ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

กลอนของเรา  เข้าข่าย  ด้อยไพเราะ
กลัวหยันเยาะ  จักเอา  ไปเผาเสีย
แต่งทำไม  แต่งไป  เมื่อยไอเดีย
อ่านแล้วเพลีย  เสียสายตา  เสียอารมณ์

ที่ควรหวาน  พาลทำ  ไม่ฉ่ำชื่น
ที่ควรขื่น  พาลทำ  เป็นขำขม
ที่ตลก  พกเครียด  เบียดเอาจม
ที่ควรชม  เห็นที  ไม่มีเลย

จึงสมควร  กลอนเรา  เก็บเข้ากรุ
ด้วยยั่วยุ  แหย่เย้า  เผากันเฉย
ที่แต่งดี  มีไฉน  ยังไม่เคย
ขอหลบคำ  เยาะเย้ย  เลิกเผยคำ

[รพีกาญจน์]

ก่อนจะกาง วางกลอน ร่อนกระด้ง
โยนขมลง ทะเลไป เกาะไหหลำ
เหยาะชูรส หยดน้ำตาล ฉาบหวานคำ
ปลุกปั่นทำ ลูกกลอน ยาผ่อนคลาย

จุซองตรา เทวดา ขาควบเต่า
จับไมค์เป่า ประกาศ ตลาดขาย
รัก คิดถึง ซึ้งซาก ขำมากมาย
วางเรียงราย ตั้งโชว์ โหลยาดอง

ให้ไม่แดค แจกเสียดาย ขายไม่ซื้อ
(ใส่)โอ่งมังกือ ห้าเล็บ เก็บโรงของ
ปิดฉลาก นามปากกา ใหม่น่ามอง
ท้าประลอง หญิงกร้าน บ้านกลอนไทย

รพีกาญจน์ 59

 

[Prapacarn ❀]

อย่าใจน้อย ถอยหลบ ทำจบบท
กลอนรันทด แต่งไง อ่านให้ขำ
กลอนจ้ำจี้ เขียนไป ถูกใจดำ
กลอนขำขำ อ่านแล้วเครียด แหม..เกลียดจริง

เป็นนักกลอน อ่อนไหว ใจกระเส่า
เขียนจากเงา ของใจ ไม่เย่อหยิ่ง
ไปถามท่าน ชาร์ล ดาร์วิน จริงไม่จริง
เกิดจากลิง กลายเป็นคน เฮ่อ....จนใจ

เขียนกลอนเก่ง นะท่าน ประภาคารชอบ
จะนอกกรอบ เรื่องของเรา เข้าใจไหม
ใครจะติ ใครจะบ่น ไม่สนใคร
เขียนเอาไว้ ยามเหงา เราอ่านเอง



 

[--ณัชชา--]

กลอนขั้นเทพเจ็บใจใครเขาว่า
ถึงทำท่าหุนหันน่าหมั่นไส้
เห็นกลอนลงนงคราญไม่ผ่านไป
เลยต่อให้ซะนิดเพราะติดงาน

เห็นเจ้าของกระทู้หดหู่เหงา
เพราะกลอนเขาไม่เพราะเสนาะขาน
บอกให้มาเป็นศิษย์ติดอาจารย์
ก็ดื้อด้านไม่ยอมรับกลับโวยวาย

คิดซะใหม่เถอะหนามาหาพี่
จะช่วยชี้ช่วยสอนก่อนจะสาย
เรื่องค่าครูค่าสมัครไม่มากมาย
ถ้าพร้อมจ่ายก็พร้อมสอนให้ก่อนใคร

แต่ขอเตือนนะหนูครูนั้นโหด
ทำให้โกรธบอกชัดอาจตายได้
จะเป็นศิษย์นะน้องต้องทำใจ
ขอเตือนไว้อย่าเป็นศิษย์คิดล้างครู

natcha

[♥หทัยกาญจน์♥]

