ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

มิตรภาพ”

นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ความซาบซึ้ง ตรึงทรวง เป็นบ่วงสร้อย
ที่ร้อยเกลียว เกี่ยวใจ ไม่ขาดลอย
มิตรภาพ เคลื่อนคล้อย ให้คอยจำ

จากวันโน้น จวบจน ถึงวันนี้
อยากถามด้วย วลี ที่กลืนกล้ำ
มีอยู่ไหม ร่องรอย ของถ้อยคำ
อยากฟ้งซ้ำ อีกหน จะทนรอ

ฤา..สูญสิ้น จากใจ ไปหมดแล้ว
เปรียบดังแก้ว แตกไป ไร้รอยต่อ
ความงดงาม แววใส ไม่ดีพอ
ที่สานก่อ ภินท์พัง แม้ทางใจ

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน ไม่สิ้นสุด
กาลเวลา ยากฉุด ให้หยุดไหว
จะรักษา ด้วยวิญญา นำพาไป
ชั่วฟ้าดิน สลาย ใจผูกพัน

อยากถามอีก สักครั้ง ฟังอยู่ไหม
ช่วยขานไข ถ้อยความ ที่ถามนั่น
รอยจาลึก ตรึกใน ที่ให้กัน
ยังมีไหม สัมพันธ์...ดั่งวันเดิม

นึกย้อนวัน ผ่านห้วง เมื่อช่วงหนึ่ง
ยังคำนึง ครั้งที่ ได้ริเริ่ม
จวบวันนี้ ยังมีเรา เฝ้าสานเติม
ยังคงเพิ่ม หรือจินต์...นั้นสิ้นใย..

"สุนันยา"

[พิมพ์วาส]

มิตรภาพตราบฟ้าดินที่พร่ำเอ่ย
คำเฉลยเลยไกลใส่ใจใฝ่
แม่ตัวเธอได้เดินเหินไปไกล
แต่หัวใจอยู่ใกล้ใฝ่เฝ้ารอ

มิตรภาพของฉันรักล้นเปี่ยม
มิเทียบเทียมสิ่งได้ให้ขวางหนอ
ให้ฉันมอบน้ำใจที่ใฝ่รอ
เธออย่าท้อมีฉันฝ่าฟันไป

ให้เธอเดิน มุงตรง คงปักมั่น
ให้มีฉัน คอยปลอบ มอบใจใส่
ให้มีกัน และกัน ฝันพาไป
ให้หัวใจ มิตรภาพ เปี่ยมอณู

[สุนันยา]

มิตรภาพ ล้ำค่า เวลากล่าว
เป็นเรื่องร้าว เผาทรวง ในบ่วงผู้
สิ้นปรานี ฝากฝัน ที่พันตรู
ฟ้าดินรู้ หรือไม่ อย่างไรกัน

มิตรภาพฉาบฉวย ก็ด้วยหวัง
เพียงตัวตั้ง แต้มต่อ เพื่อรอฝัน
ทั้งลวงลิ้น สิ้นหมาย ในสำคัญ
แค่หลอกให้ พ้นวัน สัมพันธ์กลาย

เป็นคนเขลา ยึดมั่น สัมพันธ์จิต
ถูกเบือนบิด ดวงจินต์ แทบสิ้นหาย
มิตรภาพ ตราบฟ้า ค่ามลาย
สูญสลาย ด้วยพิษ จิตโสมม....


"สุนันยา"

[♥หทัยกาญจน์♥]

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน ศิลป์คุณค่า
เหมือนญาติมิตร สนิทมา เมื่อชาติไหน
เริ่มรู้จัก มักคุ้น การุณใจ
มีเอื้อเฟื่อ เผื่อห่วงใย ให้ต่อกัน

เริ่มนับหนึ่ง ซึ้งผ่าน  บ้านกลอนนี้
บรรดารัก นักกวี วจีลั่น
ถ้อยเสนาะ ร้อยไพเราะ เหมาะสัมพันธ์
สัมผัสนั้น คมคาย คล้ายหมายชม

เลยขอลอง ปองสมัคร รักในบ้าน
เริ่มเขียนกานท์ กลบท จรดสุขสม
จากเด็กน้อย ห้อยท้าย หมายคารมณ์
เพียงสุขตา อารมณ์ ยามชมกลอน

จนตอนนี้ นั้นเนิ่น นานยิ่งนัก
เริ่มหลงรัก งานเรียน เขียนอักษร
ติดหลงบ่วง บ้านนี้ ที่ไม่นอน
เพราะอยากอ้อน ขอคะแนน แฟนกลอนกานท์

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน
 แม้มิได้ยลยิน
แต่ศิลป์ศาสตร์กลอน...
สัมผัสอ้อนได้ที่ใจ

หทัยกาญจน์

[น้ำผึ้ง]

