ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

    ความทรงจำในลมหนาว :  จากลมทะเลถึงใบเมเปิล



ลมทะเลเหมันต์ตะวันออก
ซัดระลอกคลื่นสาดสู่หาดขาว
แหละ! ลิบ-ลิบ ขอบฟ้าโน้นพร่าพราว
ตะวันน้าวเม็ดน้ำจนก่ำทอง
ยังม้วนเกลียวเชี่ยวโกรกแม้โลกหมุน-
พรากไออุ่นคิมหันต์อันผุดผ่อง
ผละฤดูฝนพรำน้ำฟ้านอง
ไปสู่..ฤดูของ.หมอก.ล่องฟ้า
คือการเคลื่อนเลื่อนวรรคจักรราศี
ขับวิถีแห่งใจไปฝั่ง, ท่า-
นั้นอาจได้พบใครในไม่ช้า
ลมจะมาสวมกอดถึงยอดภู
...
จึงอำลา.ยอดพร้าว, ปลาดาวน้อย
ห่างคลื่นฝอย, เปลญวน ล้วนหดหู่
กระดานดาวนอนหลับทับฤดู
จึงมิรู้ขื่นขม---ลมทะเล
จากฟากฟ้าฝั่งฝันตะวันออก
พัดไปนอกทิศมั่นฝันหักเห
ลิ้มน้ำค้างต่างน้ำเค็มจำเจ
หว่างวเนจรเพื่อนห่างเลือนตา
เพียงจะมาจุมพิตแก้มมิตรรัก
นอนหนุนตักดินดอยร้อยดอกหญ้า
ชิดเงาจันทร์แช่มช้อย, คอยดาริกา
ยลหมอกฟ้าเมฆชื้นคืนน้ำค้าง
ไม่ต้องโน้มกิ่งน้อยจากดอยสูง
ค่าแผกหางนกยูง – ต่างรุ่งสาง
สิ..พลิกพลิ้วลีลาศม่านมาศบาง
ห่มโขดหินป่ากว้างทางทอดยาว
...
ไม่ต้องเป็นเหมือนใคร---ใบเมเปิล
เถอะ..เพลิดเพลินล้อหยอกกับหมอกหนาว
นักผจญภัยไต่ผาจะฝ่าดาว
ไปบันทึกเรื่องราวของเจ้าเอง!.

แก้ไขไฟล์แนบโดยผู้ดูแลระบบ

[Thammada]

บันทึกลึกซึ้ง สานรู้สึก ลึกซึ้ง

อักษรารำพึง ผ่านกวี ที่เหน็บหนาว

ทรงจำใจเจ้าเอย อ้างว้าง ข้างดวงดาว

จะจมร้าว คราวคืนค่ำ ร่ำ ระทม


พร่าพรายสายฝนริน ลงสู่ห้วง

ให้ซับทรวง เสี้ยววันวาน ว่าหวานขม

เพียงแสงดาว หนาวน้ำค้าง อยู่กลางลม

ร้าวระทม ระทดท้อ ต่อแสงจันทร์...


                               

[panthong.kh]

บันทึกลึกซึ้ง สานรู้สึก ลึกซึ้ง

อักษรารำพึง ผ่านกวี ที่เหน็บหนาว

ทรงจำใจเจ้าเอย อ้างว้าง ข้างดวงดาว

จะจมร้าว คราวคืนค่ำ ร่ำ ระทม


พร่าพรายสายฝนริน ลงสู่ห้วง

ให้ซับทรวง เสี้ยววันวาน ว่าหวานขม

เพียงแสงดาว หนาวน้ำค้าง อยู่กลางลม

ร้าวระทม ระทดท้อ ต่อแสงจันทร์...

พร่างพราย ลมพัด สบัดโบก
อันวิโยค โศกเศร้า เราแต่งฝัน
มีแสงดาว ส่องสกาว คู่แสงจันทร์
หย่าไหวหวั่น เพียงนั้น มั่นอุรา

ชีวิตมี ขมขื่น ตื่นแตกดับ
ล้วนสัปปรับ กลับกลอก ย้อนยอกหนา
ขอเพียงเรา ยึดมั่น วันดังว่า
จะกลับมา ยิ่งใหญ่ได้แน่นอน
พันทอง

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หวนไห้ใจอาวรณ์
เกินถอดถอนให้ผ่อนหาย
ลมหนาวร้าวใจกาย
พัดสลายพ่ายแรงลม

คิดครวญรัญจวนหา
ห่างสายตามิพาสม
ร้างไกลใจตรอมตรม
ให้ขื่นขมระทมใจ

ลมหนาวในคราวนี้
เหน็บชีวีมีสั่นไหว
คิดถึงซึ่งคนไกล
ลาจากไปไม่กลับมา

ความเจ็บเก็บจดจำ
เสมือนย้ำคำไร้ค่า
จบสิ้นให้ชินชา
เหมือนเวลาพาหยุดเดิน


พระอาทิตย์อัสดง

[ภู กวินท์]

