ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[a moth]

กรกฎาคม - ลมห่มฟ้า
หอบน้ำฝนพัดพามาไหวไหว
ฟังเสียงฝนหล่นดังระฆังไกว
จู่-จู่ ใจ เพรียกหา การมาเยือน
ของคนเคยใกล้ชิดสนิทสนม
เคยตากลม ล้อเล่น อยู่เป็นเพื่อน
ดึกสงัดเพียงไหนไม่ลืมเลือน
คืนอับเดือนแต่ใจไม่อับดาว
จากคนไกล ได้เธอ เสมอมิตร
จากคนชิดยิ่งใกล้ - ในคืนหนาว
แลกคำอุ่น บำรุงฝัน กันรวดร้าว
ฉันเต็มอิ่มทุกคราว...ทุกก้าวเดิน
และเมื่อมีหนทาง - ต่างต้องก้าว
ฤดูกาลนานยาว - เราห่างเหิน
อาจเพราะฉันใส่ใจเธอน้อยเกิน
หรือเพราะความบังเอิญ...จึงเมินกัน

จู่-จู่ ใจ ถามซ้ำ คำถามหนึ่ง
เพราะฟ้าขึงกางใบ เกินใฝ่ฝัน
หรือเพราะห่างเกินจิตคิดผูกพัน
จึงเพียงฉัน คร่ำครวญ ไห้หวนคิด

หรือลึก-ลึก เธอร้าว เท่า-เท่าฉัน
จึงเลือกหมางเมินกันและกั้นปิด
ก็ได้นะ...ลบฉันออก นอกใจมิตร
ฉันจะไม่ยึดติด คิดฝากรัก

กรกฎาคม - ลมห่มฟ้า
จำได้ว่าในฝัน...ฉันฟันหัก
เหมือนบางสิ่งบอก, บ่ง ส่งลางทัก
คนรู้จักเคยใกล้...จะไกลลับ!

[บ้านริมโขง]

เหตุบอกลาง

มันนานเกินครองคู่อยู่ร่วมสร้าง
ตามริมทางถางพรวนไม่หวนกลับ
เมื่อล้าแรงแสงสลัวหม่นมัวทับ
คล้ายจะดับแรงใจที่ไขว่คว้า

ปลายทางเดินเริ่มห่างต่างแยกออก
ไร้คำบอกหนไดในแนวป่า
ทิฐิเกินเดินไปไกลลับตา
เกินจะพาบรรจบได้พบกัน

ดินหน้าแล้งแห้งแตกแยกรอยร้าว
ยังมีคราวฝนพรำฉ่ำสุขสันต์
ได้กลับฟื้นคืนค่าคราคอยวัน
คู่ครองกันนั้นแตกแทรกสีดำ

จึงเป็นเหตุ บอกลาง ทางข้างหน้า
ก่อตัวมาทบทับกับถลำ
หลงตัวตนจนกล้าถลานำ
“จบ” เพียงคำ คือหมาย ของปลายทาง.

"บ้านริมโขง"

๒๐ กรกฎาคม ๒๕๕๔

[สายใย]

หวนคำนึงถีงวันที่ฝันร้าย
คนที่หมายมั่นมากเฝ้าถากถาง
เพราะเขลาไปไม่เห็นว่าเป็นลาง
บอกเหตุอ้างเขาเบื่อเราเหลือทน

ทุกคืนค่ำรอใครนอนไม่หลับ
บางคืนนับหมื่นดาวพราวเวหน
สู้เฝ้ารอไฟออนอย่างร้อนรน
บ่อยฟุบบนคีย์บอร์ดตลอดคืน

[สุวรรณ]

ลมกรูกราวคราวพลิ้วริ้วหญ้าไหว
โยกชิงช้าแกว่งไกว หน้าใครยื่น
อีกใครหนึ่งคอยยิ้มพริ้มตายืน
เป็นเพื่อนเล่นชวนชื่นเหมือนก่อนมา

หากวันนี้มีลางบางอย่างบอก
ขอวางตอกดอกขาวไหว้เวหา
วอนสายลม วอนฟ้า วอนเทวา
ช่วยปกปักรักษาคุ้มครองเธอ

ลาเข้านอนล่ะนะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

[a moth]

ฝันว่าโยกชิงช้าใต้ฟ้าเก่า
เสียงฝีเท้า ใครย่อง - แกล้งมองเหม่อ
รอจ๊ะเอ๋ ใส่กัน ยามหันเจอ
ยังละเมอยิ้มชื่นเมื่อตื่นนอน

และทันทีถูกปลุกให้ลุกตื่น
ลมระรื่นรินมาดั่งคราก่อน
คว้าลม..ห่มกายอุ่น ก่อนหมุนจร
หอบอาทรจากใจส่งให้คุณ.

[tina]

โยกชิงช้า ในคราฝัน ฉันหวั่นไหว
ต้องตกใจ ใครยื่นหน้า มาจ๊ะเอ๋
ปล่อยมือพลาด หน้าฟาดพื้น ลุกยืนเซ
เป็นเพียงลาง อย่างคะเน ฟันเกเลย

 

[a moth]

หวนคำนึงถีงวันที่ฝันร้าย
คนที่หมายมั่นมากเฝ้าถากถาง
เพราะเขลาไปไม่เห็นว่าเป็นลาง
บอกเหตุอ้างเขาเบื่อเราเหลือทน

ทุกคืนค่ำรอใครนอนไม่หลับ
บางคืนนับหมื่นดาวพราวเวหน
สู้เฝ้ารอไฟออนอย่างร้อนรน
บ่อยฟุบบนคีย์บอร์ดตลอดคืน
- สายใย -

ใครคนนั้นที่เพ้อละเมอหา
เขาจากลา สายใย ไปเป็นอื่น
ทนรออีกทำไมให้กล้ำกลืน
ตาเป็นปื้นหมดแล้วไม่แบ๊วเลย

ดีกว่าไหม? เริ่มต้นเป็นคนแกร่ง
แล้วแสดงลีลากลอนผ่าเผย
เมื่อเขาไม่เติมทุนความคุ้นเคย
ก็อย่าเกยตื้นต่อเดี๋ยวคอเคล็ด



- คนกันเอง -

[ภู กวินท์]

กรกฎา…มาถึงซึ่งหวั่นไหว
ซุกอยู่ในผ้าห่มต้านลมหนาว
ผ่านสัปดาห์มาหนักขอพักยาว
กับเรื่องราวทารุณ, ไม่คุ้นเคย

อาจเป็นเพราะห่างเหินมาเนิ่นนาน
จนเหตุการณ์ที่เกิดเริ่มเปิดเผย
ระยะทางห่างไกล…คงใช่เลย
จึงทำให้เฉยเมยกัน, ในวันนี้

ไร้วี่แววปรากฏหรือจดหมาย
เหลือแต่ความเดียวดาย-กายริบหรี่
สูญเสียความทรงจำเคยทำดี
จึงไม่มีเยื่อใย, จากใจเธอ

อยู่รอบตัวทุกอย่างลางบอกเหตุ
เกิดอาเพศอะไรไปพลั้งเผลอ
ความสัมพันธ์มันฟ้องเมื่อต้องเจอ
จนเพ้อเจ้อเก้อรับ, กลับไม่เป็น

เพราะไม่อาจคาดคิดสักนิดหนึ่ง
วันนี้จึงลำบากและยากเข็ญ
ลางไม่ดีมากมายหลายประเด็น
มองไม่เห็นแม้เงา,ของเค้าลาง.