“เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
23 พฤศจิกายน 2024, 08:59:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: “เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”  (อ่าน 4418 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
08 มิถุนายน 2011, 07:29:AM
masapaer
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 457
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 601


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« เมื่อ: 08 มิถุนายน 2011, 07:29:AM »
ชุมชนชุมชน





“เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”



กี่ฝนแล้วหนาวใจใต้ลมฝน
กี่คราวหนหนาวใจใต้ลมหนาว
กี่ราตรีทอดถอนนอนดูดาว
ใต้ฟ้าพราวลำพังข้างระเบียง

กี่ทิวาผ่านผันวันเปลี่ยนโศก
กี่วิโยคโลกหมุนลุ้นแตกเสี่ยง
กี่เพลากันเล่าเฝ้ารอเพียง
สักหนึ่งเสียงกระซิบพริบดวงมาน

กี่นึกฝันนอนนับจับท้องฟ้า
กี่เมฆาเบาบางต่างลอยผ่าน
กี่สายลมพรมพลิ้วปลิวตามกาล
ฝากเป็นทานชโลมพรมใจเรา

กี่น้ำค้างหยดทิ้งกิ่งไม้ไหว
กี่หัวใจได้อยู่คู่หายเหงา
กี่นาทีผ่านไปยังไร้เงา
“ใคร” คือ “เขา” เราคอยละห้อยครวญ

กี่คำร้อยสะท้อนความอ่อนไหว
กี่มาลัยประพันธ์รักผันผวน
กี่ประพจน์จำนรรจ์ฝันรัญจวน
ทุกกระบวนล้วนสื่อ"เขา" คือใคร?

กี่ผู้คนผ่านพักตร์ประจักษ์มิตร
กี่ลิขิตฟ้าสร้างมองทางไหน
กี่ครั้งนะครั้งนี้ที่เท่าไร
ทำฉันใดให้เหงาบรรเทาลง

“เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”
รอความรักจากเขาเฝ้าประสงค์
กี่ความเหงายาวนานอันยืนยง
สุดท้ายคงคือ ”เหงา” แทนเงาเธอ




ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, สะเลเต, รพีกาญจน์, เมฆา..., ล้อเกวียน, คนเผาถ่าน, ฉันเอง, บ้านริมโขง, คนแบกไมค์, จ้อง เจรียงคำ, กามนิต, ...สียะตรา.., กาญจนธโร, ทอฝัน, ~ploy pim~, amika29, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

08 มิถุนายน 2011, 12:44:PM
บ้านริมโขง
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 869
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 2,026



« ตอบ #1 เมื่อ: 08 มิถุนายน 2011, 12:44:PM »
ชุมชนชุมชน


บอกได้ไหมฉันนี้...ที่เท่าไหร่

กี่คนแล้วถูกทิ้งจากหญิงนี้
แต่ละปีกี่รายชายที่เผลอ
หลงคำหวานจากปากฝากละเมอ
กี่รายกันที่เจอเธอบอกรัก

ต้นปีก่อนก็เห็นเป็นชายหนึ่ง
เพ้อรำพึงถึงเจ้าเฝ้าประจักษ์
แต่ผ่านไปใจคนสับสนนัก
เธอก็ผลักเขาหายเมื่อปลายปี

พอปีนี้เดือนอ้ายก็หมายมั่น
บอกว่าฉันหล่อล่ำคำฉวี
สมมาดแมนแสนฮึกลำบึกดี
พอเดือนสี่ก็หน่ายคล้ายโลเล

เหมือนแกล้งรักแกล้งหลอกบอกว่าสน
พ่อหน้ามนล้นรักไม่หักเห
เอ่ยวาจาน่าชื่นขื่นทั้งเพ
เจอหนุ่มเท่ห์รายใหม่ให้เราคอย

นอนระเบียงเคียงกันฉันก็เห็น
ใจฉันเต้นไหวหวั่นพลันเหงาหงอย
ปล่อยให้ฉันนั่งมองจ้องตาคอย
สุดจะน้อยใจนักหักได้ลง

บอกได้ไหมฉันนี้...ที่เท่าไหร่
ที่ทิ้งไปไม่หวังตั้งประสงค์
ที่ลวงหลอกบอกรักแล้วผลักลง
เข้าสู่ดงความเศร้า...ด้วยเขลาเกิน

"บ้านริมโขง"

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : คนแบกไมค์, เมฆา..., รพีกาญจน์, จ้อง เจรียงคำ, ฉันเอง, กามนิต, สะเลเต, ...สียะตรา.., กาญจนธโร, masapaer, ~ploy pim~, ยามพระอาทิตย์อัสดง, amika29, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

08 มิถุนายน 2011, 01:28:PM
ฉันเอง
LV0 ทารก2 (Pls..update E-mail)
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 182
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 685


เป็นตัวเองดีกว่า..วุ้ย


« ตอบ #2 เมื่อ: 08 มิถุนายน 2011, 01:28:PM »
ชุมชนชุมชน


ผ่านกี่ฝนทนกี่หนาว ให้ร้าวเหลือ
ผ่านกี่ทุกข์ที่บุกเผื่อ ไม่เหลือฝัน
ผ่านกี่คนที่ทนปวด รวดร้าวพลัน
แต่ก็ยังเป็นฉัน นั้นเฝ้ารอ

ผ่านความเจ็บความปวด ที่รวดร้าว
ผ่านความกร้าวความแกร่ง ไร้แรงขอ
ผ่านความเศร้าเคล้าโศก วิโยกพอ
แต่ก็ผ่านไปแล้วหนอ เฝ้ารอเธอ

