๐@๐ "ไม่พ้นธรรมชาติ" ๐@๐
ฝนกระหน่ำซ้ำเติมเพิ่มกรรโชก
คนเศร้าโศกโลกท่วมอ่วมกระสินธุ์
สิ่งที่มีชีวิตเคยติดดิน
บัดนี้สิ้นสาบหายมลายชนม์
ฤๅถึงคราหน้ากรรมเซาะชำแหละ
คนคือแพะรับบาปตราบทุกหน
น้ำตานองสองแก้มแถมทุพพล
ซ้ำเวียนวนจนใจวิสัยทุกข์
ทะเลสาบหาบเมืองเคยเรืองรุ่ง
ก่อนน้ำพุ่งพัดพาคร่าความสุข
มันสังหารบ้านเรือนเดือนกลียุค
จะซ่อนซุกเสียงเศร้าเกินเข้าใจ
มองถนนคนนั้นสัญจรผ่าน
ล้อยนต์ยานหมุนวิ่งทิ้งควันใส่
พอน้ำล้นพ้นบกอุทกภัย
ล้อหายไปเหลือแต่แค่ท้องเรือ
วิบัติสิ้นถิ่นฐานโรงงานอุต-
สาหกรรมชำรุดทรุดไม่เหลือ
สัตว์เลี้ยงตายก่ายกองนองเป็นเบือ
ไม่มีเอื้อยกเว้นเช่นรวยจน
น้ำหลากรินไหลบ่าน้ำตาเคล้า
ผสมเข้าเศร้าหมดทุกหยดฝน
สัมผัสร่างกายเย็นเป็นทุกคน
แต่ว่าผลกลับลบทบทวี
ท่วมหลังคาห่าฝนทำหม่นหมอง
มนุษย์ร้องเรียกครวญต่างชวนหนี
แต่ลืมว่าธรรมชาติประหลาดดี
จะจรลีหนีไปก็ไม่พ้น
ลงผิดห้องครับ
บัณฑิตเมืองสิงห์