มนุษย์  ปถุชน  ย่อมมีครู
คือผู้รู้  ผู้แนะนำ  ผู้พร่ำสอน
สอนเรื่องเรียน  เพียรขีดเขียน  อ่านกาพย์กลอน
จนจัดจร  เจนจัด หวังได้ดี

ในวันหน้า  หวังเพียงเจ้า ได้เติบใหญ่
แต่งกลอนไทย  ให้ไพเราะ  เสนาะศรี
อักขระ  สัมผัสใน  นอก  มากมี
ฉันทลักษณ์  อื่นอื่นนี้  ครูสอนมา

ศิษย์คนนี้  มิคิดหมิ่น  คิดร้างครู
เพราะครูผู้  พร่ำสอน  การศึกษา
ศิลปะ เรียงร้อยถัก  อักขรา
พจนา  ครูพร่ำสอน  อยู่ทุกวัน

คารวะ  ครูอาจารย์  ที่เคารพ
ขอประสบ  พบพาน  อย่างสุขสันต์
มีสิ่งใด  โปรดจงได้  อภัยกัน
ดั่งสวรรค์  สรรค์สร้าง  จากใดฤา

หากมีคำ  ติชม  จงบอกเถิด
จะได้เกิด  งานสร้างสรรค์  ตัวหนังสือ
จะเรียงร้อย  เขียนกาพย์กลอน  สุดฝีมือ
เสียงเลื่องลือ  ชื่อเกียรติก้อง  เพราะครูเอย...

หทัยกาญจน์

[บ้านริมโขง]

ฟังเสียงถอน หายใจ ไล่ลมทิ้ง
เหมือนบางสิ่งตันอกตกถลำ
กังวลใดไปเล่าเจ้าเงื่อนงำ
สิ่งใดช้ำทำให้ใจระแวง

ขาด “ศรัทธา” สำคัญนั้นคือหลัก
ทั้งเรื่องรักเรื่องใดไร้แอบแฝง
ใช่ว่ารักเพียงรัก..นักแสดง
หรือเสแสร้ง..รักชื่น ก็รื่นรมย์

จักต้องมีศรัทธาประสาทะ
จริงเชียวล่ะรักมั่นไม่หวั่นขม
เกินกว่ารักปักมั่นอันอุดม
ต่างชื่นชม จากศรัทธา..ต่อหน้ากัน

เราต้องมั่นในเราไม่เหงาหงิม
กดแป้นพิมพ์แต่ละคำนำสร้างสรรค์
ไม่หวั่นไหวในตนคนรำพัน
เท็จจริงนั้นสื่อมา..ศรัทธาตน

เก็บเข้ากรุ ต้องดี มีคุณค่า
ใยจึงมาคิดเห็นเช่นมัวหม่น
สร้างสิ่งใหม่มีค่าท้ามวลชน
สู้อดทนไปก่อนอย่าร้อนใจ

 “อย่าชิงสุก – ก่อนห่าม” ยังงามเด่น
ยังคงเป็น เช่นคำ ย้ำขานไข
เก็บ,เพาะ,เพียร เรียนรู้ สู้ต่อไป
เพิ่มชีวิต จิตผ่องใส..ในศรัทธา.

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

***************
ใครกันหนอ กล่าวหยัน ถ้อยกานท์นี้
ทุกวลี มากล้ำ ฉ่ำเนื้อหา
อักษรหวาน ซ่านซึ้ง ติดตรึงตรา
ไม่เห็นด้อย คุณค่า ดั่งว่าเลย

ถามถนัด จัดเรียง สำเนียงเอื้อน
คงยากเหมือน อื่นใด ในที่เผย
เอกลักษณ์ เพียงตน ใช่บ่นเปรย
วางใจเฉย เถิดหนา ปล่อยว่าไป

ก็เราเป็น เช่นเรา ช่างเขาเถิด
ใช่เขาเลิศ เลอค่า กว่าไฉน
อย่าขุ่นเคือง เลยหนา เจ้ายาใจ
ไม่เห็นต้อง เหมือนใคร ในเส้นทาง...


