ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dinner]

มันเป็นเพียงแค่ฝันอันลวงหลอก               
และย้อนยอกเกินกว่าจะคว้าได้
เมื่อทุกสิ่งที่เห็นที่เป็นไป                         
มันก้าวไกลเกินกว่าจะคว้าคืน

อะไรคือเหตุผลที่ทนอยู่                           
ทั้งที่รู้ว่าตรมและขมขื่น
เหมือนนอนพับหลับฝันชั่ววันคืน           
พอพลิกฟื้นตื่นแท้แค่ฝันลวง

[Music]

ทุกข์ของเจ้า.เหงาของพี่.เป็นที่รู้
จะชื่นชู้.เกี่ยวก้อย.ด้วยร้อยหวง
เป็นเพื่อนปลอบ.ตอบกลับ.ประทับทรวง
โอ้...เจ้าดวง.เดินดิน.คงยินดี

อนุญาต.ให้พิงไหล่.พร้อมไออุ่น
ช่างหอมกรุ่น.หนุนตัก.อย่าผลักหนี
ช่วยบอกกล่าว.เล่าสอน.กลอนกวี
เผื่อบางที.ขอแอบอ้อน.นอนชมดาว

 

[มังตรา]

ทุกข์ของเจ้า.เหงาของพี่.เป็นที่รู้
จะชื่นชู้.เกี่ยวก้อย.ด้วยร้อยหวง
เป็นเพื่อนปลอบ.ตอบกลับ.ประทับทรวง
โอ้...เจ้าดวง.เดินดิน.คงยินดี

อนุญาต.ให้พิงไหล่.พร้อมไออุ่น
ช่างหอมกรุ่น.หนุนตัก.อย่าผลักหนี
ช่วยบอกกล่าว.เล่าสอน.กลอนกวี
เผื่อบางที.ขอแอบอ้อน.นอนชมดาว
 
            มิว....สิค



ทุกข์ชาวบ้าน  เป็นไง  พี่ไม่รู้                       
คอยเฝ้าดู  สร้อยแหวน  สุดแสนหวง
แล้วแอบลอบ  ลักวิ่ง  ชิงราวรวง                   
เห็นเจ้าดวง  เดินดิน  สุดยินดี

อนุญาต   ขอวิ่ง   เป็นลิงวุ่น                           
ช่างหอมกรุ่น  สร้อยทอง  ยามคล้องหนี
ถ้าบอกกล่าว  หมาต๋า  มาราวี
แม่โฉมศรี   ขี้อ้อน  อาจนอนซม                           


                                                 555555555     

[dinner]

ทุกข์ของเจ้า.เหงาของพี่.เป็นที่รู้
จะชื่นชู้.เกี่ยวก้อย.ด้วยร้อยหวง
เป็นเพื่อนปลอบ.ตอบกลับ.ประทับทรวง
โอ้...เจ้าดวง.เดินดิน.คงยินดี

อนุญาต.ให้พิงไหล่.พร้อมไออุ่น
ช่างหอมกรุ่น.หนุนตัก.อย่าผลักหนี
ช่วยบอกกล่าว.เล่าสอน.กลอนกวี
เผื่อบางที.ขอแอบอ้อน.นอนชมดาว

MUSIC

เพียงฟังถ้อยวาทีที่เอื้อนเอ่ย
ใจที่เคยไหวหวั่นถึงสั่นหนาว
กลับอวลอบอุ่นไอไปทุกคราว
กับเรื่องราวรักเอื้อเกื้อการุณย์

ทุกข็ของพี่แค่ไหนใคร่อยากรู้
จะเชิดชูโอบเอื้อเกื้อรักหนุน
ปลอบด้วยคำหวานแว่วแผ่วละมุน
พร้อมเจือจุน...ด้วยรักมาก...จากห้วงใจ

dinner

[เทโพ]

บท:กลางคืนฝัน กลางวันร้อง
บรรเลง:เทโพ พยาดา

 ฝนฝอย ละห้อยริน  ชะอายกลิ่นละอองโคลน
กระทบกระดอนโดน  ผสมเศร้าเคล้าน้ำตา
หยดฝนหล่นเป็นสาย  ล้างละลายรอยห่วงหา
ยังเห็นอยู่กับตา  เพิ่งรู้ว่าแค่ฝันไป
พร่ำเพ้อ ละเมอถึง  ห้วงคำนึงหายไปไหน
ยังเข้าฝันของใคร  ปล่อยหัวใจ ข้าระทม
จึงตื่นมายืนช้ำ  ลิ้มระกำ รสความขม
ให้ฟ้าล้างอารมณ์  ฝนถล่มล้างน้ำตา