ณ.เวลาค่ำคืนที่ง่วงหนาว
ที่แสงดาวพร่างพราวสว่างใส
เป็นเวลานิทราของใครใคร
แต่ทำไมฉันมิอาจจะข่มตา
ใจฉันยังร้อนรุ่มด้วยกลุ้มรัก
อนาถนักหนอฤทัยเสน่หา
แค่เมียงมองจดจ้องพื้นนภา
ในอุราก็ประหวั่นจนพรั่นใจ
ฉันอยากรู้อะไรหนอใจนี้
ใยจึงมีความหมายให้หวั่นไหว
ทั้งดวงจิตคิดถึงทั้งทรวงใน
ประหลาดใจจริงแท้แด่อารมณ์
แค่ชื่อเธอฉันยังไม่รู้จัก
ฤๅความรักอย่าหมายได้สุขสม
หลากร้อยชายเขาก็หมายจะชื่นชม
ทิพารมย์แนบในกัลยา
ฉันจึงขอเป็นเพียงใครคนหนึ่งนี้
ร่ายกวีบอกความปรารถนา
ให้อนงค์สงสัยในดวงตา
เรียกฉันว่าคนนั้นหรือเขาคือ "ใคร"
ใครคนนี้นี่แหล่ะที่จะรัก
แม้มิอาจรู้จักจะได้ไหม
หากเพียงแด่แค่หวงห่วงหทัย
เพราะคือ "ใคร"คนนี้ที่รักเธอ
[/size][/color]
สิตางศุ์
๑๓๐๙๒๕๕๔
