ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พ่อค้าพเนจร]

รึเว้นว่าง..หว่างดาว..ที่พราวฟ้า
ขอดวงตา..วิไล..ได้ไหมหนอ
ชายคนหนึ่ง..รักซึ้ง..จึ่งเฝ้ารอ
จะไม่ท้อ..คอยเธอ..เพ้อคนเดียว
✿
ฝากสายลม  ห่มเหงา เคล้าเศร้าแสน
แม้นเมืองแมน มากผู้ ดูโดดเดี่ยว
ดั่งฟากฟ้า ไร้ค่า กระไรเชียว
เพราะเปล่าเปลี่ยว จันทรา น่าเสียดาย
✿
ยามค่ำคืน ฝืนยิ้ม ที่ริมฟ้า
ทั้งน้ำตา พรั่งพรู ถึงคู่หมาย
คิดประจักษ์  ที่รัก นักมากมาย
จิตละม้าย คล้ายขาด เข้าบาดทรวง
 ✿
ยังจดจำ คำหวาน เคยสานฝัน
สองเรานั้น สรรสร้าง วิมานห้วง
คอยประโลม โฉมเจ้า เฝ้าแดดวง
แสนสุดห่วง กานดา ที่ลาไกล
✿
จึงมาร้อย ถ้อยเสียง เคียงอักษร
เข้าอ้อนวอน  สาวน้อย แก้มพลอยใส
มากระชิด  สนิทเนื้อ  เจือในใจ
หนุ่มละไม ขออยู่ เป็นคู่นาง

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕✿
๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

[สุนันยา]

*********
ดุจอ้างว้าง ร้างรอย คนคอยหา
วอนเดือนดาวพราวฟ้า อย่าเมินหมาง
ช่วยห่มห่อทอถัก ฝากรักวาง
เคียงคู่กลาง ฤดี อย่ามีตรม

ใจคนคอย หงอยเหงา ใต้ดาวน้อย
รักอย่าคล้อยลอยลา พาขื่นขม
วอนพระพาย สะบัด ขจัดปม
ให้รักสม ฤดี ที่ใฝ่ปอง

อย่าให้ต้อง ปวดร้าว เศร้าสลด
สิ้นกลิ่นรสหอมหวาน มานสนอง
ฝากฟากฟ้า ดารา มาประครอง
ให้ความหมอง ลบเลือน เสมือนดาว...

"สุนันยา"
**********

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ยืนเคียงนวล ชวนน้อง มองดาวใส
สุขสว่าง พร่างอำไพ ดุจใจสาว
เป็นคืนแรม แซมสี มณีพราว
ส่องสกาว ราวเพชร เกล็ดตระการ

ขอยืนหยัด ประหวัดจิตต์ อธิษฐาน
ดลบันดาล ผ่านคำ นำบรรหาร
วอนปวงเทพ เทวี มีประทาน
สองดวงมาน นานแนบ แอบหว่างดาว.../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[กฤษการกลอน]

     

ช่ อ ง ว่ า ง....ที่แท้คือ...
 มองท้องฟ้า ราตรี มีเดือนดาว
ส่องสกาว พราวแสง อยู่เสมอ
เหมือนกับใจ รู้ไหม ที่มีเธอ
ยามละเมอ หลับใหล ไม่เคยเลือน
 
 ณ ช่องว่าง ตรงกลาง ระหว่างดาว
วับแวววาว แสงขาว พุ่งเข้าเฉือน
สตาร์วอร์ ก่อศึก สงครามเยือน
ส่องเสมือน ดาวฤกษ์ เมื่อเรายล

 สิบปีแสง สำแดง แทงมาถึง
โลกตะลึง งงงัน พลันสับสน
ทุ่งข้าวโพด แสงสาด ฟาดมาชน
จากเบื้องบน เป็นวง จงเข้าใจ

..มะนาวต่างนุษย์ มีจริงไหม? 

[sunthornvit]

รึเว้นว่าง..หว่างดาว..ที่พราวฟ้า
ขอดวงตา..วิไล..ได้ไหมหนอ
ชายคนหนึ่ง..รักซึ้ง..จึ่งเฝ้ารอ
จะไม่ท้อ..คอยเธอ..เพ้อคนเดียว
✿
ฝากสายลม  ห่มเหงา เคล้าเศร้าแสน
แม้นเมืองแมน มากผู้ ดูโดดเดี่ยว
ดั่งฟากฟ้า ไร้ค่า กระไรเชียว
เพราะเปล่าเปลี่ยว จันทรา น่าเสียดาย
✿
ยามค่ำคืน ฝืนยิ้ม ที่ริมฟ้า
ทั้งน้ำตา พรั่งพรู ถึงคู่หมาย
คิดประจักษ์  ที่รัก นักมากมาย
จิตละม้าย คล้ายขาด เข้าบาดทรวง
 ✿
ยังจดจำ คำหวาน เคยสานฝัน
สองเรานั้น สรรสร้าง วิมานห้วง
คอยประโลม โฉมเจ้า เฝ้าแดดวง
แสนสุดห่วง กานดา ที่ลาไกล
✿
จึงมาร้อย ถ้อยเสียง เคียงอักษร
เข้าอ้อนวอน  สาวน้อย แก้มพลอยใส
มากระชิด  สนิทเนื้อ  เจือในใจ
หนุ่มละไม ขออยู่ เป็นคู่นาง

✿ ◕ พ่อค้าพเนจร  ◕
๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕


 

กระชับช่วง  ห้วงใจ  ให้พอเหมาะ
ไว้ฉอเลาะ  เกาะแกะ  แทะเล็มบ้าง
เพื่อเตือนย้ำ  สัมพันธ์  อันเบาบาง
ก่อนจืดจาง  ร้างรา  ไปกว่านี้

      เยื่อใยเริ่ม  ร่อยหรอ  ส่อพินาศ
นั้นเพราะขาด  ทั้งแก๊ส  แบตเตอรี่
จำเป็นต้อง  บรรจง  ส่งวจี
เติมไมตรี  เรียกฟื้น  คืนกลับมา

              สุนทรวิทย์