ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[sunthornvit]

                        ลำพู  ดาษดื่น  ยืนแช่น้ำ                 ฟ้าดำ  ราวกับ  โลกหลับใหล
                       หิ่งห้อย  วามวับ  ขับแสงไฟ                    เรไร  จิ้งหรีด  กรีดกังวาน
                              บ้านเก่า  เมื่อครั้ง  ฉันยังเด็ก            คลองเล็ก  คลองใหญ่  ใสสะอ้าน
                       สงบ  วิเวก  เฉกพิมาน                            เพื่อนบ้าน  เรือนเคียง  เยี่ยงญาติมิตร
                              กุ้งหอย  ผักปลา  หาได้ทั่ว              มิกลัว  ขัดสน  ผลผลิต
                       พึ่งหลัก  พอเพียง  เลี้ยงชีวิต                  เศรษฐกิจ  สังคม  ดูกลมกลืน
                              ชานเมือง  นคร  คราก่อนนั้น            พืชพันธุ์  เรือกสวน  ล้วนร่มรื่น
                       ความหลัง  คิดไป  คล้ายวานซืน            วัน,คืน  ปุบปับ  ก็ลับลา
                              ความเจริญ  แห่แหน  มาแทนที่       ดนตรี  ยุคใหม่  ขายท่วงท่า
                       วัยรุ่น  งวยงง  หลงติดยา                       ปัญหา  ประดัง  ทั้งตำบล
                              บัดนี้  บ้านเก่า  มิเหงาแล้ว              ตึกแถว  ชุมกว่า  เห็ดหน้าฝน
                       ที่ดิน  ขายหมด  แลกรถยนต์                  ผู้คน  ก่นหวัง  ความมั่งมี
                              ลำพู  นั้นโดน  โค่นยับย่อย             หิ่งห้อย  สูญไป  ในแสงสี
                       สังคม  ขัดแย้ง  แข่งชิงดี                       วิถี  ดั้งเดิม  เริ่มปราชัย
                              อดีต  เหลือเพียง  เสียงบอกเล่า        รากเหง้า  ชนบท  หมดสมัย
                     ทุกครั้ง  ผ่านมา  นึกอาลัย                      วัน,วัย  แต่หลัง  ยังผูกพัน
                           

[Prapacarn ❀]

จากมา นานวัน ก็หวั่นไหว
แสงไฟ แทนดาว ที่พราวฝัน
หิ่งห้อย น้อยใจ ไม่ทักกัน
พระจันทร์ จืดหม่น ทนลอยดวง

ริมคลอง ข้างตลิ่ง ดินถล่ม
สวนล่ม ต้นไม้ ก็ตายร่วง
กุ้ง..ปลา..หอย..ปู ไร้คู่ควง
โดนถ่วง น้ำถม จมขี้โคลน

ผักตบ..ผักบุ้ง คุ้งยายจ้อย
หดถอย หายตัว คล้ายหัวโกร๋น
เสียงเพลง เท่งป๊ะ กลองตะโพน
ลิเกโขน หนังงานวัด ถูกตัดไป

ทุกบ้าน ชานเรือน เหมือนกันหมด
มีมือถือ มีรถ มีคอมฯใหม่
อยากกินแกง สายบัว ที่หัวกะได
ยินน้องไอซ์ บอกว่า เธอบ้าจัง..
(น้องไอซ์  ชื่อเดิมว่า  “e-เย็น “ ค่ะ)

แซม "สาวสวนตาล" ค่ะ

[m1]

เคหาสน์สถานบ้านเก่าบอกเล่าอดีต
ฉายวิถีชีวิตผู้คนเมื่อกาลก่อน
ดุจสายน้ำไหลไปไม่ไหลย้อน
มีเพียงตะกอนฝากไว้ให้คำนึง
หนึ่งตะกอนที่นอนเนื่องในใจ
แสนเสียดายในเงาเฝ้ารำพึง
ฤาจะหยุดพลัดพรากยากหยั่งถึง
ฤาจะตรึงฉุดดึงกาลเวลา

              m1
         

[sunthornvit]

                บ้านเก่า  เมื่่อเยาว์นั้น           ความสุขสันต์  ครบครันยิ่ง
            สันติ  มิช่วงชิง                      สรรพสิ่ง  งามพริ้งพราย
                เพื่อนบ้าน  ผลัดจานเจือ       ความเอื้อเฟื้อ  มีเหลือหลาย
            หาสู่  มิดูดาย                       ดุจสหาย  ทุกชายคา
                บ้านใหม่  ในวันนี้               ทุกแห่งที่  มีปัญหา
            ย่ำแย่  แต่ลืมตา                    เหมือนรบรา  ทุกนาที
                รถติด มลพิษท้น                ประชาชน  หม่นราศี
            มุ่งหวัง  แต่มั่งมี                    แข่งชิงดี  ทุกวี่วัน

[กังวาน]

ไม่มีแล้วแก้วตาบ้านป่าสวย
ลุงสำรวยป้าสมจิตติดบ้านฉัน
แกงสายบัวคั่วแพนงมาแบ่งปัน
ขนมชั้นหม้อแกงกับแตงไทย

มีแต่ห้างใหญ่ใหญ่มาใกล้ชิด
เขาผลิดแกงเป็นถุงเหมือนกรุงใหญ่
มนุษย์เป็นจักรกลทุกคนไป
ขายอะไรก็ซื้อตามคือความจริง

ผ้าถุงลายสายสร้อยห้อยผ้าเฉียง
ชายต้องเบี่ยงตัวหลบเมื่อพบหญิง
สมัยใหม่ไม่อายใครหญิงชายอิง
เขากอดกลิ้งต่อหน้าเย้ยฟ้าดิน

