มัวแต่กรนไม่เกาเขาเลยหนี
จะกี่ปีที่นอนอ้อนที่ไหน
หัวตกหมอนหลับจากฝากอาลัย
จะสะกิดอย่างไร..ไม่รู้ตัว
ล่อยาดองเป็นยาโด๊บสลบเหมือด
สุดดุเดือดดวลเหล้าเจ้าตาขรัว
รักยาดองล่องลำไม่ทำครัว
แล้วยังกลัวเมียใกล้ไม่กล้าคลำ
ไม่ให้หนีได้ไงใจเธอเศร้า
เวลาเข้าฉิ่งฉับกลับเสียงต่ำ
ยังคออ่อนคอพับรับประจำ
เธอคอยปล้ำจนเหนื่อยเลยเฉื่อยชา
จะให้นอนท่าไหนก็ไม่ฟื้น
ตะแคงคืนตะแคงข้างวางแข้งขา
ล้วนอนาถใจเมียเสียเวลา
เธอปรึกษา “’ริมโขง” เลยโล่งใจ..! 
"บ้านริมโขง"
มัวแต่กรนบนเตียงเมียเลี่ยงหนี
มานานปีเมียเบื่อเพื่อหาใหม่
หัวถึงหมอนนอนหลับลืมจับไง
เมียจึงได้ตามชู้ไม่รู้ตัว
ดื่มยาดองถองยาโด๊ปจนครบสูตร
นอนคว่ำตูดมิเห็นความเป็นผัว
เมียนอนแกร่วแห้วตามท่ามใจรัว
เมียจึงกลัวได้อดบทประจำ
จึงจำจิตคิดหนีฤดีเศร้า
เสาะหาเอาคนใหม่ให้ใจฉ่ำ
คงจะดีที่ได้ใครลูบคลำ
มีคนปล้ำตลอดสอดกายา
คงได้นอนท่าใหม่ให้ใจชื้น
สุขสุดคืนสุขใจได้ดังว่า
น่าเห็นใจเจ้าเมียเสียเวลา
ที่อยู่กับสล่าหลับท่าเดียว
สล่าผิน
ล้อเลียนกลอนพี่ริมโขง เอาสนุกสนานนะครับ อย่ามองสล่าไปตามกลอนนะครับ อิอิพี่สล่า แต่งกลอน จึงนอนดึก
เจ้าสมชาย ไม่คึก ไม่นึกเสียว
จึงอดอยาก ปากมัน ปานนั้นเชียว
ไม่อยากเกี่ยว เทียวสะกิด คิดติ่วติ้ว
คุณแม่บ้าน รำคาญ เลยพาลเบื่อ
พ่อเรือเกลือ อดไป จนใส้กิ่ว
เรื่องในมุ้ง ปวดหัว กลัวผิดคิว
นั่งหน้านิ่ว การบ้าน ขี้คร้านทำ
.......ยากูซ่า.......
บ้านริมโขงจรรโลงรักคึกคักแท้
คงแกร่งแน่เมียจึงได้ไม่กลืนกล้ำ
ส่วนสล่าท่าดีมีประจำ
คงมากล้ำเมียหนี"พี่มั่วเพลิน"
ยากูซ่าว่าเรานกเขาหลับ
มิอาจรับคำได้ใจขัดเขิน
อันที่จริงสล่าแกร่งและแรงเกิน
เมียจึงเดินหนีไกลรับไม่ทัน
สล่าผิน
