ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[--ณัชชา--]

กลอนนี้เขียนจากใจให้เธออ่าน
เขียนจากความร้าวรานนั้นทั้งหมด
ส่งตรงถึงผู้ชายที่ใจคด
ที่โป้ปดหลอกลวงบ่วงมายา

เธอเหยียบย่ำผู้หญิงซ้ำทิ้งกว้าง
เห็นว่านางค่าแค่แก้ปัญหา
ใครจะเจ็บแค่ไหนไม่นำพา
ความห่วงหาอาลัยทำไม่เป็น

ไยมนุษย์ผู้ชายใจร้ายนัก
มีความรักจริงบ้างไหม..ยังไม่เห็น
มีความคิดเฉือนเชือดอย่างเลือดเย็น
หญิงลำเค็ญโชคร้ายเพราะชายลวง

เกิดชาติหน้าชาติไหนไปให้ห่าง
คนละทางเถอะหนอขอไกลบ่วง
ไม่ขอเลือกเป็นแฟนเกี่ยวแขนควง
แม้วัยล่วงเลยไกล ก็ไม่แคร์

[นพตุลาทิตย์]

โถ่ชายหญิงจริงใจใช่หายาก
อย่าลำบากรักคุดตุ้ดสรวลเส
หญิงมากมายชายมีน้อยค่อยคะเน
อย่าเดินเซทางผิดคิดเปลี่ยนใจ

หญิงก็ร้ายชายก็ชั่วมั่วไปหมด
จะหาสดใสซิงมีจริงไหม
ทั้งใจง่ายร้ายเหลือจะเชื่อใจ
ขออยู่ไปถึงไร้คู่ตรู ไม่แคร์


ตุลาทิตย์

[หฤหรรษ์]

                                                                      กลอนที่เขียนจากใจให้ชายอ่าน 
                                                                      เขียนจากความร้าวรานจริงๆหรือ
                                                                        เป็นเพราะรัก ทั้งใจ จริงๆ คือ 
                                                                       เหมือนจะยื้อ เยื่อใย ให้กลับมา
                                                                     หากเจ็บแค้น เคืองโกรธ โทษผู้ชาย
                                                                       จงบรรยาย ความในเป็นภาษา
                                                                        อย่าทำร้าย ตัวเอง นะ ณัชชา
                                                                      ปรารถนาให้เธอรอดและปลอดภัย

                                                                                                                        

[darkness_hero]

หญิงมีดีมีร้ายก็มีมาก
ไม่ต่างจากชายดีร้ายมีล้านเหลือ
กว่าร้อยล้านชีวิตคนช่างเหลือเฟือ
อย่าพึ่งเชื่อแค่หนึ่งชายที่ไร้ใจ

อาจจะแค่ดวงไม่ดีเจอคนคต
เปรียบไปจดจ้องจุดดำกลางหยกใหญ่
แม้หยกงามมีค่ามากเกินบรรยาย
จุดดำไซร้ใจเห็นเพี้ยนหมดราคา

เปรียบปลาเน่าหนึ่งตัวอยู่ในไห
ย่อมจะไซร้เน่าทั้งไหโบราณว่า
แต่นี่คือทั้งห้วงนทีในโลกา
แค่หนึ่งปลาใช่หมดสิ้นทุกสายพันธุ์

ล้านคนต่างหนึ่งคนคตใช่ล้านต่าง
ในเส้นทางแห่งชีวิตที่คัดสรร
ต่างคนแม้หน้าตายังต่างกัน
แล้วจะพลันเหมารวมได้อย่างไร?