คิดถึงอยู่ทุกยาม : สนสามใบ
.........
โรยละลิ่วปลิวเงียบ และเยียบหนาว
ลมพัดกราวกวัดแกว่ง แหว่งไหวไหว
มโนภาพวาบหวาม สนสามใบ
เบนเข็มไปตามลม เมื่อก้มมอง
ใบผ่านแทรกแตกพุ่มเป็นกลุ่มก้อน
สีเขียวอ่อนตอนเหงาเหมือนเจ้าของ
ก่อนหลุดร่วง ลงดับซ้อนทับกอง
เป็นละอองล่องไปในแสงจันทร์
ห่มสายหมอกออกเดินเนินหญ้าเขียว
ลัดเลาะเลี้ยวเกลียวยิ้มริมสวรรค์
ไม่กล้าเผยเอ่ยออก บอกชีวัน
เพียงแค่คิดถึงกันจนวันนี้
……….
ความยืดยาวหนาวชื้นของอากาศ
ลึกลงบาดอีกหนเหมือนป่นปี้
ฝนลงเม็ดเล็ดลอดกอดนาที
ก่อนจะมีน้ำตา มาจากเรา
…………
ณ ความหลัง หวังเติมเดิมหดหู่
ไร้คนกอดยอดภูยิ่งดูเหงา
มีเพียงภาพจืดจางมาบางเบา
ต้นไม้เก่าเศร้าสร้อยกล่าวถ้อยคำ
“คิดถึง” ทุกนาทีที่เหินห่าง
จมอยู่กับความอ้างว้างระหว่างค่ำ
ไม่โทษใครให้ฝืนระกลืนกำ
โทษหัวใจไม่จำระกำกลืน
…………
คิดถึงอยู่ทุกยาม สนสามใบ
และเข้าใจในโลกโศกสะอื้น
เพียงวันนี้มันเหงา ที่เรายืน
พรุ่งนี้ตื่นขึ้นใหม่ในไม่ช้า!
………….

 

[a moth]

คิดถึงอยู่ทุกยาม : สนสามใบ





ฤดูน้ำค้างตกโลกตอนค่ำ
ละอองฉ่ำอาบพรม ลมยอดผา-
พัดลู่สนสามใบพร่างพรายตา
นาฬิกาพระจันทร์หมุนวันเจิม
เส้นทางกระดุมเงินแซมเนินหญ้า
เหนือแนวป่าประกายดาวฉายเพิ่ม-
ทอดทอหินวอมแวมหมอกแต้มเติม
ยอดภูเริ่มห่มหมอกเคียงดอกดาว
...

นั่งเล่นบนลานดินผินมองฟ้า
ลมเหนือล่องเวลามาถามข่าว
อัตคัดคำเฟื่องเผยเรื่องราว
อ้างว้าง อย่างยืนยาว ดาวรับรู้

กับภาระหนักหน่วงช่วงชีวิต
"สนสามใบ" ปลิวปลิด ทิศไกลกู่
ทิ้งรอยเท้าเงาย่างห่างเชิงภู
ความหดหู่ผูกเงื่อนเตือนใจนึก
ใช่แต่โลกหมุนวันทบวันใหม่
ยังเคลื่อนฉีกหัวใจให้กร่อน,สึก
ผละจากฝันไม่เที่ยงเพียงรำลึก
ค่ำคืนดึกเคว้งคว้างกลางเมืองกรุง
....

หลับสักตื่นดีไหม? – ดวงใจกวิน
พักเพื่อบินต่อไปในลมพรุ่ง
คุ้นรู้สึกพิเศษทั่วเขตคุ้ง
แดดย้อมปรุงเพื่อเธอเสมอนะ.

[สุวรรณ]

ลมทะเลระลอกหนึ่งถึงถิ่นใต้
กระทบคลื่นแรงไกว สู่ใจขณะ,
ปัจจุบัน,ค่ำคืนผืนฟ้าล่ะ
ทิวาผละ อาทิตย์เคลื่อนเลือนลับลง

หวนถึงเพลงกล่อมนอนก่อนฟาสาง
รำเพยพร่างอกครวญชวนใจหลง
อิ่มในน้ำเสียงถ้อยร้อยบรรจง
ชื่นทรวง ทุกห้วงส่งความหวังดี

แอบยิ้มอยู่อย่างนี้ใจปริ่มฝัน
ก่อนลมทะเลเหมันต์จะผันหนี
หว่าง,ฤดูกาลผ่านไปให้นานปี
ขอความสุขอย่างนี้ คงที่นะ