มิตรภาพตราบฟ้าดินถวิลฝัน
ถ้อยจำนรรจ์วันเดือนมิเลือนหาย
ประดุจชิดสนิทอยู่มิรู้คลาย
แม้นทักทายร่ายซึ่งเพียงหนึ่งคำ

ประทับตรึงซึ้งจิตในมิตรแท้
เคยเฝ้าแลชะแง้เง้อจนเผลอขำ
จะมีใครไหนเล่าเฝ้าพึมพำ
มาคบคนต้อยต่ำโปรดนำพา

แค่นักเลงประจำซอยตัวน้อยนิด
ได้น้ำจิตผู้เจนจบมาคบหา
อีกกวีเอกแห่งแหล่งพารา
ได้พาทาว่าชมนิยมกานท์

จากก้นบึ้งถึงในหทัยนี้
แสนเกษมเปรมปรีดิ์สี่สถาน
เต้นตุบตับคับโตมโหฬาร
ขอบคุณท่านรุ่นพี่ที่ติชม

Payamao

[รัตนาวดี]

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน

เลยขอลอง ปองสมัคร รักในบ้าน
เริ่มเขียนกานท์ กลบท จรดสุขสม
จากเด็กน้อย ห้อยท้าย หมายคารมณ์
เพียงสุขตา อารมณ์ ยามชมกลอน

จนตอนนี้ นั้นเนิ่น นานยิ่งนัก
เริ่มหลงรัก งานเรียน เขียนอักษร
ติดหลงบ่วง บ้านนี้ ที่ไม่นอน
เพราะอยากอ้อน ขอคะแนน แฟนกลอนกานท์

หทัยกาญจน์

มิตรภาพ ฝากใจ ใคร่ยึดติด   
พรหมลิขิต ขีดให้ นั้นไพศาล
พบเจอกัน ฉันพี่น้อง สมปองกานท์
สุขสราญ สานฤดี ที่กลอนไทย..

รัตนาวดี
 

[♥หทัยกาญจน์♥]

มิตรภาพ ฝากใจ ใคร่ยึดติด   
พรหมลิขิต ขีดให้ นั้นไพศาล
พบเจอกัน ฉันพี่น้อง สมปองกานท์
สุขสราญ สานฤดี ที่กลอนไทย..

รัตนาวดี
 

มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน

ข้ามแผ่นฟ้า ธารา ข้ามพิภพ
คงบรรจบ สานจิต ลิขิตได้
ฟ้าชะตา พาประดับ ทับเคียงใจ
กลอนวจี กวีไซร้ ได้เคียงกัน

หทัยกาญจน์

[♥หทัยกาญจน์♥]

มิตรภาพตราบฟ้าดินถวิลฝัน ถ้อยจำนรรจ์วันเดือนมิเลือนหาย ประดุจชิดสนิทอยู่มิรู้คลาย แม้นทักทายร่ายซึ่งเพียงหนึ่งคำ ประทับตรึงซึ้งจิตในมิตรแท้ เคยเฝ้าแลชะแง้เง้อจนเผลอขำ จะมีใครไหนเล่าเฝ้าพึมพำ มาคบคนต้อยต่ำโปรดนำพา แค่นักเลงประจำซอยตัวน้อยนิด ได้น้ำจิตผู้เจนจบมาคบหา อีกกวีเอกแห่งแหล่งพารา ได้พาทาว่าชมนิยมกานท์ จากก้นบึ้งถึงในหทัยนี้ แสนเกษมเปรมปรีดิ์สี่สถาน เต้นตุบตับคับโตมโหฬาร ขอบคุณท่านรุ่นพี่ที่ติชม Payamao

จักวจีกวีนักเลงลั่น ผู้เจบจบพบฝันอันสุขสม เจ้าเรียงกรองสนองเสียงเคียงอารมณ์ ดุจคำคมร่ำศิลป์ภิรมย์กานท์ จะเอื้อนเอยเผยเปรียบเทียบให้รู้ คนเดินดินถวิลสู่ฟ้าประสาน มีที่ไหนใช่หรือไม่คือเชี่ยวชาญ ต่างต้องผ่านห้องฝึกผลึกคำ หากแม้นคิดจิตรักภักดิ์เรียงร้อย ลำนำถ้อยเถียงความให้งามขำ ฉันลักษณ์หลักภาษาพึ่งจดจำ มีศีลธรรมจริยะประจำตน มิตรภาพ ตราบฟ้าดิน สิ้นกลอนนี้ เพียงบทกานท์ผ่านวจีกวีล้น บาทร้อยกรองต้องสำเนียงเสียงยินยล จากคำบ่นผู้เจนจบคบนักเลง หทัยกาญจน์

[พิมพ์วาส]

มิตรภาพ...คือการให้ที่ยิ่งใหญ่
มิตรภาพ...คือใจ ให้ใฝ่ฝัน
มิตรภาพ...คือเราเขามีกัน
มิตรภาพ...คือมัญคำสัญญา
 

[Nuanna2]

ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆๆค่ะน่ะ