ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ขอบคุณความรัก : และการทักทาย
…..
อยากขอบคุณ ความซึมเศร้า
และความเหงา ไม่ห่างหาย
ให้รู้จัก การทักทาย
ความเปล่าดาย ของบ่ายนี้
…..
เข้าใจว่า โลกทั้งโลก
ผ่านเศร้าโศก หลากหลายสี
หากแต่นั้น ก็ยังดี
ที่มันมี ความผูกพัน
…..
ได้เรียนรู้ และดำเนิน
ต้องเผชิญ ความหวาดหวั่น
ขณะที่ ไม่มีกัน
อยู่กับฝัน ทำเช่นไร
…..
คืนนี้รัก พร้อมพลัดพราก
ลมหนาวฝาก มาถามไถ่
หากยืนยัน จะจากไป
ขออาศัย แค่ข้ามคืน
…..
สวัสดี ยิ้มทักทาย
ก่อนจะหาย กลายเป็นอื่น
รักจืดจาง อย่างยั่งยืน
ไม่อาจฟื้น คืนกลับมา
…..
อยากขอบคุณ ความรู้สึก
ที่อยู่ลึก และมีค่า
เกินกว่าครึ่ง ยังตรึงตรา
แม้รู้ว่า ไกลแสนไกล!
…..

 

ภาพจาก iconcartoon.blogspot.com

[my smile]

ข อ บ คุ ณ ค ว า ม รั ก ..ที่ เ พิ่ ง พ้ น ไ ป
ฉันได้รับสิ่งดีๆมากมาย..กับมันครั้งนี้
ขอบคุณทุกช่วงวินาที..ที่แสนดี
ฟ้าตอนนั้นอบอุ่นเต็มที่..จนเอมอิ่มใจ

ดี ใ จ ..ที่ ผ่ า น ม า ทั ก ท า ย
คุณคือครั้งสุดท้าย..ความรัก.เชื่อไหม ?
ฉันคงไม่กล้าสบตา..หรือมองใคร
บางวันโลกสดใส..บางคราฟ้าหม่นจนเห็นได้. ดูสิ

[a moth]

ขออนุญาตไม่รับสัมผัสกับกระทู้ข้างบนนะคะ

  "ขอบคุณความรัก : ที่ยังทักทาย "

มือเปล่าใจเปลี่ยวเกี่ยวก้อย         หิ่งห้อยหลบลมห่มผ้า

นิทานล้านดาวพราวนภา           จำปาจำปีคลี่บาน

ผิงไอรักอุ่นหนุนขอน-              ไม้นอน  ชมจันทร์ฝันหวาน

ฟ้าเทาราตรีมินาน                  หลังม่านราตรีมีจันทร์

...
เอี้ยวตัวเหลือบมองดอกโมก         หน้าง้ำทำโลกไหวหวั่น
แอบเคืองม่วงอ่อนอัญชัน           ยื่นก้อยดีกัน ฉัน – เธอ
คำกลอนเก่า-เก่าเล่าเรื่อง          ต่างเมืองต่างคำนำเสนอ
“ดวงใจ”วันเหงาเราเจอ          เสมอสมาน บันทึก
แมกไม้พลิ้วพราว "ดาวแซม”          แต่งแต้มสวยงามรู้สึก
“คนแปลกหน้า” หวังใจนึก          ลุ่มลึกคิดถึงหนึ่งใคร
...
ดอกไม้ช่อโตโบผูก
พรวน,ปลูกสวยงามหวามไหว
ส่งมอบให้กันก่อนไป
ที่เหลือปักใส่แจกัน
...
ขอบคุณ
ช่อไมตรีหอมกรุ่นละมุนฝัน
ค่อย-ค่อยหรี่ไฟห้องนั่งมองจันทร์
ฟังหิ่งห้อยรำพัน นิทานดาว
ไม่มีร่มคันเดียวคนเกี่ยวก้อย
ยังมีร้อยชั่วโมง, "ลูกโป่งขาว"
ลอยอ้อยอิ่งตากน้ำค้างพร่างพราว
เอ่ยคำกล่าว เล่า,ถาม,ความเป็นไป
หยิบผ้าผวยผืนหนาริมหน้าต่าง
ห่มใบไม้บอบบาง กลางจันทร์ใส
แอบเอนร่างที่เก่า – เก้าอี้ไม้
เคลิ้มหลับใหลใต้รุ้งริมทุ่งร้าง

ฝันถึงถ้อยสนทนาก่อนลาจาก
เหลือคำถามอีกมาก หากเธอว่าง
เพียงเชื่อมั่นในรัก "นักเดินทาง"
อยู่ท่ามกลางเมฆหม่นต้องทนรับ
...
แบ่งมาบ้างก็ได้ไม่ต้องฝืน
น้ำตาร่วงหยดพื้นปาดคืนกลับ
กดความเหงาเข้าหีบรีบเก็บพับ
เริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ถ้าใจพร้อม
จับมือไปด้วยกันกับฉันไหม?
แบ่งสายใยวันท้อร่วมหล่อหลอม
มอบรอยยิ้มสวยสดอย่าอดออม
เราตกตรอมต่างรอกันพอแล้ว.

ไฟล์แนบถูกแก้ไขโดยผู้ดูแลระบบ

[♥หทัยกาญจน์♥]

" ขอบคุณความรัก : และการทักทาย "

ความรัก ทักทาย คล้ายลม
พัดห่ม หอมหวาน ผ่านแผ่ว
กระซิบ พริบพราว ดาวแนว
ทิวแถว ท้องฟ้า ราตรี

ค่ำหนึ่ง ซึ่งจำ คำนั้น
ความฝัน ฝากใบ ให้สี
เขียวเหลือง เรืองส้ม คมมี
แดงนี้ น้ำตาล วารวัน

ล่วงหล่น จนผลิ คลี่ใหม่
จนใบ บอกลม ห่มฝัน
เมเปิล เพลินงาม ท่ามจันทร์
สุขสันต์ สนสูง จรูงใจ

เอนทอด ยอดพลิ้ว ปลิวผ่าน
ขับขาน  ขมขื่น  สะอื้นไหว
ดวงดาว หนาว...คำ ร่ำไป
เรไร ร่ำร้อง ก้องกึก

ขอบคุณ อุ่นคำ นำมิตร
ดวงจิต จดจ่อ รอดึก
ตาตื่น คืนค่ำ รำลึก
ตรองตรึก ตรึงรส บทกวี.....

หทัยกาญจน์
๒๑ ธันวาคม พ.ศ.๒๕๕๔