นิราศเกาะเสม็ด
-๑-
แรมแปดค่ำเดือนสิบสองชวนพ้องเพื่อน
จากเหย้าเรือนเคลื่อนกายสู่ชายฝั่ง
สิบหกคนคลาไคลเพื่อไปยัง
เกาะเสม็ดชื่อดังฝั่งระยอง
จึงเริ่มต้นวิถีที่เมืองหลวง
ด้วยใจห่วงหาอ้อนอาทรหมอง
จากครั้งนี้พี่จากพรากนวลละออง
แต่ใจปองมิอยากให้จากกัน
ระหว่างทางหมู่เพื่อนเหมือนสรวลเส
บ้างฮาเฮบ้างหลับไปกับฝัน
ส่วนตัวเรานั่งนิ่งอิงรำพัน
อักษรนั้นกลั่นไว้ในอารมณ์
ขึ้นทางด่วนเหมือนด่วนจากคนฟากหลัง
ครวญประดังดั่งหินดินถล่ม
จากเพียงแค่สามวันใจมันตรม
คงระบมมิเห็นหน้าเหมือนห้าปี
พลันเห็นต้นไม้ใหญ่อยู่ไกลลิบ
ก็เลยหยิบขึ้นเทียบเปรียบโฉมศรี
อันต้นไม้ต้นไหนใบไม่มี
เหมือนสตรีไม่แต่งหน้าให้ข้ายล
ก่อนขึ้นเรือจากฝั่งไปยังเกาะ
ร้อนไม่เหมาะต้องเลือกกระเสือกกระสน
ฝ่าแดดเปรี้ยงเหงื่อท่วมไปรวมพล
สิบหกคนครบจึงถึงเดินทาง
ไม่นานถึงที่หมายหาดทรายแก้ว
เดินตามแนวเลียบหาดแสงสาดสร้าง
สะท้อนทรายวาววับจับตาพราง
หาที่พักปานกลางค้างสองคืน
เจอไวท์แซนด์รีสอร์ทเลยจอดขา
พักกายาถึงค่ำแล้วย่ำฝืน
เดินออกจากที่พักหนักกล้ำกลืน
ยังไม่ตื่นแต่เพื่อนลากออกจากเตียง
จึงโทรหาคนรักหวังพักจิต
แต่คิดผิดร่างอ่อนเหมือนนอนเขียง
เธอบ่นพร่ำร่ำตะหวาดอาฆาตเคียง
ทั้งขึ้นเสียงสูงปรี๊ดกรีดหัวใจ
สิบกว่าสายไม่รับเจอสับโขก
ยกเอาโลกมาอ้างกลัวหมางไฉน
ก็เลยเล่าความจริงกลิ้งนอนใน
ห้องพักไม่ได้ยินเสียงเล่าเสี่ยงตาย
จากนั้นจึงกินข้าวเหมือนชาวเกาะ
ซีฟู้ดเหมาะที่สุดเป็นจุดขาย
พลอยทะเลชื่อร้านบนหาดทราย
คนเรียงรายดาษดื่นในคืนนี้
มองจันทราฟ้าพราวดาวดวงเด่น
ลอยเหนือเส้นเมฆใสใกล้ตีสี่
คิดถึงนวลหน้าผ่องต้องฤดี
ดาวริบหรี่ใกล้ดับหลับนิทรา
บัณฑิตเมืองสิงห์
