ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

โอ้ชีวิต  พินิจ  ก็รู้เค้า
ว่าแสนเศร้า  เปล่าเปลี่ยว หนึ่งเดียวฉัน
แม้ในโลกกว้างใหญ่มีใครกัน
ประดุจฝันร้ายทั้งคืนไม่ตื่นมา

มองไม่เห็นทางเป็นไป ในชีวิต
หรือลิขิตจากสวรรค์ช่างสรรหา
หรือเป็นกรรมเก่าก่อนย้อนนำพา
วาสนาให้อาภัพทั้งอับแฟน

อยากยกป้ายขึ้นประท้วงปวงสามโลก
ทำข้าโศกหนักหนา  พญาแถน
ดุจบุญดีมีกรรมเข้าย้ำแกน
ต้องโลดแล่นลู่ระหว่างกลางกองทุกข์

เหมือนคนถูกลอยแพ แลไร้ฝั่ง
ที่จะฝังร่างกายเฉียดชายสุข
ถูกคลื่นลมล่มแพแลล้มลุก
ก็เข้าคลุกจมหายในสายนที

พูดไม่ออกบอกไปใครเขาเชื่อ
ให้นึกเบื่อเหลือหลายสุดหน่ายหนี
หวังวันหนึ่งซึ่งว่าฟ้าปราณี
ให้ข้าพ้นไปเสียทีหนี้เวรกรรม

โอ้ชีวิต พินิจดู ก็รู้เค้า
จุดจบเราแสนเข็ญไม่เห็นขำ
ต้องเผชิญความลำบากซากกรรมนำ
ให้ชอกช้ำไม่หายกว่าวายปราณ....

[Design with love ᵔᴥᵔ]

โอ้ชีวิตพินิจดูรู้ว่าเศร้า
ไม่มีเงาของใครร่วมทางฝัน
เดินคนเดียวมาตลอดทุกคืนวัน
ใต้แสงจันทร์มีเพียงเรานั่งเดียวดาย

เหตุใดจึงเป็นไปอยู่แบบนี้
เปลี่ยวฤดีคิดไปให้ใจหาย
ไร้เหลือเกินแค่สักคนเคียงข้างกาย
จะให้รอไปจนตายหรืออย่างไร

มองดูคนอื่นเขาเดินเป็นคู่
ก็ไม่รู้ฉันจะมีอย่างนั้นไหม
แค่สักคนที่เขาจะจริงใจ
และรักฉันมากกว่าใครไม่ทิ้งกัน

                             with love"

[--ณัชชา--]

ชีวิตช่างรันทดสลดแท้
ไร้คนแลอยู่ไปก็ไร้ฝัน
ผ้าขาวม้านี่ไงเอาไว้พัน
มัดแล้วขันเลยหนอที่คอไง

จะได้เลิกรันทดหมดความเศร้า
กล้าไหมเล่าพี่ยาหาทางให้
สุขนิรันดร์เลยนาจะว่าไป
ถ้าสนใจลิขสิทธิ์..ไม่คิดตังค์

natcha

[♥หทัยกาญจน์♥]

พี่ณัชชา  ผู้แสนสวย  รวยคำหวาน
แต่งกาพย์กาน  กลกลอน  อันอ่อนไหว
อย่าเพิ่งแนะ  ให้พรากจาก  ไปแสนไกล
ขอให้ใช้  ปัญญา  ขบคิดมัน
หากไร้คู่  ร่วมเรียง  เคียงทางรัก
จงประจักษ์  รักแท้  ไม่คงมั่น
ถึงอยู่ไป  นานเนา  ต้องพรากกัน
ความสัมพันธ์  มิตราตรึง  ดั่งฟ้าดิน

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ชีวิตช่างรันทดสลดแท้
ไร้คนแลอยู่ไปก็ไร้ฝัน
ผ้าขาวม้านี่ไงเอาไว้พัน
มัดแล้วขันเลยหนอที่คอไง

จะได้เลิกรันทดหมดความเศร้า
กล้าไหมเล่าพี่ยาหาทางให้
สุขนิรันดร์เลยนาจะว่าไป
ถ้าสนใจลิขสิทธิ์..ไม่คิดตังค์

natcha

คนยิ่งเศร้า  ดูหรือหยอก  มาตอกย้ำ
แหม..ช่างทำ  หลอกพี่  ให้มีหวัง
ส่งผ้าขาว ม้าผืน  แล้วยืนฟัง
ให้เรานั่ง  พันคอ หนอใจคน

ขอบใจจ้ะ  ณัชชา  ที่มาปลอบ
ขอส่งมอบ  คืนกลับ  เลิกสับสน
ผ้าขาวม้า  ขอยื่น  คืนหน้ามน...(เอ๊ะ...หรือหน้ามล ?)
เข้าตาจน  เมื่อไหร่  ได้ใช้เอง...