"สุนันยา"

*****************

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

กลอนขั้นเทพเจ็บใจใครเขาว่า
ถึงทำท่าหุนหันน่าหมั่นไส้
เห็นกลอนลงนงคราญไม่ผ่านไป
เลยต่อให้ซะนิดเพราะติดงาน

เห็นเจ้าของกระทู้หดหู่เหงา
เพราะกลอนเขาไม่เพราะเสนาะขาน
บอกให้มาเป็นศิษย์ติดอาจารย์
ก็ดื้อด้านไม่ยอมรับกลับโวยวาย

คิดซะใหม่เถอะหนามาหาพี่
จะช่วยชี้ช่วยสอนก่อนจะสาย
เรื่องค่าครูค่าสมัครไม่มากมาย
ถ้าพร้อมจ่ายก็พร้อมสอนให้ก่อนใคร

แต่ขอเตือนนะหนูครูนั้นโหด
ทำให้โกรธบอกชัดอาจตายได้
จะเป็นศิษย์นะน้องต้องทำใจ
ขอเตือนไว้อย่าเป็นศิษย์คิดล้างครู

natcha

ครูกาพย์กลอน อ่อนไหว  ไม่ไร้หลัก
แต่ครูรัก  หนักหนา  ยังหาอยู่
หากณัชชา  มีใจ   ใคร่เอ็นดู
โปรดรับรู้  อยากสมัคร  เรียนรักเลย

     

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

มนุษย์  ปถุชน  ย่อมมีครู
คือผู้รู้  ผู้แนะนำ  ผู้พร่ำสอน
สอนเรื่องเรียน  เพียรขีดเขียน  อ่านกาพย์กลอน
จนจัดจร  เจนจัด หวังได้ดี

ในวันหน้า  หวังเพียงเจ้า ได้เติบใหญ่
แต่งกลอนไทย  ให้ไพเราะ  เสนาะศรี
อักขระ  สัมผัสใน  นอก  มากมี
ฉันทลักษณ์  อื่นอื่นนี้  ครูสอนมา

ศิษย์คนนี้  มิคิดหมิ่น  คิดร้างครู
เพราะครูผู้  พร่ำสอน  การศึกษา
ศิลปะ เรียงร้อยถัก  อักขรา
พจนา  ครูพร่ำสอน  อยู่ทุกวัน

คารวะ  ครูอาจารย์  ที่เคารพ
ขอประสบ  พบพาน  อย่างสุขสันต์
มีสิ่งใด  โปรดจงได้  อภัยกัน
ดั่งสวรรค์  สรรค์สร้าง  จากใดฤา

หากมีคำ  ติชม  จงบอกเถิด
จะได้เกิด  งานสร้างสรรค์  ตัวหนังสือ
จะเรียงร้อย  เขียนกาพย์กลอน  สุดฝีมือ
เสียงลื่อเลื่อง  ชื่อเกียรติก้อง  เพราะครูเอย...

หทัยกาญจน์

อันมนุษย์  ปุถุชน  คนเรานั้น
มาถึงวันนี้ได้  ด้วยใจสู้
วิชาการ  อ่านเขียน   ที่เรียนรู้
ย่อมมีครู  อยู่แล้ว  บอกแนวทาง

ไม่มีใคร  รู้เอง  เก่งแต่เกิด
ย่อมชูเชิด  บางคน  บนรู้บ้าง
เฝ้าเชิดชู   บูชา  ใช่ว่าวาง
ในฐานะ  แสงสว่าง  ส่องทางใจ

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ฟังเสียงถอน หายใจ ไล่ลมทิ้ง
เหมือนบางสิ่งตันอกตกถลำ
กังวลใดไปเล่าเจ้าเงื่อนงำ
สิ่งใดช้ำทำให้ใจระแวง

ขาด “ศรัทธา” สำคัญนั้นคือหลัก
ทั้งเรื่องรักเรื่องใดไร้แอบแฝง
ใช่ว่ารักเพียงรัก..นักแสดง
หรือเสแสร้ง..รักชื่น ก็รื่นรมย์

