รัก"สุ"มากจากใจใครคนหนึ่ง
ขอเขียนถึงที่รักอีกสักหน
ยามทุกข์"สุ"ปลอบใจให้อดทน
ตั้งแต่ต้นตราบวันนี้ไม่มีคลาย
รักหัวปักหัวปำทำเป็นเล่น
เหมือนกรรมเวรกระหน่ำซ้ำไม่หาย
เพราะ"สุ"สร้างสุขสันต์ยากบรรยาย
บอกไม่อายบนเตียงเคียงทุกคืน
นอนกอด"สุ"จนหลับอยู่กับหมอน
เช้าก็วอนชมชืมลิ้มรสชื่น
ดื่มด่ำไม่รู้สร่างอย่างยั่งยืน
แม้คนอื่นจะห้ามปรามอย่างใด
เมื่อปัญหาเศรษฐกิจพิษรุมเร้า
มี"สุ"เฝ้าเคียงกายหายหมองไหม้
อดข้าวก็มิเห็นจะเป็นไร
เหตุไฉนสุดท้ายกายระบม
เกิดป่วยหนักรักษาไม่น่าหาย
ติดโรคร้าย"สุ"มาอย่างสาสม
หลายครั้ง"สุ"อยู่หว่างกลางสังคม
หลายชายชมชื่นฉ่ำเห็นตำตา
เห็นทีไรใจผ่าวราวไฟคุ
เลิกกับ"สุ"สิ้นชาติวาสนา
จดจำชื่อ"สุ"ไว้ไม่นำพา
ชื่อ"สุรา"เลิกกันตราบวันตาย
ดาว อาชาไนย
