ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“ดื้อจัง นะใจ”

หรือชะตา ฟ้าสั่ง คล้ายดั่งแกล้ง
ยากจะแย้ง แย่งยื้อ ถือสิทธิ์หวง
เขามิใช่ ของเรา ไยเฝ้าทวง
เหมือนติดบ่วง ห้วงเหว ของเปลวไฟ

อยากตัดใจ จากรัก แต่ยากฝืน
ทนกล้ำกลืน สุดหัก เกินผลักไส
ทำได้หรือ เมื่อรัก สลักใน
ซ่านซึ้งใจ ทุกช่วง ห้วงเวลา

รัก ติดบ่วง ดวงใจ มิได้แฝง
บางครั้งแสร้ง ห่างหาย ไยปวดปร่า
ทุกวันคืน สะอื้นช้ำ นองน้ำตา
ใจพร่ำหา ว่ารัก อย่าจากเลย

เพราะใจฉัน มอบให้ ไปหมดสิ้น
เฝ้าถวิล แน่นหนัก ฝากคำเผย
“เขามิใช่” ใจยัง ดื้อจังเอย
หรือไม่เคย  รู้ค่า..ว่าร้ายดี…..

“สุนันยา”

[พิมพ์วาส]

ใจหนอใจใครรู้ว่ามันผิด
ก็ยังคิดตราตรึงมิหน่างหนี
แม้เศร้าตรมปวดร้าวดวงชีวี
แต่ถ้ามีเธออยู่ฉันก็พอ

แม้เธอนั้นไม่ปองรักกันคู่
ขอเป็นชู้ทางใจได้ไหมหนอ
จะคอยอ้อนออเซาะคอยเฝ้าคลอ
อย่าปวดหมองที่จะมิเหลียวแล

คำรำพันด้วยหนึ่งวาจาน้อง
อยากเป็นสองแม้ไม่ใช้รักแท้
จะแอบปองแลคอยเฝ้าดูแล
จะไม่แปรพันเปลี่ยนจากพี่ไป

ใจทั้งดวงได้ยกให้พี่แล้ว
ด้วยพี่แก้วมิรักจึงผลักไส
ด้วยตัวน้องจะมิผิดวาจาใด
ที่น้องให้คำสัจกับพี่มา

ใจหนอใจทำไมถึงมันดื้อ
ด้วยมันซื่อจริงใจกับใครหนา
ด้วยใจรักปักอกทรวงอุรา
พี่แก้วยาใจน้องนี้แลมิฟัง

ขอให้พี่รับใจน้องด้วยเถิด
อย่าหมางเมินน้องนี้มีความหวัง
แม้เป็นร้องน้ำใต้ศอกยังพอฟัง
ไม่ขอยั้งเป็นชู้เพียงทางใจ


ขอโทษนะค่ะ ???ที่พิมพ์วาสไม่ตรงประเด็นและทำให้งงหนะค่ะ

[สุนันยา]

ติดบ่วง ห้วงใน ฤทัยขม
อยู่กับ ระทม ตรมไฉน
สายใย รักก่อ สุดท้อใจ
หักห้าม เพียงใดไม่เคยฟัง

ทนอยู่ อย่างช้ำ ระกำหมอง
ในห้อง เดียวดาย คล้ายสิ้นหวัง
รักเอย เอ่ยพร่ำ เพียงลำพัง
สุดยั้ง แย่งยื้อ เพื่อถืครอง

เขามี เจ้าของ ครอบครองอยู่
รักทั้ง ที่รู้ จึงหม่นหมอง
ซ่อนเจ็บ เก็บน้ำตานอง
เป็นรอง พ่ายแพ้ อารมณ์

รักเอย ร้ายนัก โอ้รักนี้
ฤดี ปวดร้าว เศร้าขื่นขม
กลืนเจ็บ กับรัก ฝากรอยตรม
ระบม ที่ใจ...ใช่ใครทำ..


