ของเก่า...เล่าใหม่

วรรณยุกต์ท้ายวรรคของกลอนสุภาพนั้น
(หมายรวมถึง กลอนแปด กลอนเจ็ด และกลอนหก - - กลอนสี่ กลอนห้า ไม่เกี่ยว)

วรรคที่ ๑ หรือวรรคสดับ สามารถใช้ได้ทุกเสียงวรรณยุกต์ แต่ที่ถือว่าไม่ไพเราะคือ เสียงสามัญ (ใครลงท้ายวรรคแรกด้วยเสียงสามัญ มักไม่ได้คะแนนจากคุณงายค่ะ)

วรรคที่ ๒ หรือวรรครับ ใช้วรรณยุกต์ จัตวา โท เอก (เรียงลำดับความไพเราะจากมากไปหาน้อยให้แล้ว) ห้ามเด็ดขาดคือสามัญ ส่วนเสียงตรีนั้นคุณระนาดเอกบอกว่ามีกรณียกเว้นบ้าง แต่ตำราคุณงายห้ามเด็ดขาดเหมือนเสียงสามัญ

วรรคที่ ๓ หรือวรรครอง อนุญาตให้ใช้แค่เสียงสามัญ และอนุโลมตรีได้ จึงนิยมใช้กันทั้งสองเสียง

วรรคที่ ๔ หรือวรรคส่ง ให้ใช้เสียงสามัญ และอนุโลมให้ใช้เสียงตรีได้ เช่นเดียวกับวรรครอง

คำว่าอนุโลมแปลว่าอนุญาตให้ใช้ได้ แต่ไม่ใช้ดีกว่า
(ถ้าใครสังเกต กลอนคุณงายมักจะจบด้วยเสียงตรี คุณงายว่ามันได้อารมณ์กว่าเสียงสามัญน่ะค่ะ)

แจงมาแล้ว คงช่วยให้แต่งกลอนได้ไพเราะขึ้นนะคะ

ปล. โพสต์ตอบใครบางคนไป ไหนๆ อุตส่าห์พิมพ์ซะยาว เลยเอามาแปะไว้ห้องนี้ด้วยดีกว่า

ที่คุณงายบอกโพสตอบ คงหมายถึงกระผม เองครับยังเก็บไว้อยู่เลย

เดี๋ยวนี้สังเกตเห็น แต่งผิดๆ กันเยอะ เลยเอามาเล่าใหม่ เผื่อใครไม่ทราบ ถ้าทราบแต่อยากทำ ก็แล้วแต่ท่านเถิด

"จงทำตัวเป็นน้ำพร่องแก้ว อย่าทำตัวเป็นน้ำเต็มแก้ว"

ที่คุณงายสอนมา ย่อมาให้ ต่อไปนี้

วรรคสดับจับคำนำประสม
ไม่นิยมสามัญผันตามเสียง
ส่วนวรรครับจัตวามาร้อยเรียง
ได้สำเนียงไพเราะเหมาะแก่กานท์

ตรงวรรครองตรองว่าสามัญชอบ
หากประกอบตรี-ตายหมายประสาน
วรรคส่งคล้ายวรรครองต้องดูงาน
ลงเสียงด้านเสียงตายไม่เพราะเอย

วรรคสดับ ห้าม สามัญเด็ดขาด
วรรครับ ห้าม สามัญเด็ดขาด จัตวาไพเราะสุด บางครั้งนิยมเอก ถ้าไม่มีวรรณยุกต์ จะสวยงามกว่า
วรรครอง เน้น สามัญ หรือ ถ้ารับเอกมา มักรองด้วยตรี คำตาย ไม่มีวรรณยุกต์
วรรคส่ง เน้น สามัญ และไม่ใช้คำตาย เลี่ยงไปตรีได้แต่ต้องไม่มีวรรณยุกต์ บทต่อไปก็มักจะรับด้วยเอก

อันนี้เป็นอันที่ผมเกลามาอีกที ถ้าสังเกตงานของผม นะครับ

ปล. ไม่ได้บังคับให้ทำตาม แต่บอกไว้สำหรับ น้องใหม่ คนเก่าๆ ก็น่าจะรู้ดี อยู่แล้ว ขอรับ เคารพรัก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ของเก่า...เล่าใหม่ (อ่าน 3454 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้