[ไพร พนาวัลย์]

อันชีวิตคนเรามันเคล้าคลุก
มีสุขทุกข์ปะปนบนตาชั่ง
ทำดีมากสุขมากหลากประดัง
อย่ามัวคลั่งทำชั่วจงกลัวกรรม

ทำไมหนอทำดีจึ่งมีทุกข์
ไม่มีสุขเหมือนเขาเราตกต่ำ
ชาตินี้ผมใจดีไม่เคยดำ
แต่สุดช้ำจำเศร้าสาวไม่แล?

จำได้ไหมเห็นมดเห็นแมงสาป
เจ้าก็ปราบจนเกลี้ยง ไม่เลี้ยงแน่
เขาไม่มีทางสู้จึงพ่ายแพ้
เจ้าจึ่งเหมือนถูกแช่ ในน้ำเชื่อม

จึงปากหวานหว่านเสน่ห์ด้วยเล่ห์รัก
แต่อกหักรักคุดหยุด กระเพื่อม (ดักกับตัวเอง)
จะรักสาวคนไหนเขาก็เอือม
สุดมือเอื้อมไขว่คว้าเพราะฆ่ามด!!

อย่าร้องแรกแหกกระเฌอแผลเหวอะหวะ
ต้องบวชพระใช้กรรมไปตามกฏ
ต้องถือศีลกินเจจึงจะลด
แล้วต้องงดรักสาวอีกเก้าปี

ต่อไปนี้ห้ามฆ่าแมลงสาป
เพราะมันบาปรู้ไหม?ไร้ศักดิ์ศรี
บวชสึกแล้วจึงจะมาเหล่านารี
ให้เซ้าซี้มากมายหลายร้อยคน

"ปรางค์  สามยอด"
 

[ภู กวินท์]

เป็นเรื่องจริง ของชีวิต มีสิทธิ์เศร้า
เพราะมัวเมา เฝ้าเพ้อ ละเมอหา
โดยที่เขา ไม่รับ…หรือกลับมา
หลงบูชา ความรัก, ต้องหนักใจ

มันก็แปลก แตกต่าง ระหว่างนี้
เมื่ออยู่ดี มีสุข ไร้ทุกข์ใส่
ก็ชาชิน เฉยเมย เลยกันไป
ทำอะไร ก็ผิด, ไม่คิดตาม

เหลือเพียงตัว ของเรา เขาไปหมด
ยิ่งรันทด อกแตก เกินแบกหาม
จนหมองหม่น ป่นปลุก อยู่ทุกยาม
เกิดนิยาม ว่ารัก, อกหักจริง

มันคงเป็น เช่นนี้ แหล่ะชีวิต
หลงตามติด คิดแอบ แทบทุกสิ่ง
พออ่อนเพลีย เสียหลัก ให้พักพิง
ก็ไม่นิ่ง สดับ, กลับรอคอย!!

........................

 

[พิมพ์วาส]

ชีวิตนั้นชีวิตหน้าชีวันไหน
ไม่ว่าใครก็คงพบประสบหลง
พอได้เพ้อเฝ้าละเมอไม่คิดปลง
แสนลุ่มหลงปรนเปรอความรักมา

สักวันหนึ่งจะรู้ซึ้งแก่ใจหนอ
มัวเฝ้าคล้อชะลอเล้าให้รักหา
จงพินิจสักนิดเถิดแก้วตา
เมื่อโรยราความรักนั้นก็ดับพลัน

ใครงงยกมือขึ้นได้นะค่ะ 

?

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

ใครงงยกมือขึ้นได้นะค่ะ 

?

ไม่งงหรอกจ้ะ  อ่านได้เข้าใจลึกซึ้งดีทุกอย่าง  ดังนั้นไม่ขอยกมือ