| 02 พฤศจิกายน 2011, 09:48:PM |
|
Prapacarn ❀
|
 |
« เมื่อ: 02 พฤศจิกายน 2011, 09:48:PM » |
 ชุมชน
|
ในสนาม ท่ามที่ เรียก ”ชีวิต”
ใครลิขิต มวลทุกข์ ใครปลุกหวัง
ใครกำหนด บทเสริม เพิ่มพลัง
หรือใครยั้ง ทางยุด ฉุดให้ตรม
แต่ละวัน ผันเปลี่ยน เฝ้าเวียนหมุน
บางคราววุ่น วกสลับ จนสับสน
เปรียบละคร โรงใหญ่ ได้ยินยล
มิรู้ผล ใครสยบ ยามจบตอน
มีสติ ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว
คงประคอง ตนให้ ไม่ทอดถอน
กำหนดจิต พินิจจัด ตัดนิวรณ์
เฝ้าผันผ่อน กระแสปราณ จนชาญยุทธ
สิ่งภายนอก หลอกตา ประสาโลก
รัก โลภ โศก หวั่นไหว เมื่อใดหยุด
หนทางรอด คือฝึกใจ ใฝ่วิมุติ
หวังเมื่อสุด เส้นทาง ใจว่างลง
หยุดไขว่คว้า หาสวรรค์ เฝ้าสรรสร้าง
หลงลอยคว้าง ในนิยาม ด้วยความหลง
เพียงตั้งมั่น หยุดจิต จนปลิดปลง
ไร้ความหลง ว่างวาง ลงกลางใจ
กราบนมัสการหลวงตาคุณหมอดอน...
สำหรับธรรมะที่สอนให้แซมได้เข้าใจสิ่งต่างๆ...ได้บ้างเป็นครั้งคราวค่ะ....
จาก...แซมผู้ยังหลงทาง
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Music, รพีกาญจน์, Design with love ᵔᴥᵔ, รัตนาวดี, ยามพระอาทิตย์อัสดง, อริญชย์, บ้านริมโขง, ♥ กานต์ฑิตา ♥, ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, กังวาน, เมฆา..., สุนันยา, พี.พูนสุข, สล่าผิน, พิมพ์วาส
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
Take my love, take my land
Take me where I cannot stand
I don't care, I'm still free
You can't take the sky from me..
|
|
|
| 10 พฤศจิกายน 2011, 07:45:PM |
เพรางาย
ผู้ดูแลบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 553
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,312
ทุกคำถามจะนำมาซึ่งคำตอบ
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2011, 07:45:PM » |
ชุมชน
|
สนามหญ้าเขียวอวดยอด ใช่เพียงหญ้าทอด
รองนุ่มยามเท้าย่ำเทียว
เศษหินดินฝุ่นหยุ่นเหนียว หนามไหน่แหลมเรียว
ซุกคละปะปนพ้นตา
เผลอพริบพลั้งเขลอะเลอะมา และอาจพลาดท่า
เปิดแผลเลือดหยดรดดิน
ระวังระไวให้ชิน สนามชีวิน
จังหวะระทึกฝึกปรือ
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : อริญชย์, พิมพ์วาส, บ้านริมโขง, ♥ กานต์ฑิตา ♥, รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, กังวาน, เมฆา..., สุนันยา, พี.พูนสุข, สล่าผิน
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
คนที่กำลังไล่ตามความฝัน ท่ามกลางความผกผันของเวลา
|
|
|
| 10 พฤศจิกายน 2011, 08:56:PM |
|
บ้านริมโขง
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 10 พฤศจิกายน 2011, 08:56:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อน้อมนำคำพระชำระจิต
ดุจดุสิตติดตรึงซึ่งสุกใส
ทุกก้าวย่างทางเดินเกินวิไล
รู้แจ่มในรูปรสบทวลี
หากบางครั้งใดปลุกเกิดทุกข์โหม
ภัยตระโบมโทรมทรวงช่วงวิถี
จิตเท่านั้นมั่นเกี่ยวเหนี่ยววิธี
ผองภัยลี้หนีลับกับปัญญา
วิเคราะห์เถิดเกิดสติดำริชอบ
ความรักมอบด้วยจิตคิดรักษา
ความหลงครอบมอบจริตติดมารยา
ร่ำคาถา..ว่า “พุทโธ” มโนจำ
อยู่ต่างถิ่นกินกลางป่ารักษาสัตย์
ศีลจำกัดรัดรึงจนตรึงฉ่ำ
ประพฤติกิจติดนานบุญทานทำ
ชีวิตล้ำเลอค่า..น่ายลยิน..
"บ้านริมโขง" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ♥ กานต์ฑิตา ♥, ...สียะตรา.., รพีกาญจน์, ♥หทัยกาญจน์♥, สะเลเต, กังวาน, เมฆา..., สุนันยา, พี.พูนสุข, สล่าผิน, พิมพ์วาส
ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 11 พฤศจิกายน 2011, 08:34:AM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2011, 08:34:AM » |
ชุมชน
|
เมื่อชีวิต...แหวกว่ายตะกายฝัน
เพื่อบุกบั่นดั้นด้นจนล้าอ่อน
อนาคตคาดไว้ไร้แน่นอน
วิบากกรรมกัดกร่อน...เกินถอนตัว
เมื่อชีวิต...เวียนวกตกที่สูง
ชะตาจูงฝูงมารขานหยอกยั่ว
หมอกและเงาเทาจางพรางมืดมัว
พร่าสลัวรายรอบ...กรอบชีวิต
เมื่อชีวิต...ที่เหลือเพื่ออยู่ยั้ง
หากชีพยังหยัดยืนขอฝืนลิขิต
มือและเท้ายังดีมีความคิด
เลือกเข็มทิศทางฝัน...บุกบั่นไป
---สะเลเต--- |
|
|
|
|
| 11 พฤศจิกายน 2011, 12:10:PM |
|
กังวาน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 11 พฤศจิกายน 2011, 12:10:PM » |
ชุมชน
|
ฉันเคยอ่านผ่านตาปรัชญาชีวิต
ต่างคนคิดคนเขียนดุจเทียนไข
เป็นแสงทองส่องสว่างลงกลางใจ
สุดแต่ใครจะเลือกเป็นเช่นที่มี
แต่สนามชีวิตล้วนบิดผัน
สิ่งที่ฝันสิ่งที่ได้คล้ายหลีกหนี
บางครั้งพ่ายแพ้ยับดับชีวี
บางครั้งดีกว่าคิดชีวิตคน
เช่นตัวฉันวันนี้สิ่งที่หวัง
ล้วนแต่พังทลายตั้งหลายหน
แต่เมื่อคิดว่าได้เกิดประเสริฐคน
ความอดทนกับความดีใช้หนี้กรรม |
ถ้ารู้สึกพอ ก็เป็นสุขทันที
|
|
|
|
