แม้นน้ำใส เปลี่ยนใจ เหล่ามัจฉา
กาลเวลา เปลี่ยนจิต คิดแปรผัน
คำว่า "รัก" ที่เร่ำ พร่ำรำพัน
ก็มาหัน เหไป ดั่งสายลม
หนึ่งราตรี ใจนารี ก็เป็นอื่น
ทุกวันคืน ร้องไห้ ใจขื่นขม
ดั่งละคร เรื่องเศร้า คราวระทม
ต้องมานั่ง ตรอมตรม จมน้ำตา
หนึ่งเพราะจน หน้ามน จึงหนีจาก
สองลำบาก ต่ำต้อย จึงด้อยค่า
สามเพราะฉัน ชาวดิน ถิ่นท้องนา
สี่เพราะว่า การศึกษา ไม่ค่อยดี
ยอมแพ้อย่าง คนที่ เสียสละ
ยังดีกว่า ชนะ ไร้ศักดิ์ศรี
ยอมอ่อนข้อ ลงก่อน ก็ยังดี
ยอมหลีกหนี ดีกว่าอยู่ อย่างเศร้าใจ
ยอมถอยหลัง ตั้งหลัก อยู่ห่างห่าง
เพื่อเปิดทาง ให้เธอ คบคนใหม่
ยอมทนยิ้ม หันหลัง เดินจากไป
น้ำตาไหล ฝืนกั้น หวั่นอุรา
กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
[/b]
