ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านริมโขง]

เธอมีทุกข์มีเศร้าเฝ้าเคียงข้าง
เธอเวิ้งว้างเดียวดายปลายเขตขันธ์
เธอยืนหยัดจัดทางสร้างชีวัน
เธอเท่านั้นที่ถางสร้างทางเดิน

เธออยู่อย่างเงียบเหงาและเปล่าเปลี่ยว
เธออยู่เพียงคนเดียวเหลียวขาดเขิน
เธออยู่เพื่อใครอื่นได้ชื่นเชิญ
เธออยู่อย่างกล้าเผชิญเกินสตรี

เธอมากทุกข์หาใครไหนปลุกปลอบ
เธอมากกรอบครอบทางหว่างวิถี
เธอมากคนบนภาระผละไม่ดี
เธอมากมีที่ต้องสนองคุณ

ให้สงสารคนดีที่กรรมสร้าง
ชะตาวางทางผ่านเกินขานขุน
รอกรรมดีเสริมส่งลงเสริมบุญ
วอนสุขหนุนเธอบ้าง..อย่าร้างเลย

"บ้านริมโขง"

๒๔ มิถุนายน ๒๕๕๔

[สล่าผิน]

ด้วยกรรมที่มีมาแต่คราก่อน
จึงต้องย้อนกำเนิดมาเปิดเผย
ให้เธอกรำทำงานกร้านอย่างเคย
ไม่เคยเอ่ยคำพ้อจะท้อทรวง

คอยพะวงสงสารงานหนักไหม
มีคนไกลใจลอยคอยเป็นห่วง
เพราะรู้ดีมีการงานทั้งปวง
ต้องมาหน่วงเธอนั้นต้องหมั่นทำ

ทั้งงานหลักหนักหนาเต็มหน้าอยู่
ยังต้องดูแลบ้านงานงามขำ
รับผิดชอบตอบคุณคอยหนุนนำ
เหนื่อยประจำมิบ่นสู้ทนไป

งานพิเศษต้องร้างต้องห่างถิ่น
จำต้องบินจากรังยังทำได้
เพราะเพื่องานหาญสู้อยู่ด้วยใจ
มิหวั่นไหวแม้เหนื่อยแสนเมื่อยกาย

โปรดจงรับรู้ไว้ใครคนหนึ่ง
เขาได้ซึ้งใจนักรักมากหลาย
เธอสู้งานการหลากมากกว่าชาย
เธอมิหน่ายแหน่งหนีมีใจงาม

สล่าผิน

[tina]

ฉันยืนยัง ลำพังเพียง เคียงทางเปลี่ยว
ให้ร้างคน สนแลเหลียว เลี้ยวถามทัก
รอสักคน ให้ค้นมอง ลองรู้จัก
เพื่อตระหนัก ทักได้ ใช่หลักกิโล

อย่าให้เลย เหมือนเคยผ่าน แต่กาลก่อน
หรือแค่ผ่อน พลัดไผล ให้โมโห
เห็นตำตา ว่ามีคน ยืนก้นโด่
โบกมือโชว์ รับชั้นหน่อย รถข่อยพัง

หัวเทียนบอร์ด จอดนิ่ง ไม่ติงไหว
หม้อน้ำไหม้ ให้รมควัน น้ำมันขัง
แบตแห้งขอด ช๊อตสายพ่วง ไขควงดัง
จานจ่ายพัง แต่ยังดี ที่เจอเธอ...

ยามฉันทุกข์ ฉันเศร้า เฝ้าเคียงข้าง
แต่ช่วยทำ อะไรบ้าง พ่อช่างเจ๋อ
รสพระธรรม กรรมชี้สั่ง... ไม่มั้งเธอ!
ยังเคยเจอ รถพระทำ ดำเนินเอง.....

 

โทษคร๊าบบ ที่นอกเรื่อง กลอนพาไปจริงๆ นะ จะบอกให้ จิ๊กกริ่วว ว ว ว

[นพตุลาทิตย์]

สงสารเจ้าเปลี่ยวดายกายอ้างว้าง
สงสารนางห่างไกลใจคิดถึง
สงสารสุดห่วงหวงห้วงคำนึง
สงสารหนึ่งดวงใจให้จากจร

สงสารใจไร้เงามาเฝ้าข้าง
สงสารปรางร้างหอมมาดอมด่อน
สงสารนุชสุดสงสารจึงวานวอน
สงสารผ่อนห่อนสารกลับบ้านเรา
 

ตุลาทิตย์

[บ้านริมโขง]