จักต้องมีศรัทธาประสาทะ
จริงเชียวล่ะรักมั่นไม่หวั่นขม
เกินกว่ารักปักมั่นอันอุดม
ต่างชื่นชม จากศรัทธา..ต่อหน้ากัน

เราต้องมั่นในเราไม่เหงาหงิม
กดแป้นพิมพ์แต่ละคำนำสร้างสรรค์
ไม่หวั่นไหวในตนคนรำพัน
เท็จจริงนั้นสื่อมา..ศรัทธาตน

เก็บเข้ากรุ ต้องดี มีคุณค่า
ใยจึงมาคิดเห็นเช่นมัวหม่น
สร้างสิ่งใหม่มีค่าท้ามวลชน
สู้อดทนไปก่อนอย่าร้อนใจ

 “อย่าชิงสุก – ก่อนห่าม” ยังงามเด่น
ยังคงเป็น เช่นคำ ย้ำขานไข
เก็บเพาะเพียรเรียนรู้สู้ต่อไป
เพิ่มชีวิต จิตผ่องใส..ในศรัทธา.

"บ้านริมโขง"

ขอขอบคุณ  กำลังใจ  ไมตรีช่วย
มาร่วมด้วย  ช่วยกัน  วันโหยหา
เมื่อมาถึง  ทางอับ  กับระอา
ใคร่ล้างลา  ตัดใจ  หลีกไกลเกลอ

มันนึกหน่าย  คล้ายเจือ  ทั้งเบื่ออยาก
ใคร่คิดจาก  ไม่ยื่นหน้า  มาเสนอ
ให้เป็นที่  อิดหนา  ผู้มาเจอ
จึงนั่งเหม่อ  รำพึง  ถึง(ความ)เป็นไป

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

***************
ใครกันหนอ กล่าวหยัน ถ้อยกานท์นี้
ทุกวลี มากล้ำ ฉ่ำเนื้อหา
อักษรหวาน ซ่านซึ้ง ติดตรึงตรา
ไม่เห็นด้อย คุณค่า ดั่งว่าเลย

ถามถนัด จัดเรียง สำเนียงเอื้อน
คงยากเหมือน อื่นใด ในที่เผย
เอกลักษณ์ เพียงตน ใช่บ่นเปรย
วางใจเฉย เถิดหนา ปล่อยว่าไป

ก็เราเป็น เช่นเรา ช่างเขาเถิด
ใช่เขาเลิศ เลอค่า กว่าไฉน
อย่าขุ่นเคือง เลยหนา เจ้ายาใจ
ไม่เห็นต้อง เหมือนใคร ในเส้นทาง...


"สุนันยา"

*****************

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

มนุษย์  ปถุชน  ย่อมมีครู
คือผู้รู้  ผู้แนะนำ  ผู้พร่ำสอน
สอนเรื่องเรียน  เพียรขีดเขียน  อ่านกาพย์กลอน
จนจัดจร  เจนจัด หวังได้ดี

ในวันหน้า  หวังเพียงเจ้า ได้เติบใหญ่
แต่งกลอนไทย  ให้ไพเราะ  เสนาะศรี
อักขระ  สัมผัสใน  นอก  มากมี
ฉันทลักษณ์  อื่นอื่นนี้  ครูสอนมา

ศิษย์คนนี้  มิคิดหมิ่น  คิดร้างครู
เพราะครูผู้  พร่ำสอน  การศึกษา
ศิลปะ เรียงร้อยถัก  อักขรา
พจนา  ครูพร่ำสอน  อยู่ทุกวัน

คารวะ  ครูอาจารย์  ที่เคารพ
ขอประสบ  พบพาน  อย่างสุขสันต์
มีสิ่งใด  โปรดจงได้  อภัยกัน
ดั่งสวรรค์  สรรค์สร้าง  จากใดฤา

หากมีคำ  ติชม  จงบอกเถิด
จะได้เกิด  งานสร้างสรรค์  ตัวหนังสือ
จะเรียงร้อย  เขียนกาพย์กลอน  สุดฝีมือ
เสียงลื่อเลื่อง  ชื่อเกียรติก้อง  เพราะครูเอย...

