ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

น้ำท่วมฟ้า-ปลากินดาว

จุดบ้องไฟขอฝนหล่นจากแถน
ตกสู่แดนดินแตกแทรกสถาน
ขอเพียงความชุ่มฉ่ำนำเบิกบาน
ให้เพียงพอต่อการกสิกรรม

แต่ปีนี้ขื่นขมตรอมตรมหนัก
ฟ้าทะลักหลั่งล้นบนกระหน่ำ
เทเนืองนองคลองคุ้งพุ่งระกำ
เข้าตอกย้ำซ้ำซากท่วมปากคน

เคยนั่งมองม่านฝนบนความสุข
ลมเย็นคลุกความฉ่ำค่ำคืนหม่น
แต่หลายวันผ่านมาพาทุกข์ทน
ฟ้าครึ้มฝนล้นหลั่งท่วมทั้งเมือง

เสียงร่ำร้องรวดร้าวคราวทรัพย์สิ้น
น้ำปนดินปลิ้นปกนรกเฟื่อง
ไหลกระแทกแทรกทางอย่างแค้นเคือง
สีขุ่นข้นแดงเหลืองกระเบื้องพัง

บ้านทรุดไปไหลลามตามแรงส่ง
ทะลักลงดงห้วยด้วยสิ้นหวัง
ที่ทำกินวอดวายตายหรือยัง
ไม่อินังนั่งท้อ...หนอชะตา

นั่งกอดเข่าเศร้าหมองมองน้ำหลาก
เหมือนตายซากจากฟื้นตื่นผวา
เหลือเพียงร่างเดินได้ไร้วิญญาณ์
น้ำท่วมฟ้า..ปลากินดาว...ก็คราวนี้.

"บ้านริมโขง"

ขอบคุณภาพจาก internet ครับ

[♥หทัยกาญจน์♥]

สวรรค์สร้าง พร่างฝน หล่นร่วงฟ้า
ห้วงนภา ประหลาด มิคาดฝัน
ตกโปรยปราย คลายสุข ทุกข์บางวัน
แต่คราวนี้ ฝนนั้น ทำหวั่นใจ

น้ำท่วมทุ่ง คุ้งบ้าน เป็นแควน้ำ
ตรอมอกช้ำ ชีวิตลั่น จิตสั่นไหว
บ้านเรือนพัง กระชังปลา นาข้าวไทย
สูญเสียไป ปรานฟ้ารั่ว ทั่วธานินท์

อยู่ใต้ฟ้า อย่ากลัว ซึ่งสายฝน
เรามนุษย์ ปถุชน ใจถวิล
เราพาบพน ประสบสุข เพราะฟ้าดิน
สุขอาจินต์ ทุกข์บ้าง พรางยินดี

ควรเรียนรู้ อยู่ทั้งทุกข์ และทั้งสุข
เพียงปลอบปลุก จิตใจ มิหน่ายหนี
ธรรมชาติ สร้างสรรค์ ปั้นชีวี
ทุกอย่างที่ มนุษย์ทำ นั้นแหละกรรม

หทัยกาญจน์

[บ้านริมโขง]

ภัยที่เห็นมีมากบากหน้าสู้
ยังมีภัยโจมจู่สู้ถลำ
เกินตั้งรับขับห่างวางระกำ
สุดเจ็บช้ำใจตนคนเดินดิน

ธรรมชาติมหันตภัยใหญ่ยิ่งนัก
เกินจะหักด้วยแรงแกร่งดุจหิน
ได้แต่ยอมรับเอาเผาดวงจินต์
เวรไม่สิ้นถิ่นฐานบ้านทะลาย

แค่หาเลี้ยงชีพตนก็หม่นแล้ว
ยังไม่แคล้วทุกข์ซ้ำกระหน่ำหมาย
เหมือนบี้บดหยดเลือดให้เหือดกาย
เหมือนให้ตายทั้งเป็น..ที่เห็นกัน

ยังไม่รู้ได้สู้อยู่นานไหม
เมื่อหัวใจท้อแท้แม้แต่ฝัน
ยังขาดหายกลายสิ้นหมดสิ้นวัน
คืนไหนนั้นได้หลับกลับไม่มี

“น้ำท่วมฟ้า” ท่วมตา ข้าฯ คนเศร้า
ความเงียบเหงาท่วมใจไร้สุขี
ไม่เห็นฟ้า..ข้าฯ หวัง หลั่งปรานี
น้ำไมตรีมีไหม..ไหลหลั่งแทน

“ปลากินดาว” คราวน้ำ ที่หลามหลั่ง
น้ำท่วมฝั่งสู่ฟ้าท้าถึงแถน
อาหารปลาคือดาวพราวทั่วแดน
แต่ยากแค้น..คือคน..บนแผ่นดิน.

"บ้านริมโขง"

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~โปรดเถิด~


เทพเทวา ฟ้าดิน ได้ยินไหม
เสียงร่ำไห้ หวาดกลัว จากตัวข้า
ใดผิดถูก ลูกหนอ ขอขมา
เวทนา เถิดองค์ ผู้ลงทัณฑ์

ภัยพิบัติ ซัดคลื่น กลืนพิภพ
ทิ้งฉากจบ วิโยค สุดโศกศัลย์
สูญทรัพย์สิน ชีวา สุดจาบัลย์
ปานจะหั่น เหี้ยนสิ้น ทุกวิญญาณ

ธาษตรี สีเลือด เดือดอาเพศ
ใดคือเหตุ เวทนา อาญาผลาญ
ใดคือโจทย์ โทษทัณฑ์ อันร้าวราน
โปรดเถิดท่าน เพลาผ่อน ก่อนสิ้นลม



  นึกบ่ออกครับ เขียนอยู่ดีๆ ดันไปเข้าโหมดตัน ซะงั้น
 


   
บอม ซอง ดุ๊ก




l]