ง่วงครั้งใดให้รีบหลับ
หรือขยับแข้งและขา
ลุกไปล้างหน้าล้างตา
จะดีกว่าทนนั่งเหงา
ในบางทีที่นอนดึก
ความรู้สึกเกิดซึมเซา
เร็วไวไปเลยเรา
รีบไปเฝ้าอาหารเวร
มันอร่อยหรือว่าไม่
ใส่ท้องไว้แล้วรีบเผ่น
กินไปอย่าได้เว้น
ใช่พูดเล่นเป็นธรรมดา
พอถึงคราฟ้ารุ่งแล้ว
ก็รีบแจวกลับเคหา
ท้องอิ่มยิ้มเต็มหน้า
ก็ถึงคราซอนตาดำ
natcha
เฝ้าอ่านมาสามรอบได้
มีตรงไหนนะงามขำ
สี่บทนี้ที่เขียนนำ
มีแต่ย้ำรีบหลับไป
ว่าคิดง่วงเมื่อกลางวัน
มีผกผันกันยกใหญ่
ฝันกลางบ่ายได้เห็นใคร
เหตุไฉนไม่แจ้งมา
ยังได้กล่าวเฝ้าอาหาร
ไปแอบทานแล้วนั้นหนา
รีบเผ่นไวหมายหลบตา
กลับเคหายามอรุณ
น่าติดมือถือสำรอง
เผื่อว่าท้องร้องปวดหนุน
แอบกักไว้ใช้เป็นทุน
ได้เจือจุนมื้อใหม่มี.
นพ
17 ก.ค.54
