| 07 พฤษภาคม 2011, 02:09:PM |
|
สะเลเต
|
 |
« เมื่อ: 07 พฤษภาคม 2011, 02:09:PM » |
 ชุมชน
|
มองทุ่งนามาถิ่นนี้มีความหลัง
ทำนาปรังทั้งนาปีเขียวขจีทุ่ง
ปูในนาปลาในน้ำหนองต้องผดุง
หมายจรุงมุ่งจิตรักษ์พิทักษ์ไว้
ที่ทำกินถิ่นฐานเก่าบ้านเรานั้น
เช้าตื่นพลันฉันเตรียมพร้อมชะลอมใหญ่
เดินเก็บผักดักกุ้งพาหรรษาใจ
ชอบเลี้ยงไก่ใช้ลาบแกงใกล้แปลงนา
เก็บกระถิ่นกินกันทั่วข้างรั้วไผ่
ก่อกองไฟใกล้กอฟางข้างเคหา
กอบัวบานก้านบัวใบวิไลตา
เมนูปลามานั่งเปิบอิ่มเอิบใจ
เช้าเก็บไข่ใช้ไก่ขันปลุกฉันตื่น
ยามดึกดื่นยืนดูดาววับวาวใส
พ่อแม่ลูกผูกมัดรักสลักใน
อุ่นละไมไอรักมาพาร่มเย็น
ศาลาน้ำสำหรับนั่งฟังหรีดหริ่ง
พ่อเอนอิงพิงอุ่นไอไร้ทุกข์เข็ญ
สวรรค์สร้างสว่างสุขทุกคืนเพ็ญ
ปลดลำเค็ญเป็นล้ำค่าบ้านนาเรา
--- สะเลเต ---
|
|
|
|
|
| 09 พฤษภาคม 2011, 09:00:PM |
|
|
|
| 10 พฤษภาคม 2011, 09:25:AM |
|
|
|
| 06 สิงหาคม 2011, 03:56:PM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 06 สิงหาคม 2011, 03:56:PM » |
ชุมชน
|
เสียงไก่ขันประชันเริ่มวันใหม่
นาฬิกากลางไพรไขเรียกขาน
เอ้กอีเอ้กเอ้ก...เพรียกดังเสียงกังวาน
ตะวันรุ่งพุ่งผ่าน...ที่บ้านนา
มองใบข้าวเขียวขจีสีสดใส
พริ้วก้านใบไหวเอนเบนซ้ายขวา
เหมือนยั่วเย้าหยอกเอินเพลินอุรา
หมู่นกกาถลาร่อนออดอ้อนกัน
เสียงน้ำค้างหยดดังบนสังกะสี
ดุจดนตรีบรรเลงบนเพลงสวรรค์
ความชุ่มชื่นงดงามตามตะวัน
แสงทอดพลัน..น้ำค้างก็จางไกล
หอมกรุ่นกลิ่นกองฟางข้างนาข้าว
กระยางขาวเสาะหาปลาน้อยใหญ่
ดอกโสนช่อเคียงเรียงวิไล
กิ่งก้านไผ่พริ้วแกว่ง....ตามแรงลม
สนธยามาเยือนเคลื่อนแทนที่
ม่านราตรีคลี่ขยายหมายห่อห่ม
หรีดเรไร...ร้องสั่งดังระงม
รอชื่นชมจันทร์งาม...ยามราตรี
--- สะเลเต --- |
|
|
|
|
| 08 สิงหาคม 2011, 06:51:PM |
|
คนเผาถ่าน
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 08 สิงหาคม 2011, 06:51:PM » |
ชุมชน
|
ว่างจากงานครั้งใดได้กลับบ้าน
คืนวิมานอำไพไร้แสงสี
ถึงลำบากก็สุขทุกนาที
พบน้องพี่สุขสันต์สำราญใจ
พบแฟนเก่าคราวผ่านชั้นประถม
เคยชื่นชมผูกสมัครแถมรักใคร่
มาวันนี้แฟนเราเขาเปลี่ยนไป
มีแฟนใหม่..ลูกสองแล้ว..แห้วรับประทาน
natcha
เห็นภาพเก่าครั้งเราเคยวิ่งเล่น
เช้าสายเย็นเป็นเงาเราขับขาน
ที่ริมคลองข้ามคูปูกระดาน
เคยย่างผ่านหยอกเอินเพลินตกคลอง
น้องเจ้ายื่นมือนิ่มตรงริมฝั่ง
พี่ฉุดรั้งน้องเคียงเสียงร้องก้อง
ระเริงเล่นเช่นรู้คู่หมายปอง
จะขอจองเธอไว้ในนิรันดร์
แล้วเวลาพาใจเธอให้เปลี่ยน
อุตส่าห์เพียรทำงานเพื่อสานฝัน
เก็บเงินไว้สู่ขอเฝ้ารอวัน
เธอมาผันแปรเปลี่ยน เจ็บเจียนตาย
เวลาผ่านนานนักพบรักใหม่
รักษาใจผนึกแผลลึกหาย
แต่ก้นบึ้งใจแม้นแสนเสียดาย
รักที่หมายใจปอง..น้องณัชชา
คนเผาถ่าน (แฟนเก่า) |
ด้วยฤทธิ์แรงแห่งรักสลักจิต จึงลิขิตบทกลอนอักษรศิลป์
|
|
|
| 09 สิงหาคม 2011, 01:03:AM |
|
|
|
| 09 สิงหาคม 2011, 01:13:AM |
|
ช่วงนี้ไม่ว่าง
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 09 สิงหาคม 2011, 01:13:AM » |
ชุมชน
|
อย่ากลัวเลย เอ๋ยน้อง พี่มองออก
ทำมาหยิก แก้มหยอก หลอกให้ขำ
หรือรังเกียจ พี่เขาจน คนมีกรรม
อ้างกลัวดำ ดำกลัว ตัวไม่ชิน
ดำกับขาว คู่กัน นั้นจริงแท้
ไหงมาแหย่ ว่ากร้าน เหมือนถ่านหิน
ถึงจะดำ ก็ดำขำ ใช่ดำดิน (ไม่ใช่ขอม)
โฉมยุพิน กลัวดำ ไปทำไม ?
คิดไม่ออกละ |
|
|
|
|
|