สงสารเธอคนดีที่กล่าวอ้าง
สงสารทางชีวิตด้วยจิตเผย
สงสารงานเข้าหาหน้าไม่เงย
สงสารเอยสงสารเขาจนเหงาแทน

ทำได้เพียงแต่คิดติดสงสาร
ไม่อาจสานสุดซึ้งถึงหวงแหน
เธอก้มหน้าสู้ชะตาคราขาดแคลน
ไม่อาจแม้นยื่นให้ได้จับมือ

ได้แต่มองด้วยหวังสักครั้งหนึ่ง
เธออาจถึงซึ่งใฝ่ได้ยึดถือ
ภาวนาจริงใจให้ได้คือ..
ความสัตย์ซื่อต่อนางอย่างมั่นคง

บางชีวิตอยู่เฉยได้เกยสุข
บางชีวิตสู้ทุกข์สุขประสงค์
แต่ยิ่งสู้ยิ่งห่างทางดำรง
สู้จนปลงชีวิตยังติดตรม

เธอต้องอยู่เช่นนี้กี่ปีหนอ
ถึงจะพอใช้กรรมที่ทำขม
เธอจะทนได้ไหมใจระบม
ต้องซานซมแค่ไหนให้สุขเยือน

บันทึกนี้จากใจใครคนหนึ่ง
ขอฝากถึงซึ่งใครใหญ่กว่าเพื่อน
จากมาไกลห่วงหาไม่ลาเลือน
เพียงไว้เตือนใจเอง...เลบงกานท์.

"บ้านริมโขง"

[บ้านริมโขง]

ฉันยืนยัง ลำพังเพียง เคียงทางเปลี่ยว
ให้ร้างคน สนแลเหลียว เลี้ยวถามทัก
รอสักคน ให้ค้นมอง ลองรู้จัก
เพื่อตระหนัก ทักได้ ใช่หลักกิโล

อย่าให้เลย เหมือนเคยผ่าน แต่กาลก่อน
หรือแค่ผ่อน พลัดไผล ให้โมโห
เห็นตำตา ว่ามีคน ยืนก้นโด่
โบกมือโชว์ รับชั้นหน่อย รถข่อยพัง

หัวเทียนบอร์ด จอดนิ่ง ไม่ติงไหว
หม้อน้ำไหม้ ให้รมควัน น้ำมันขัง
แบตแห้งขอด ช๊อตสายพ่วง ไขควงดัง
จานจ่ายพัง แต่ยังดี ที่เจอเธอ...

ยามฉันทุกข์ ฉันเศร้า เฝ้าเคียงข้าง
แต่ช่วยทำ อะไรบ้าง พ่อช่างเจ๋อ
รสพระธรรม กรรมชี้สั่ง... ไม่มั้งเธอ!
ยังเคยเจอ รถพระทำ ดำเนินเอง.....

 

โทษคร๊าบบ ที่นอกเรื่อง กลอนพาไปจริงๆ นะ จะบอกให้ จิ๊กกริ่วว ว ว ว

ถึงอย่างไรก็สไตล์ยัย tina
ที่หันมาโบกขอพ้อเสียงเปล่ง
ไม่หยุดช่วยอวยเอยเผยก้นเอง
ร้องเป็นเพลง “เขาทำหล่น” บนริมทาง

ก็ทั้งคนทั้งรถซดเหลาเหย่
มันพังเพเลหลังยังถือหาง
ออกแจ๋แจ๋นบนถนนจนอับปาง
ทั้งเครื่องล่างจานจ่ายย้ายโรงงาน

รถก็เก่าคนก็แก่ยักแย่ยัน
น่าขบขันออกเต้นเป็นสาวหวาน
เปิดก้นโชว์คงโก้ในอาการ
คงลนลาน ‘เกงใน ก็ไม่มี

ต้องขอโทษที่ผ่านไม่ขานรับ
กลัวโดนปรับอนาจารงานบัดสี
ทำคนแก่โลกเหงาเศร้าสิ้นดี
ก็..แล้วนี่..มาไง...ใครรับมา....................ครับ 

"บ้านริมโขง"

กลอนพาไปอ้างเรื่อยไม่เหนื่อยเหรอ
พาไปเจอตอตำทำไงหนอ
หรือเจอหนุ่มซาดิสคิดพะนอ
Tina ขอตามเลย...ด้วยเคยตัว....ใช่ป๊ะ ? 

