ที่รัก...อย่าร้องไห้
เธอรู้ไหมฉันหนาวเหน็บเจ็บยิ่งกว่า
รักครั้งนี้มีแต่ช้ำกับคำลา
เสียน้ำตามากพอขอเสียที
ฉันต้องตายหมายให้เธอได้รู้
หากยังอยู่ทำไฉนใจดวงนี้
มิเคยหลอกกลอกกลิ้งสิ่งไม่ดี
ชั่วชีวีรักเธอเพ้อรำพัน
บนถนนหนทางช่างเย็นเยือก
หากต้องเลือกเสือกไสใครคนนั้น
เอาเดือนดาวพราวแสงแข่งตะวัน
เจ็บเหมือนกันก็ต้องยอมตรอมตัวเอง
ที่รักจ๋า...ขอโทษ
เธอจะโกรธเกลียดฉันมันถูกเผง
ถ้าอยู่ไปไร้ค่าน่าวังเวง
โลกบรรเลงแต่เรื่องเศร้าให้เราฟัง
ถึงชีพหายกายจากฝากรอยแผล
ดีกว่าแก่กับความเหงาทุกข์เศร้าขัง
อนิจจาชีวิตอนิจจัง
ฉันก็ยังรักเธอมั่นมิผันแปร