ผ่านดวงจิตทีเจ็บช้ำ ระกำทด
ผ่านชะตาฟ้ากำหนด ให้คดเผลอ
ผ่านมาแล้วกับความเหงา ที่เฝ้าเจอ
แต่ก็ยังรอเสมอ เธอผู้เดียว

ผ่านชีวิตที่ผิดพลาด จนดาษดื่น
ผ่านค่ำคืนคอยย้ำผิด ให้ติดเหนียว
ผ่านกลางวันให้ฉันท้อ พ้อจริงเชียว
แต่ก็ยังให้หวาดเสียว เมื่อเหลียวมอง

ผ่านความล้าความโรย ไห้โหยหา
ผ่านความชังขังน้ำตา พามัวหมอง
ผ่านดวงตาลิขิตฟ้า ที่มากอง
แต่ก็ยังหมายเกี่ยวข้อง ปองเนื้อนวล

ผ่านมาแล้วขอผ่านเลย คนเคยฝัน
ผ่านอาทิตย์กับจันทร์ ไม่ผันหวล
ผ่านเวลามาเสนอ ให้เพ้อครวญ
แต่อย่าด่วนให้พลันหาย จากใจเลย

ฉันเอง..

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, กามนิต, สะเลเต, บ้านริมโขง, เมฆา..., ...สียะตรา.., กาญจนธโร, masapaer, ~ploy pim~, ยามพระอาทิตย์อัสดง, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 11 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

ขอแต่งโลกสวย  ด้วยคำกลอน
08 มิถุนายน 2011, 01:34:PM
จ้อง เจรียงคำ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 405
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 636



« ตอบ #3 เมื่อ: 08 มิถุนายน 2011, 01:34:PM »
ชุมชนชุมชน





“เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”



กี่ฝนแล้วหนาวใจใต้ลมฝน
กี่คราวหนหนาวใจใต้ลมหนาว
กี่ราตรีทอดถอนนอนดูดาว
ใต้ฟ้าพราวลำพังข้างระเบียง

กี่ทิวาผ่านผันวันเปลี่ยนโศก
กี่วิโยคโลกหมุนลุ้นแตกเสี่ยง
กี่เพลากันเล่าเฝ้ารอเพียง
สักหนึ่งเสียงกระซิบพริบดวงมาน

กี่นึกฝันนอนนับจับท้องฟ้า
กี่เมฆาเบาบางต่างลอยผ่าน
กี่สายลมพรมพลิ้วปลิวตามกาล
ฝากเป็นทานชโลมพรมใจเรา

กี่น้ำค้างหยดทิ้งกิ่งไม้ไหว
กี่หัวใจได้อยู่คู่หายเหงา
กี่นาทีผ่านไปยังไร้เงา
“ใคร” คือ “เขา” เราคอยละห้อยครวญ

กี่คำร้อยสะท้อนความอ่อนไหว
กี่มาลัยประพันธ์รักผันผวน
กี่ประพจน์จำนรรจ์ฝันรัญจวน
ทุกกระบวนล้วนสื่อ"เขา" คือใคร?

กี่ผู้คนผ่านพักตร์ประจักษ์มิตร
กี่ลิขิตฟ้าสร้างมองทางไหน
กี่ครั้งนะครั้งนี้ที่เท่าไร
ทำฉันใดให้เหงาบรรเทาลง

“เขาเป็นใคร? ไยเราเฝ้ารอนัก”
รอความรักจากเขาเฝ้าประสงค์
กี่ความเหงายาวนานอันยืนยง
สุดท้ายคงคือ ”เหงา” แทนเงาเธอ








เขาคงเป็นคนดีที่ใจดำ
ปล่อยคนช้ำใจน้อยนั่งคอยเก้อ
ในระหว่างที่เราเฝ้าพร่ำเพ้อ
เขาอาจเหม่อถึงใครไม่อาจรู้

กี่ครั้งแล้ววันนี้ที่แอบนึก
กี่รู้สึกทรวงในห้ามไม่อยู่
กี่ละเมิดห้องใจไขประตู
ทั้งที่ผู้เคยเยือนอาจเลือนแล้ว

สักกี่ครั้งเสียงในหัวใจเขา
เพรียกถึงคนอย่างเราคงเบาแผ่ว
กี่หวังวาดถวิลคงสิ้นแวว
ไปพร้อมแก้วใจกร้านเจียนรานร้าว

ขอซอกใจไว้รัก…สักเพียงนิด
ขอซอกจิตอาวรณ์...สักร้อนหนาว
ขอซอกฝันซ่านซึ้ง...สักหนึ่งคราว
ขอซอกพราววาวฉาย..สักปลายตา

เขาคือผู้ทรงอิทธิพลนัก
จึงตัดรักไม่ขาดปรารถนา
ถึงห่างเหินเกินรอบหนึ่งขอบฟ้า
ถวิลหาเช้าค่ำทุกคำนึง

เขาคือผู้ทรงอิทธิพลนัก
คือความรักเกินใจ..เอื้อมไขว่ถึง
แม้รักจนล้นฟ้าล้านตราตรึง
เขาก็คงไม่ซึ้ง..สักหนึ่งนิด.. งอนแล้วด้วย

ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, สะเลเต, บ้านริมโขง, ฉันเอง, เมฆา..., กาญจนธโร, masapaer, ~ploy pim~, ยามพระอาทิตย์อัสดง, คนกันเอง..

ข้อความนี้ มี 10 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s