ไปที่ดงพงไพรในป่าเขา
พระเวสสันดรเจ้าเข้าไปนั่ง
บำเพ็ญบุญตุนกุศลพ้นจากวัง
พระองค์หวังทำทานต้องการบุญ
จงไปขอบุตรธิดามาทั้งคู่
ทั้งสองอยู่กับบิดาท่านอย่าวุ่น
พระเวสสันดรคงช่วยด้วยการุณ
ชูชกอุ่นใจล้นบนดวงจินต์
จึงเข้าป่าเข้าไพรเพื่อไปขอ
ลูกกัณหาชาลีต่อผู้ทรงศิล
พระทรงธรรมทานให้ทรงได้ยิน
เพื่อให้สิ้นกิเลสเป็นเหตุทาน
พราหมณ์ชูชกดีใจได้เด็กแล้ว
รีบฝ่าแนวป่าไพรไปถิ่นฐาน
ด้วยทางไกลใช้เวลาลัดป่านาน
และได้ผ่านที่ประทับพระสญชัย
ทรงได้เห็นพระนัดดาด้วยตาท่าน
จำหน้าหลานทั้งสองของตนได้
ถามชูชกท่านพามาอย่างไร
พระเวสสันดรให้แก่ตนมา
พระสญชัยได้ทรงยินเกือบสิ้นชีพ
พระจึงรีบถามไถ่ได้ไหมหนา
เด็กทั้งสองคนนั้นนั่นนัดดา
เอาเงินตรามาไถ่ให้เจ้าพราหมณ์
พร้อมทั้งจัดข้าวปลาและอาหาร
ทั้งคาวหวานบริการให้พร้อมไต่ถาม
ด้วยสาวสวยสดใสใบหน้างาม
คอยติดตามเอาใจให้ชูชก
บางคนป้อนอ้อนอ่อยคอยประคบ
บ้างประจบเอาใจไม่ตลก
ไม่เคยลิ้มชิมอาหารพานงันงก
รีบฉวยฉกกินไปให้ลืมตัว
สาวเป็นร้อยเอาใจไม่ยอมห่าง
สาวทุกนางอ้อนให้กินไปทั่ว
อิ่มอย่างไรใจจิตไม่คิดกลัว
พราหมณ์ใจชั่วใส้แยกท้องแตกตาย
สล่าผิน
ขอขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตครับ
