วรรณกรรมท้ายรถ
ขอยกบทพจน์เก่ามาเล่าขาน
ณ บนลานบ้านกลอนตอนตีห้า
"วรรณกรรมท้ายรถ"เป็นรจนา
นี่แหละค่าคำพจน์รสกลอนไทย
หลงทางยังหาเจอเธอบอกฉัน
แต่หลงเธอนี่มันพาหวั่นไหว
ยามคนเราปราศทุกข์สุขเมื่อใด
ก็สุขครั้งเมื่อไปไกลจากเมีย
ขับรถเร็วไม่ได้ใครใครว่า
พอขับช้าบ่นให้ใจเราเสีย
รถไม่แรงแซงก่อนเราอ่อนเพลีย
โกรธไม๊เนี่ย!รถเทาโดนเต่านำ
อันเมียเราใช้เพลินเงินสดซื้อ
แต่รถบื้อซื้อผ่อนก่อนถลำ
รถอายุสิบขวบคือจำนำ
เมียหกสิบตัวดำคือจำเจ
อยู่บ้านไปไม่เหมาะเพราะเมียด่า
แต่ออกมาจ่าจับนับเงินเขว
อยู่ในบ้านคร้านเรือนเหมือนเกเร
ออกมาเท่ห์เก๋หล่อพ่อยอดชาย
มีวัตถุไปไวใส่จรวด
วิ่งเข้าพรวดกวดขันมั่นที่หมาย
ถ้าขับเร็วเร่งบิดให้ชิดซ้าย
ถ้าขับไวขวาย้ายอย่าลืมนะ
บัณฑิตเมืองสิงห์