"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

ติดบ่วง ห้วงใน ฤทัยขม
อยู่กับ ระทม ตรมไฉน
สายใย รักก่อ สุดท้อใจ
หักห้าม เพียงใดไม่เคยฟัง

ทนอยู่ อย่างช้ำ ระกำหมอง
ในห้อง เดียวดาย คล้ายสิ้นหวัง
รักเอย เอ่ยพร่ำ เพียงลำพัง
สุดยั้ง แย่งยื้อ เพื่อถืครอง

เขามี เจ้าของ ครอบครองอยู่
รักทั้ง ที่รู้ จึงหม่นหมอง
ซ่อนเจ็บ เก็บน้ำตานอง
เป็นรอง พ่ายแพ้ อารมณ์

รักเอย ร้ายนัก โอ้รักนี้
ฤดี ปวดร้าว เศร้าขื่นขม
กลืนเจ็บ กับรัก ฝากรอยตรม
ระบม ที่ใจ...ใช่ใครทำ..


"สุนันยา"

อย่าหมองหม่นใจใคร่ไปเลย
ถ้อยคำเฉลยรักชอกช้ำ
แสนทุกข์หม่นไหม้ไส้ระกำ
จำปวดซ้ำโดนหมางมอง

แอบรักปักจิตรด้วยใจคิด
ก็มิพิจิตรจิตรใคร่หมอง
ได้แต่ร่ำร้องอยากใคร่ปอง
ให้รักนอกพร้อมนำบ่มวิญญา

ราตรีกาลนี้ช่างเศร้านัก
โดนเจ้าหักทิ้งไปมิรักษา
หัวใจด้วยน้องเกินเยียวยา
จะมาหารักษาใคร่จะมิมี

ได้ต่มองชำเลืองจนเดือนดับ
หมุนเวียนตามจัก,ราศรี
แม้ดวงใจใครปองยุวดี
แต่น้องมีคนรักปักอุรา
 

[สุนันยา]

บอกไป เท่าไหร่ ไม่ยอมฟัง
สุดยั้ง กล่าวถ้อย  ด้วยคอยหา
ใจเอย ไฉน ไม่นำพา
ทั้งรู้ ยังกล้า จะดึงดัน

เขามี ใครอื่น ชื่นอยู่แล้ว
ไร้แวว รักนี้ มีเพยงฝัน
ครวญคร่ำ พร่ำเพ้อ ทุกคืนวัน
เขานั้น ไม่เคย จะเอยคำ

รักเอย ยากนัก จักถ่ายถอน
อาวรณ์ สุดซึ้ง จึงถลำ
ใจจ๋า ไฉน ไม่ยอมจำ
ความช้ำ รุมเร้า ใครเล่าตรม..


"สุนันยา"

[sunthornvit]

                   อย่าห้ามเลย  หัวใจ  คงไร้ผล
             มัวกังวล  อยู่ไย  ให้ขื่นขม
             อยากรักใคร  ชอบใคร  ใคร่ชื่นชม
             เห็นเหมาะสม  เอ่ยปาก  ฝากรักเลย
         

               

[สุนันยา]

ทั้งที่มี มากมายหลายเหตุผล
กลับต้องยอม จำนน ที่ดลเผย
รักคือรัก ถักถ้อย ไว้คอยเปรย
ดื้อจังเลย ใจเรา จึงเฝ้าครวญ

"สุนันยา"

[sunthornvit]

          จะจำนน ง่ายง่าย มิใช่ที่
     อาจบางที รักชื่น อาจคืนหวน
     อาจบางที เพราะใจ ลืมใคร่ครวญ
     อาจบางที เพราะด่วน เกินควรเป็น
     
          อาจบางที คนห่วง จึงท้วงทัก
     อาจบางที คนรัก จักได้เห็น
     อาจบางที วิถี ที่ยากเย็น_
     อาจซ่อนเร้น ความหวัง ไว้ดั่งจินต์