[/size]

[--ณัชชา--]

กลอนนี้เขียนจากใจให้เธออ่าน
เขียนจากความร้าวรานนั้นทั้งหมด
ส่งตรงถึงผู้ชายที่ใจคด
ที่โป้ปดหลอกลวงบ่วงมายา

เธอเหยียบย่ำผู้หญิงซ้ำทิ้งกว้าง
เห็นว่านางมีค่าแค่แก้ปัญหา
ใครจะเจ็บแค่ไหนไม่นำพา
ความห่วงอาอาลัยทำไม่เป็น

ไยมนุษย์ผู้ชายใจร้ายนัก
มีความรักให้ใครบ้าง..ยังไม่เห็น
มีความคิดเฉือนเชือดอย่างเลือดเย็น
หญิงลำเค็ญโชคร้ายเพราะชายลวง

เกิดชาติหน้าชาติไหนไปให้ห่าง
คนละทางเถอะหนอขอไกลบ่วง
ไม่ขอเลือกเป็นแฟนเกี่ยวแขนควง
แม้วัยล่วงเลยไกล ก็ไม่แคร์

๐ กลั่นกลอนจากซากใจฝากให้อ่าน
จากดวงมานรานร้าวราวเป็นแผล
จากชายหนึ่งซึ่งฝันกลับผันแปร
เพราะพ่ายแพ้แก่หญิงไม่จริงใจ

๐ เธอเหยียบย่ำทำจนฉันป่นปี้
เห็นฉันนี้มีค่าเพียงสาไถย
เพียงหันมาคราที่ไม่มีใคร
แค่เก็บไว้ใช้ทำตัวสำรอง

๐ ใจจนารีนี่ร้ายกว่าชายนัก
ใช้ความรักดักชายที่หมายจ้อง
แล้วทิ้งไปไม่แม้จะแลมอง
ชายจึงต้องหมองยิ่งเพราะหญิงลวง

๐ เกิดชาติหน้าฉันใดอย่าให้พบ
ไม่ขอคบจบกันให้มันล่วง
นารีใดไม่หวังสิ้นทั้งปวง
กลัวตกบ่วงล่วงถลำให้ช้ำใจ๚ะ๛
***********************************
แม้นแผ่นดินสิ้นไร้หญิงให้ควง
ปักแดดวงควงบุรุษทั้งตุ๊ด-เกย์๚ะ๛

ใครเขาทำให้ช้ำถึงพร่ำบ่น
ดูเถอะคนพูดมากปากเฉไฉ
ที่อกหักขึ้นมาเพราะว่าใจ
อย่าพิรี้พิไรไม่ได้ความ

เห็นแต่ชายมักง่ายหัวใจหิน
ชอบดูหมิ่นรังเกียจทั้งเหยียดหยาม
พอสมใจแล้วหนอก็ประณาม
ใครใจทรามกันแน่แฉออกมา

คิดควงตุ๊ดควงเกย์คงเท่ห์แหละ
ใช่ค่อนแคะผู้ใดไม่เคยว่า
ได้แต่ปลงอนิจจังสังขารา
เวทนาพี่ชาย..ขายถั่วดำ
/color]

ได้แต่ปลงอนิจจังสังขารา
อนิจจาทำได้อย่างไรกัน

[--ณัชชา--]

คิดอะไรเกินไปใช่หรือเปล่า
แอบรักสาวแล้วทำไมไม่ถนอม
พี่คงแย่เธอจึงถึงไม่ยอม
เฝ้าหว่านล้อมเท่าไรสาวไม่แล

เธอรักทอมเพราะทอมพร้อมทุกอย่าง
ซึ่งแตกต่างมากมายกับชายแน่
ใครจะมองอย่างไรไม่เคยแคร์
เพราะทอมมีรักแท้ไม่แพ้ชาย

[ไผ่เดียวดาย]

จะควงเขา มาทำไม ให้เห็นหน้า
หรือเห็นว่า ฉันไร้คู่ ดูเฉยเฉย
ไม่เลยนะ บอกเธอไว้ ให้รู้เลย
ที่ฉันเฉย เป็นความนัย ไม่ใส่ใจ

เธอทิ้งฉัน ไปหาเขา เท่ากับว่า
ฉันไร้ค่า ยอมรับสาสน์ การผลักไส
ก็ยอมรับ ไม่ขุ่นข้อง ต้องทำใจ
ยื้อเท่าไร คนหมดใจ คงไม่มอง

ไม่ต้องเย้ย หรือแกล้งอวด ให้รวดร้าว
บอกเลยเปล่า ซึ่งประโยชน์ โกรธทั้งสอง
แค่หางตา ก็อย่าฝัน ให้หันมอง
เธอไม่ต้อง ทำอย่างนั้น ฉันไม่แคร์