หทัยกาญจน์

อันมนุษย์  ปุถุชน  คนเรานั้น
มาถึงวันนี้ได้  ด้วยใจสู้
วิชาการ  อ่านเขียน   ที่เรียนรู้
ย่อมมีครู  อยู่แล้ว  บอกแนวทาง

ไม่มีใคร  รู้เอง  เก่งแต่เกิด
ย่อมชูเชิด  บางคน  บนรู้บ้าง
เฝ้าเชิดชู   บูชา  ใช่ว่าวาง
ในฐานะ  แสงสว่าง  ส่องทางใจ

บูชาครู ประเสริฐ เลิศล้ำค่า
คุณคณา ค่าอนันต์ ล้ำสมัย
ศิลปะ งานศาสตร์ศิลป์ ทุกถิ่นไทย
เพราะมีครู สร้างไว้ ให้ผองชน

มนุษย์  ปถุชน ถือกำเนิด
สิ่งประเสริฐ เกิดผลงาน   มิหมองหม่น
เพราะครูช่วย  ชี้แนะนำ  สร้างสรรคน
มีตัวตน  เป็นคนได้ เพราะมีครู

หทัยกาญจน์

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

แหม..ช่วงนี้  คิดกลอน  ไม่ค่อยออก
เพราะไม่มี  ความช้ำชอก  จะมาเขียน
แถมไม่มี  รักหวาน  ปานว่า  จะอาเจียน
มีแต่รสเลี่ยนเลี่ยน  เขียนให้เธอ

"จึงขอลา  ไปพัก  ผ่อนสมอง
หยุดซักสองสามวัน  ก่อนนะเกลอ
เขียนไปมา  ดูเหมือนว่า  จะเอ๋อเอ๋อ
ประดุจคน  นั่งเพ้อ  บ่นเรื่อยไป

เมื่อฝีมือ  ตกกระ   ป๋องนะเจ้า
ก็จะเอา  แรงเขียน  มาจากไหน
บทสุดท้าย  ฝากไว้  ก่อนลาไกล
เดี๋ยวแต่งได้  บทใหม่  จะนำลง"

ปล.ช่วงนี้ฝีมือตก  ขอหยุดชั่วคราว ไว้คิดกลอนDD ได้แล้วจามาใหม่ 

[บ้านริมโขง]

   

Dewada รอกลอน DD ก่อน
จึงจะย้อนคืนหานำมาส่ง
ถามหน่อยหนากลอนดีที่จำนง
มีใดบ่งใดบอก ออกว่าดี

กลอนผมเขียน-เขียนตาม อารมณ์อยาก
ไม่คิดมากยากเรื่องเปลืองกลิ่นสี
ร่ำเรื่อยเปื่อยเหนื่อยนักก็พักที
ไม่รอรีรอหวังนั่งบรรเลง

ปล่อยสำนวนเรื่อยไหลไปกับเขา
บางทีเข้าไปกวนป่วนเสียงเปล่ง
เพียงแค่หยอกบอกเธอ-ฉัน อย่างกันเอง
ให้ครื้นเครงอารมณ์...ผสมกลอน

ที่เล่ามาไม่อยากให้เธอหยุด
ความคิดผุดลื่นไหลไม่ทอดถอน
เขียนมาเถิดจากใจไม่อาทร
อย่ารอตอนเขียนดี...ค่อยมีลง

เปลี่ยนแนวบ้าง หวาน,ขม, ตรมสะอื้น
จิตเต็มตื้น เปลี่ยนไป ไม่มีหลง
จะชมบ้าง ด่าบ้าง บางกระทง
ได้ช่วยส่งหัวใจ...ให้เต้นรัว

ถ้าผู้ชายบ้านกลอน..อ้อนแล้วหาย
ถูกท้าทายจากหญิง ยิ่งสลัว
เขาจะเย้ย หยันให้ ได้ว่ากลัว
หรือเป็นตัว โลเล..นะ.. Dewada.

