~ oO...มนต์รักบ้านสวน... Oo ~
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
01 กรกฎาคม 2024, 01:06:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ~ oO...มนต์รักบ้านสวน... Oo ~  (อ่าน 2669 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
10 ธันวาคม 2011, 08:20:AM
Prapacarn ❀
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 1148
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 2,439


♥ แกร่งกล้า..ประภาคาร.. ตระหง่านตั้ง.. ณ ฝั่งคอย ♥


« เมื่อ: 10 ธันวาคม 2011, 08:20:AM »
ชุมชนชุมชน


เขียนที่บ้าน ปลายฟ้า เวลาบ่าย
คงจะเข้า เวลาสาย บ้านปลายสวน
ลำดับถ้อย ร้อยความ ตามกระบวน
รักอบอวล ข้ามฟ้า มาเยี่ยมเธอ

เป็นมาลัย สดสี วจีถัก
ร้อยคำรัก ซึ้งซ่าน หวานเสมอ
ออดอ้อยสร้อย ร้อยกลอน มาอ้อนเธอ
อย่าพลั้งเผลอ ลืมกัน เคยสัญญา

เขียนที่บ้าน ปลายฟ้า คราหน้าหนาว
หมอกลอยขาว ปลิวไสว ระใบหญ้า
กรุ่นไอดิน ไม่หอมเท่า ฟางข้าวนา
ยามลมล้า รวงละมุน เคยอุ่นไอ

ฝากมาลัย ลำนำ เป็นคำรัก
ว่าใจภักดิ์ รักมั่น มิหวั่นไหว
ทนขื่นขม ตรมเศร้า เหงาทรวงใน
ยามห่างไกล ไม่มีเธอ เผลอคร่ำครวญ

ครุ่นคำนึง ถึงอกอุ่น เคยหนุนหลับ
อ้อมกอดรับ ปลอบขวัญ วันกำสรวล
รอยจุมพิต สองปราง ยังรัญจวน
ฝากห้วงใจ สู่ปลายสวน ครวญถึงเธอ...

แซมค่ะ

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : พิมพ์วาส, บูรพาท่าพระจันทร์, อริญชย์, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, panthong.kh, บ้านริมโขง, sunthornvit

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
10 ธันวาคม 2011, 08:35:AM
พิมพ์วาส
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 422
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 806


Pretending is the beginning of changes.


profile.php?id=100002905344846
« ตอบ #1 เมื่อ: 10 ธันวาคม 2011, 08:35:AM »
ชุมชนชุมชน



จากปลายสวน หวนหัก เคยถักรัก
เห็นประจักษ์ นักหนาว่ารักเสมอ
จากลาไกล ใฝ่หา ว่ารักเธอ
พี่อยากเจอ เกอร์ครวญเธอหวนลา



จากปลายทุ่งปรุงแต้มแซมนาข้าว
ให้ปวดร้าวชาวสวนหวนใจหา
ฝากเมฆน้อยลอมลมพรมพนา
เอ่ยวาจาพร่าเป่า"เหงาจริงจริง"



เธออยู่ไกลใฝ่ครวญหวนจะถึง
เคยตราตรึงถึงเธอเพ้อแม่หญิง
ต้องจากลาพาจิตคิดประวิง
เธอหนาทิ้ง สวนไร่ใคร่ จากไป



พี่ทำสวนพรวนดินเป็นจินต์เศร้า
ให้เชยเหงาเร้าอาวรณ์น้ำตาไหล
จากไปแล้วทิ้งบ้านสวนทวนจากไป
พี่ฝันใฝ่บ้านทุ่งปรุงรักคอย


..... ลาตายดีกว่าตู .....

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, อริญชย์, บ้านริมโขง, sunthornvit

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ความผกผันของเวลา  เฉือนเจตนาของอารมณ์
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s