ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

   ๐ด้วยจิตคารวะ..อาจารย์ใหญ่๐

๐ขอขมา ดวงวิญญาณ อาจารย์ใหญ่
ศิษย์ขอใช้ร่างท่านฝึกฝนศึกษา
เพื่อเข้าถึงกระบวนการแห่งกายา
ใช่เพียงลงศาตรา เพื่อระราน

๐ผองศิษย์นักศึกษาวิชาแพทย์
ร้อยพันแปดโรคาต้องฉะฉาน
ขอบคุณความเมตตาของอาจารย์
ที่ทำการมอบกายอันตายมา

๐ผองศิษย์จะพยายามหาความรู้
ช่วยเหลือผู้ป่วยไข้ทั้งใต้หล้า
อาจารย์คือผู้หนึ่งที่ให้วิชา
แก่ศิษยาอย่างพวกหนูเรียนรู้ไป

๐ผองศิษย์จะศึกษาโรคหาเหตุ
คอยสังเกตเรียนผ่านอาจารย์ใหญ่
ศึกษาถ้วนทั้งภายนอกภายใน
ปอด ตับ ไต โรคาบรรดามี

๐วันใดผองศิษย์ตกผลึก การศึกษา
เป็นแพทย์เปี่ยมวิชา ทำหน้าที่
จะเป็นหมอรักษา จรรยาดี
สมกับที่ได้ศึกษาจากอาจารย์

๐ขอท่านโปรดอย่าได้ทำร้ายศิษย์
อย่ายึดติดมายังร่างสังขาร
ผองศิษย์หวังเพียงหาวิชาการ
เรียนรู้ผ่านท่านเพื่อชวยเหลือคน! ฯ

                       อริญชย์
                   ๘/๑๑/๒๕๕๔

[อริญชย์]

จากความทรงจำกว่า 20 ปีมาแล้ว...กลอนอาจารย์ใหญ่ที่ติดอยู่กับข้างฝาห้องผ่าศพ นักศึกษาแพทย์เชียงใหม่ทุกคนคงคุ้นดี

ครั้งหนึ่งเขา.....เหล่านี้.....มีชีวิต
มีความคิด.....เคลื่อนไหว.....ได้อย่างเก่ง
เคยหัวเราะ.....เริงรื่น.....เคยครื้นเครง 
เคยวังเวง.....โศกเศร้า.....ร้าวรานใจ

มาบัดนี้.....มีแต่ร่าง.....ร้างชีวิต
เค้าอุทิศ.....นักศึกษา.....ได้อาศัย
ใช้ร่างเขา.....ศึกษา.....ก้าวหน้าไป 
จงตั้งใจ.....เคารพเขา.....เหมือนคราวเป็น

ขอบคุณบทกลอนนี้จาก
http://www.thairath.co.th/today/view/10893

[...สียะตรา..]

......ในวันหนึ่ง........เบื้องหน้าอนาคต

...จักสู่บท..แห่ง...คุรุ....ผู้มุสอน

...ให้เหล่าศิษย์...สฤษฏ์ซึ้ง..ถึงวงจร

...อันบั่นทอน...ชีพชะลอ..เหล่านรชน



......ครั้งแรกที่ตัดสินใจอุทิศร่างกาย...ออกจะเขินอายอยู่บ้าง...ที่ต้องไปนอนล่อนจ้อนให้ผู้คนมุงดู..จะคิดแบบคนเป็นไงคะ......แต่เมื่อนึกย้อนไปครั้งที่..แม่...มาอ้อนวอนให้เซนต์ชื่ออนุญาตบริจาคร่างกายให้ร.พพระมงกุฎ...เวลานั้นทำใจไม่ได้เลยที่จะเห็นแม่ลงไปอยู่ในบ่อดองศพ......แต่เมื่อถึงเวลานี้...ได้คิดอะไรมากมาย..ก็เลยไม่อยากพลาดเช่นที่ผ่านมา..