[บ้านริมโขง]

ไม่อยากเชื่อว่ามีจิตคิดสงสาร
นึกว่าจะเชี่ยวชาญด้านเสียดสี
เพิ่งรู้ว่าพี่ชาย”นิสัยดี”
ไม่เคยที่ จะว่า กล่าวหาใคร

ที่เคยว่าชาวบ้านเมื่อวันก่อน
เรื่องของกลอนพาไปใช่หรือไม่
แท้จริงแล้ว”เรื่องปากจัด”ตัดออกไป
ปากคมเหมือน  กรรไกร  ไม่เคยทำ……มั้ง

เชื่อเถิดหนาคนดีเชื่อที่หมาย
พี่นี้ชาย..สาวซึ้งถึงถลำ
เพียงยินชื่อถือข้างอย่างจดจำ
ไม่เคยทำให้ใครได้ร้าวราน

ไม่เคยคิดขอดค่อนก่อนเลยหนา
เจรจาเสนาะไพเราะหวาน
ตามใจสาวคราวลูกปลูกรักบาน
แค่เมื่อวานโดนตื๊บเมียสืบเจอ..!!

.....................

[บ้านริมโขง]

จะเนิ่นนานปานใดในหนึ่งชาติ
ความพลั้งพลาดอาจเหเทสถาน
เปลี่ยนอารมณ์บ่มเศร้าเฝ้าร้าวราน
ร้าวดวงมานสะท้านทกอกระทม

เวลาเปลี่ยนเวียนไปไม่หวนกลับ
ชีวิตพับกลับฉากบากหน้าข่ม
มีแต่เดินสู้ต่อไม่ท้อตรม
เก็บความขมตรมซ่อนก่อนเกินทาง

นี่แหละหนาชีวิตคนคิดสู้
ต้องรับรู้ทั้งสุข-ทุกข์หม่นหมาง
มีแผลเป็นตามกายจนวายวาง
เป็นเกียรติอ้างทางผ่านกร้านชีวิต

ปริญญาใดใดได้เรียนร่ำ
ต่างจัดหมวดจัดทำนำลิขิต
ปริญญาฝ่าวางทางความคิด
ล้วนแต่จิตจัดหมู่ทางสู้เอง

เธอไม่ยอมพร้อมฝันในวันหน้า
ต้องนำพาให้พ้นคนข่มเหง
ต้องเชิดหน้าท้าสู้หมู่นักเลง
สร้างแสงเปล่งเฉ่งฉายคล้ายเพชรวาว

เพียงยืนมองต้องระทึกศึกครั้งนี้
เดิมพันที่ชีวิตจิตใจสาว
ย่างก้าวมั่นฟันฝ่าอีกคราคราว
หวังเอื้อมดาวคว้าเดือนเข้าเรือนครอง.

"บ้านริมโขง"

[tina]

จะเนิ่นนานปานใดในหนึ่งชาติ
ความพลั้งพลาดอาจเหเทสถาน
เปลี่ยนอารมณ์บ่มเศร้าเฝ้าร้าวราน
ร้าวดวงมานสะท้านทกอกระทม

เวลาเปลี่ยนเวียนไปไม่หวนกลับ
ชีวิตพับกลับฉากบากหน้าข่ม
มีแต่เดินสู้ต่อไม่ท้อตรม
เก็บความขมตรมซ่อนก่อนเกินทาง

นี่แหละหนาชีวิตคนคิดสู้
ต้องรับรู้ทั้งสุข-ทุกข์หม่นหมาง
มีแผลเป็นตามกายจนวายวาง
เป็นเกียรติอ้างทางผ่านกร้านชีวิต

ปริญญาใดใดได้เรียนร่ำ
ต่างจัดหมวดจัดทำนำลิขิต
ปริญญาฝ่าวางทางความคิด
ล้วนแต่จิตจัดหมู่ทางสู้เอง

เธอไม่ยอมพร้อมฝันในวันหน้า
ต้องนำพาให้พ้นคนข่มเหง
ต้องเชิดหน้าท้าสู้หมู่นักเลง
สร้างแสงเปล่งเฉ่งฉายคล้ายเพชรวาว

เพียงยืนมองต้องระทึกศึกครั้งนี้
เดิมพันที่ชีวิตจิตใจสาว
ย่างก้าวมั่นฟันฝ่าอีกคราคราว
หวังเอื้อมดาวคว้าเดือนเข้าเรือนครอง.

