหนุ่ม      ใจร้อนรุ่มหนุ่มกำยำ
ไม่คิดก่อนจะทำ         พาหญิงช้ำตั้งหลายคน

เมียแรกแสนแปลกจิต       คู่ชีวิตลิขิตดล
เธอสวยรวยเลิศล้น        สวยสะอางนางสาวไทย

บ้านอยู่ราชบุรี          บางคนทียังจำได้
ยามคิดสะกิดใจ         ว่าทำไมต้องเลิกลา

มีลูกเธอรับหมด         มิให้อดให้ห่วงหา
ฉันไปไม่นำพา          แม้ลูกยาก็ไม่ดู

ตอนนี้ลูกเติบใหญ่        แสนสดใสไม่อดสู
เป็นหนุ่มไม่อุ้มชู         คิดว่าฉันนั้นแย่จัง

นี่แหละเป็นบทเรียน       เหมือนภาพเขียนบนผนัง
เรื่องเก่าเล่าให้ฟัง        เผื่อสอนสั่งยังลูกตน

สล่าผิน

บทเรียนเขียนชีวิต
ยามหลงผิดจิตสับสน
พลั้งพลาดอาจเสียคน
ถึงอับจนหมดหนทาง

หนุ่มสาวคราวลำพอง
คึกคะนองลองทุกอย่าง
เชื่อเพื่อนเหมือนบอบบาง
ทำโฉ่งฉ่างอวดอ้างตัว

กระด้างสร้างปัญหา
ล้วนเก่งกล้าน่าปวดหัว
ครื้นเครงมิเกรงกลัว
จับกลุ่มมั่วดุจมัวเมา

สุนทรวิทย์

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ..กุสุมา.., panthong.kh, อริญชย์, รพีกาญจน์

ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s