"บ้านริมโขง"

 

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อันตัวข้า  เทวดา  วราฤทธิ์
ผู้ศักดิ์สิทธิ์  ผึ่งผาย  ดังหมายผล
ที่หยุดกลอน  อ้อนกลับ  ใช่อับจน
แต่เบื้องบน  ฟ้าสวรรค์  มีบัญชา

กรมอุตุ  เขาเตือน  น้ำเขื่อนล้น
เพราะฟ้าฝน  หล่นไหล ให้หนักหนา
กลัวเกิดภัย  น้ำท่วม  อ่วมระอา
ให้ตัวข้า  เร่งด้วย  ช่วยบรรเทา

จะทำการ  อ่านโอม  โถมคาถา
ร่ายมนตรา  ห้ามฝน  ที่บนเขา
ซึ่งอาจหนัก  จักให้  ได้แบ่งเบา
ช่วยรากหญ้า  พ้นเศร้า  เข้าอีกแรง

เรื่องกลอนกานท์  อ่านเขียน  พาเวียนหัว
ขืนเมามัว  มากนัก  จักแสลง
สมาธิ  ย่อหย่อน  ก็อ่อนแรง
ให้เลิกแต่ง  ชั่วคราว  ช่วยชาวไทย

ข้าเป็นเทวดา  มีหน้าที
ประชาชี  มีทุกข์  ไม่สุขใส
ข้าก็พลอย  เดือดร้อน  ไม่นอนใจ
ก็ต้องไป  ช่วยกัน  อันตราย

จากอุทกภัย  อันใหญ่หลวง
วาตภัยใหญ่พ่วง  ไม่ห่างหาย
ปีที่แล้ว  แว่วช้ำ  ทำเจียนตาย
ปีนี้หมาย  คลายทุกข์  ให้สุขคืน

จะทำตาม  กำลัง  ที่ยังอาจ
จะสามารถ  ช่วยได้  ไม่ขัดขืน
หวังกุศล  ผลบุญ  เจือจุนยืน
เสียงสะอื้น  ให้เบา  สร่างเซาไป

เป็นเพียงหนึ่ง  ความคิด  สงสารช่วย
หวังอำนวย  สุขโชค  สู่โลกให้
บังเกิดสุข  ทุกผู้  อยู่เย็นใจ
ภาระกิจ  ด่วนไว  ตั้งใจทำ

 

[--ณัชชา--]

โถโถโถท่านเทวาอาการหนัก
จำต้องรักษาให้ไม่พูดพร่ำ
เขาคงโดนผีป่ามาสกรัม
ถูกครอบงำวนเวียนจนเพี้ยนไป

หากรักษาสงสัยไม่หายขาด
ด้วยมิอาจฟื้นฟูสู้ไม่ไหว
เขาเพี้ยนหนักแถมมั่วชักกลัวใจ
รีเฟอร์ไปศรีธัญญาน่าจะดี

natcha

[กฤษการกลอน]

เทวดาคาราโอเกะ

ชนชาวกลอน ช่ำชองคล้องอักษร
ดั่งวานร ปีนป่ายไม่เคยตก
เหตุไฉน "เทวดา"จึงมายก
ถ้อยสาทก ท้อถอยดูกร่อยลง

ท่านไยอ้าง เหล่าคนที่ทนยาก
เรื่องน้ำหลาก ท่วมฝายคล้ายขี้ผง
ท่านเพียงนั่ง ประนม"โอม ลง ลง"
นาคก็ส่ง น้ำซับกลับบาดาล

แสนสงสัย เทวดาตกกระป๋อง
ติดนักร้อง อัปสรสรวงสวรรค์
จึงเร่งรีบ หลบเร้นไม่เห็นกัน
แล้วก็พลัน โทษกรรมทำนองกลอน.

.....KrittyHema...