"บ้านริมโขง"

อุ๊ยต๊ายตาย ว๊ายกรี๊ด ปรี๊ดขึ้นหมอง
ไม่หันมอง ยังถองซ้ำ ทำเย้ยหยัน
ว่าเขาแก่ แต่ตัวเก่า เฒ่าเหมือนกัน
อ้างไม่หัน ไม่ทันเห็น เลนส์ตายาว

ว่าแล้วก็ ขอเม้าท์ พ่อเฒ่าโขง
ทำพูดโยง โครงชีวิต ลิขิตร้าว
ต้องสู้ทน พ้นผ่าน กาลทุกคราว
เป็นรอยราว แผลทั่ว ทั้งตัวกาย

แต่จริงไซร้ ให้โดนแกล้ง แยงขัดขา
ที่ผ่านมา ไม่คิดช่วย ซวยจนได้
จึงหกล้ม ซมลูกรัง แทบคลั่งตาย
พร้อมด้วยไม้ หน้าสาม ตามบรรเลง

ฉันไม่ยอม พร้อมมีดฟัน ยันที่หน้า
ต้องนำพา ให้พ้น คนข่มเหง
โดยเฉพาะ บ้านริมโขง เดินโตงเตง
คิดเอาเอง ว่าใครแน่ ที่แพ้ไป....


 

กลอนพาไป ใจสั่ง ยังไม่เหนื่อย
ก็เรื่อยเรื่อย เจื่อยเจี๊ยกเจี๊ยก เรียกหาได้
เรื่องตำตอ รออยู่ ไม่รู้รึไง
เจอเมื่อไร ไม่รอดหรอก บอกไว้เลย 555

 

[~ นายใบชา ~]

วันนี้ที่เธอถูกทิ้งไป
จากการหมดสิ้นเยื่อใย .. จากเขา
ไร้วี่แววแม้เพียงเงา
ทิ้งให้โศกเศร้า .. จนแทบไม่มีเหลือหยดน้ำตา



เห็นใจเธอเหมือนกัน
แต่ ณ. ตอนนี้นั้น .. คงต้องสงสารตัวเองมากกว่า
เพราะฉันคือคนที่เคยถูกเธอบอกลา
หากจะหวนคืนเวลาที่มีค่า .. คงลำบากที่จะดึงความรู้สึกให้กลับมา
.. เหมือนเดิม ..

[บ้านริมโขง]

อุ๊ยต๊ายตาย ว๊ายกรี๊ด ปรี๊ดขึ้นหมอง
ไม่หันมอง ยังถองซ้ำ ทำเย้ยหยัน
ว่าเขาแก่ แต่ตัวเก่า เฒ่าเหมือนกัน
อ้างไม่หัน ไม่ทันเห็น เลนส์ตายาว

ว่าแล้วก็ ขอเม้าท์ พ่อเฒ่าโขง
ทำพูดโยง โครงชีวิต ลิขิตร้าว
ต้องสู้ทน พ้นผ่าน กาลทุกคราว
เป็นรอยราว แผลทั่ว ทั้งตัวกาย

แต่จริงไซร้ ให้โดนแกล้ง แยงขัดขา
ที่ผ่านมา ไม่คิดช่วย ซวยจนได้
จึงหกล้ม ซมลูกรัง แทบคลั่งตาย
พร้อมด้วยไม้ หน้าสาม ตามบรรเลง

ฉันไม่ยอม พร้อมมีดฟัน ยันที่หน้า
ต้องนำพา ให้พ้น คนข่มเหง
โดยเฉพาะ บ้านริมโขง เดินโตงเตง
คิดเอาเอง ว่าใครแน่ ที่แพ้ไป....


 

มาขอยอมประนอมโทษจงโปรดเถิด
อย่าเตลิดด้วยขุ่นวุ่นเหลวไหล
กำลังเศร้าสงสารซ่านดวงใจ
ด้วยเยื่อใยยังมีที่กังวล

บ้านริมโขงเหย้าแหย่แค่เล่นเล่น
อย่าเก็บเป็นอารมณ์ระทมหม่น
เขียนสนุกซุกภาษาพาซุกซน
หวังให้ตนพ้นเศร้าความเหงาคลาย

อาจไม่เข้าบรรยากาศที่วาดแต่ง
คนอาจแช่งไม่สมอารมณ์หมาย
เราอาจหลงเป้าวางอย่างเสียดาย
เลยขอพ่ายไม้หน้าสามจากทรามวัย

[รุ่งอรุณ]

.......................................

ให้แปลกดีมีด้วยมาช่วยขำ

กลอนระกำช้ำชอกเขียนบอกกล่าว

เข้ามาอ่านผ่านความตามเรื่องราว

เขียนถึงสาวคนหนึ่งซึ่งเศร้าตรม



อ่านอ่านไปให้งงสงสัยนัก

คนตอบทักต่อคำอำกันขรม

เกทับกันพันพัวยั่วอารมณ์

คนโง่งมจึงงัน..ไม่ทันตาม..

........................................