ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"คืนที่..น้ำตาพราก?"

๐

๐ หากน้ำตาที่หลั่งยั้งไม่ได้
ก็ขอให้ทะลักหนักเช่นฝน
ขอเป็นครั้งสุดท้าย-พ่ายจำนน
หลังกมลทุ่มเทเซเพราะเธอ

๐ หลงพลาดที่ดวงจิตพิศวาส
ทั้งประมาทเล่ห์กลยามตนเผลอ
ไม่เคยเสียน้ำตาเพิ่งมาเจอ
สะกดคำว่าเซ่อ!..เจอกับตัว

๐ เคยเปรียบรักทำนองละอองทิพย์
ขวัญระยิบตระการซ่านจรด-หัว
มันโสภาเปี่ยมฤทธิ์จิตระรัว
ยามที่กลั้วหลงวัตรอัศจรรย์

๐ คิดว่าเทพเทวัญท่านอุ้มสม
แท้ผูกปมอุปสรรค-หนักพลิกผัน
สุขที่รับสะสมล้มกลางคัน
ทุกข์โลกันตร์บรรจบรักตบตา

๐ ผู้ชายก็มนุษย์ยามทรุดหมอน
กายหลบซ่อนมีบ้างคลั่งโหยหา
ช่วงที่หลั่งน้ำนัยน์ใสออกมา
หมดน้ำยาคือช่วงทรวงกล้ำกลืน

๐ ผลักน้ำตาจากใจที่ไหล-อ่วม
พิษรักน่วมท่วมแผลแพ้ขมขื่น
ชะละอองฝุ่นรักพรากทั้งคืน
พรุ่งนี้ฟื้นหวังไว้..ได้ลืมเธอ..

ระนาดเอก

 

[--ณัชชา--]

จะให้ลืมอย่างไรเมื่อใจรัก
จะให้หักหักอย่างไรเมื่อใจเผลอ
ยิ่งวิ่งหนีหน้าลับแต่กลับเจอ
ใจยิ่งเพ้อครวญคร่ำร่ำหามัน

เมื่อดอกรักบานในหัวใจโศก
ดูเหมือนโลกไม่เป็นเช่นที่ฝัน
สมที่เผลอปล่อยใจให้ใกล้กัน
รักนิรันดร์คงไม่มีชั่วชีวา

[ระนาดเอก]

๐ เมื่อพันธะหัวใจใกล้ขาดวิ่น
แรงถวิลสิ้นเชื้อเยื่อใยหา
แก้มที่เคยไล้ลูบจูบเย็นชา
แววสายตาส่งอ้อนอ่อนกำลัง

๐ กระแสจิตคิดถึงซึ่งเคยเห็น
แม่เนื้อเย็นรู้ซึ้งซึ่งความขลัง
เพลาผ่านกลืนกลบจบ-ภินท์พัง
คงความหลังไว้เตือนเหมือนซ้ำเติม..

ระนาดเอก

 

[เมฆา...]

๐ หรือพรหมพราก..ลากบิด..ถอนสิทธิ์คู่
พิเคราะห์ดู..ยิ่งหวั่นอกสั่นเทิ้ม
นี่น่ะหรือรักแท้..ที่แต่เดิม
เคยเคลิบเคลิ้ม..คลั่งไคล้ปานใจกลืน

๐ เมื่อถึงจุด..สุดใจ..ไยสาปส่ง
ความมั่นคง..คงขาด..มิอาจฝืน
ฝันที่เคย..มุ่งหวัง..ล้มพังครืน
ได้เพียงยืน..หลบหน้า..เก็บอาการ

๐ ก้าวช้าช้า..ฝ่าฝน..จนเปียกชุ่ม
มันกลัดกลุ้ม..ดุจเกลียว..เกี่ยวขนาน
หนาวน้ำตา..กว่าฝน..หล่นประจาน
ทรมาน..เสียกว่า..ถูกฆ่าแกง

๐ อีกไม่นาน...คงหมด..ความอดกลั้น
หัวใจฉัน...แสนเหน็บ..เจ็บแสลง..
คำว่าลา..ค่านั้น..มันรุนแรง
ดั่งหอกแทง..ทิ่มตำ..เกินทำใจ...


๐ ฮือๆ ๐

[ตะวันฉาย]

...น้ำตาหล่นปนหมอนนอนสะอื้น
เมื่อเขายื่นนำมาพาร้องไห้
มอบบทโศกมิยั้งเข้าฝั่งไป-
กระทบใจอย่างแรงแทงชีวิน

...พรรณาเป็นพจน์หยดด้วยแผล
น้ำตาแช่ร่องรอยคอยถวิล
หลั่งเย้ยจันทร์ ดวงดาว คราวรดริน
หวังยลยินความเศร้าที่เข้าทรวง

...อนาถแท้หนอใจเขาไล่ส่ง
ปลิดปลดลงออกมาพาให้ล่วง
จากความรักที่มอบเพียงหลอกลวง
เขาก็ทวงกลับคืนยืนหน้าตาย

...ขอน้ำตาไกลพรากเป็นฉากหยุด
อย่าได้ฉุดจมดิ่งประวิงสาย-
พิศวาสขาดเยื่ออย่าเอื้อกาย
คำรักหมายก็ลดหมดเช่นกัน...



ตะวันฉาย