เทรนด์เกาหลีมาแรงแซงไปหมด
อนาคตที่มีคือหนี้สิน
วัตถุเข้าแทนที่ที่ทำกิน
ฝรั่งบินหาสาวไทยไปบำเรอ

ฉันกอดเข่าเจ่าจุกลุกไม่ขึ้น
หัวยังมึนบ้านเก่าเรานะเหรอ
จะไปไหนตอนนี้มีแต่เบลอ
บอกหน่อยเธอนั่นแค่ฝันมันไม่จริง

[sunthornvit]

       ตอบคุณ  m1  คุณ Karnkai

            บ้านเก่า  รื้อไป  บ้านใหม่โผล่
      ใหญ่โต  โก้หรู  ให้รู้เห็น
      เสียดาย  อนาถ  ขาดร่มเย็น
      มิเป็น  เช่นก่อน  ตอนฉันเยาว์

            ห้วยหนอง  คลองหาย  มลายสิ้น
      ถมดิน  ตัดไม้  สุมไฟเผา
      ไม่เหลือ  ที่นา  ป่าลำเนา
      คิดถึง  บ้านเก่า  แล้วเศร้าใจ

            สังคม  ผิดเพี้ยน  เปลี่ยนแปลงหมด
      ลืมกฏ  ลืมเกณฑ์  เห็นแก่ได้
      ต่างไม่  อ่อนข้อ  ต่อผู้ใด
      มีใคร เห็นด้วย  ช่วยตอบที

[m1]

ทุกสิ่งเปลี่ยนตามปัจจัยสมัยกาล
ยากต้านทานกฎใหญ่แห่งไตรลักษณ์
สิ่งทั้งหลายต่างแสดงให้ประจักษ์
ทนอยู่ยากต้องเสื่อมสลายไม่ยั่งยืน
ไม่ว่าจะเป็น ดิน ฟ้า หรืออากาศ
ก็ วิปลาศตามไปไร้แรงฝืน
ด้วยแรงโลกาภิวัฒน์มหาคลื่น
ที่พัดครืนถาโถมเข้าโจมตี
เราจะอยู่อย่างไรภายในบ้าน
ต้องจัดการหัวใจให้ดีดี
ไม่เติมรักเติมชักอยู่กลางที่
ทุกข์ก็หนีเราไป ปลอดภัยเอย

           
           m1

[รพีกาญจน์]

บ้านเก่า...
ปลูกตั้งเสา ด้วยรอ จากกอไม้
มีแปดต้น บนหลัง-คาตอกไพร
ขึ้นกระได สามซี่ ถึงที่นอน

ฝาขัดแตะ แปะปะ ด้วยกระดาษ
ปูเสื่อขาด พื้นฟาก รองตากหมอน
พอล้มพับ หลับตา คราเหนื่อยอ่อน
มีจานช้อน ครัวไฟ ได้ทำกิน

พ่อแม่ลูก สุขสันต์ กันถ้วนหน้า
ค่ำแลงมา สุมไฟ ไล่ยุงริ้น
หมูสามตัว วัวคู่ อยู่ลานดิน
นกไก่บิน จับไม้ ใต้ชายคา
 

บ้านใหม่...
ปลูกหลังใหญ่ ซีเมนต์ เส้นเหล็กกล้า
กระเบื้องสี กระจกใส วิไลตา
ของนานา อุดม สมบูรณ์ครัน

จะกินบ้าง ขว้างไป ใช้มิหมด
แสนสลด เงียบเหงา เศร้าโศกศัลย์
ตายายสอง จ้องหน้า พูดจากัน
ส่วนลูกนั้น จากไกล ไม่กลับมา
 
รพีกาญจน์ 59

[sunthornvit]

                          บ้านเก่า  ยุคเก่า  เมื่่อเยาว์นั้น
                     สุขสันต์  สงบ  ครบครันถ้วน
                     บ้านใหม่  ยุคใหม่  ลองใคร่ครวญ
                     ปั่นป่วน  เทวษ  ล้วนเภทภัย

                          นึกถึง  บ้านเก่า  แล้วเศร้าสร้อย
                     แต่น้อย  เติบมา  ได้อาศัย
                     ถึงเป็น  บ้านป่า  พนาลัย
                     สุขใจ  หนักหนา  กว่าตึกราม

[panthong.kh]

บ้านเก่า ฝังใน ใจฉัน
ทุกวัน เก็บหอย เก็บปู
เลี้ยงเป็ด เลี้ยงควาย เลี้ยงหมู
เราอยู่ กันแบบ เพียงพอ

แต่แล้ว ชีวิต ผกผัน
เพราะฉัน นั้นย้าย มาหนอ
กรุงเทพ เมืองใหญ่ ใจท้อ
อากาศ ไม่พอ หายใจ

รถรา มีมาก เหลือหลาย
เรียงราย วิ่งมา วิ่งไป
มองดู แล้วเศร้า ฤทัย
อยากคืน กลับไป บ้านนา

พันทอง

[sunthornvit]

                              บ้านเก่า เมียเก่า เฉาหมด
                          สวยสด  บ้านใหม่ เมียใหม่
                          รุ่งเรือง  เฟื่องฟู  อยู่ไป
                          สุดท้าย ไม่เป็น เช่นจินต์
       
                              ปัญหา ร้อยแปด แวดล้อม
                          ตรมตรอม  คลุกคลี หนี้สิน
                          วุ่นวาย สับสน มลทิน
                          ถวิล บ้านเดิม เมียเดิม