ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

      

คนเจ้าอารมณ์

การเดินทางของมนุษย์ไม่หยุดนิ่ง
สุดประวิงเวลาที่มาไล่
หนักนิดหน่อยปล่อยบ้างอย่าบังใบ
ให้อภัยใกล้ชิดอย่าคิดชัง

ความโมโหหุนหันพาห่างเหิน
ต้องเผชิญความคิดแทบหวิดคลั่ง
ต่างเพ่งโทษโกรธเกลียดจนเกรอะกรัง
ต้องมานั่งเสียใจไม่จืดจาง

ความคิดของคนเรามันเอาเรื่อง
คอยขุ่นเคืองตามติดใครคิดต่าง
อารมณ์บูดพูดพร่ำไม่อำพราง
จึงเปราะบาง,กร่าง,เก่ง,ไม่เกรงกลัว

เอาอัตตาตัวตนเข้าต่อตั้ง
มิหยุดยั้งขันแข่งเข้าแบ่งขั้ว
ต่างทุ่มเทเล่ห์ลิ้นระริกรัว
จนลืมตัววันตายที่กรายเตือน

อวดยะโสโอหังกำแหงหาญ
อันธพาลงี่เง่าไม่เอาเงื่อน
ขาดสติวิปลาสจนอาจเลือน
ต้องไร้เพื่อนดูดีอยู่เดียวดาย

จงนับหนึ่งถึงสิบก่อนจึงสับ
ด่าไม่นับพับผ้าจะพาพ่าย
เราเพื่อนกันฉันก็คนมิใช่ควาย
เดี๋ยวจะกลายเป็นศัตรู ชูศาตรา  

 
“ปรางค์  สามยอด”
    

[--ณัชชา--]

ไม่ค่อยจะมีเพื่อนเหมือนใครเขา
วันวันเฝ้าแต่คนไข้คล้ายคนบ้า
ตั้งแต่เช้าจนตะวันนั้นลับตา
ชักระอาตัวเองเซ็งเหมือนกัน

ได้น้องหมาตกค้างข้างถนน
ใครทำหล่นเอาไว้ใกล้ใกล้ฉัน
มีขี้เรื้อนติดมาน่าจะคัน
เกาทั้งวันมันคงเบื่อซะเหลือเกิน

จับอาบน้ำหวีขนจนมันสวย
ตั้งชื่อด้วยว่า”พิซ่า”ท่าทางเขิน
มันขี้เล่นไม่หยอกเที่ยวหยอกเอิน
ได้เพลิดเพลินไปวันวันสุขสันต์ดี

ไม่มีใครจะคบเลยคบหมา
สุขอุราเหมือนกันไม่ขวัญหนี
หากมีเพื่อนแล้วไม่สุขทุกข์ทวี
ไม่ต้องมีมันดีกว่าคบหมาแทน

 
natcha

[ไพร พนาวัลย์]

   

ดั่งได้ยินมา

มีหมาเป็นพื่อน

ดีกว่ามีเพื่อน หมาๆ

จริงหรือเปล่า?

 

[Music]

จะคว้าไขว่ไล่จับนับว่า...ยาก
อารมณ์หลากหวานขื่นเป็นหมื่นแสน
ทั้งโทสะ-โมหะ-ทำคะแนน
อย่าขาดแคลน"สติ"ดำหริตน

เมื่อเขาใช้อารมณ์ข่มหาเหตุ
เราจับเจตน์ให้ทัน...มันก็พ้น
ขืนหงุดหงิด-คิดมาก-ลำบากปน
ปุถุชน...มีทั่วยั่วอบาย

ที่หนักนิด-เบาหน่อย-ปล่อยเถอะนะ
ลืมมันซะ...เขียนกลอนซ่อนสลาย
ยังมีคนช่วยอ้อนให้ผ่อนคลาย
ความวุ่นวายครอบงำ..เป็นกรรมเรา

(......เป็น"กำลังใจ"ให้นะคะ"คุณลุงปรางค์".......)

[..กุสุมา..]

<a href="http://www.youtube.com/v/x8ocvLLBZ5I&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/x8ocvLLBZ5I&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

 

เพลงนี้ให้ให้ลุงปรางค์-เปาน่ะค่ะ
..กุสุมา..

   

ดั่งได้ยินมา

มีหมาเป็นพื่อน

ดีกว่ามีเพื่อน หมาๆ

จริงหรือเปล่า?

 

[บ้านริมโขง]

 

เจ้าอารมณ์บ่มจิตคอยคิดโกรธ
จ้องคิดโทษใครอื่นยื่นครหา
อ้างตัวดีเลอเลิศเกิดศักดา
ใช่ซิ..ข้า..ดีเสมอ..เธอมันเลว   

มักจะเป็นเช่นนี้พี่พานพบ
ชอบให้คนนอบนบ...กลบแหลกเหลว
ชั่วว่าดี ดีว่าเลิศ ประเสริฐแนว
ให้เรียงแถวดาหน้าเข้ามาชม

ต้องให้ได้ดั่งใจใครอย่าขวาง
อย่ามาวางถ่างขาตีค่าสม
เจ้าต่ำชั้น ฉัน สูง เป็นยูงยม
ฉันเป็นพรหมชมเดือนไม่เปื้อนดิน

เจ้าอารมณ์ถูกบ่มจนขมติด
ใครอย่าคิดหาหวานจากลานหิน
ต้องให้เธอสมใจในยลยิน
แม้ดับสิ้น กลิ่นอารมณ์ ยังขมคา.

"บ้านริมโขง"