ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

~ ดอกแก้ว ~



บุปผชาติขาวสะอาดพิลาศสวย
หอมระรวยจรุงกรุ่นกลิ่นเกษร
นามดอกแก้วอ่อนหวานปานบังอร
อรชรงามงดหมดจดนวล

ยามแย้มบานโชยกลิ่นประทิ่นหอม
แม้นดมดอมดื่มด่ำดั่งฉ่ำสรวล
เมื่อเมียงมองปองแก้วแล้วรัญจวน
เจ้าขาวนวลเปล่งปลั่งทั้งอินทรีย์

งามแช่มช้อยร้อยรวงเป็นพวงพุ่ม
แลชอุ่มชุ่มชื่นรื่นสดศรี
ดอกขาวบานตระการตาเมื่อวารี
จากนภาคราที่ปรี่โปรยปราย

ล้างรินรดแก้วสวยด้วยสายฝน
ผจงยลแก้วงามตามความหมาย
เมื่อลมต้องไหวติงสะอิ้งกาย
เจ้าเอียงอายแก้วล้อล่อเล่นลม

ขอเชยชมดมดอมหอมดอกแก้ว
อันเพริศแพร้วพิศพรายสยายผม
พร้อมแย้มยิ้มยวนยั่วกลั้วตาคม
ให้จ่อมจมอาจิณถวิลใจ ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[...สียะตรา..]

……เรียมพิศสนิท “ แก้ว “………………………กลีบผกา


…ยามผ่องแสงจันทรา…………………………...อาบย้อม


…คะครื้นชื่นนาสา…………………………………จรุงกลิ่น


…งามรูปแลฉมพร้อม……………………………ใช่แสร้งพรรณนา

[yotaga]

ถวิลหาดอกแก้ว  เพียงใจ
หอมกรุ่นอบอวลใน  จิตนี้
สุดสดชื่นฤทัย       ในกลิ่น
รินรื่นระริกรี้         เมื่อได้ชิดชม

ยามลมโชยกลิ่นแก้ว    อบอวล
ส่งกลิ่นหอมรัญจวน     ยั่วเย้า
สายลมผ่านหน้านวล   พร้อมกลิ่น
จินต์สั่งไปคลอเคล้า   อยู่ใกล้ชิดเชย


 

       

[สุวรรณ]

กลีบขาวละอองนวล
ผลิจะชวนอุราหลง
กลิ่นย้อมสุคนธ์คง
มนชื่นผกาพรรณ

แก้วแย้มระบายยิ้ม
รุจิพิมพ์ประไพฝัน
วิบวับระยับอัน
รตินั้นสะพรั่งบาน

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

ประทับมนยลเย้าเจ้าแก้วสวย
พร้อมระรวยกลิ่นกรุ่นละมุนฉม
อัสดงเย็นย่ำค่ำระงม
ได้ดอมดมดื่มด่ำจนฉ่ำทรวง

หลังฝนโรยโปรยปรายสายใยถัก
รอยแห่งรักภักดิ์แล้วแก้วตาสรวง
ผู้เป็นหนึ่งซึ่งหมายในทั้งปวง
คือเจ้าดวงแก้วหอมแห่งจอมใจ

ปรารถนาเชยชมดมดอกแก้ว
ขจรกลิ่นร่ำแล้วแววหวามไหว
จรุงมนยลยั่วให้กลั้วนัย
ที่เผยไขผายสื่อเพื่อยื้อดอม ฯ




~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

[ฉันเอง]

ศึกอารมณ์

ไม่เคยมีน้ำค้างกลางกลีบแก้ว
ที่เห็นแววแสงวับกลับไม่ใช่
เสียแรงหลงใฝ่หามาแต่ไกล
เหนื่อยน้ำใจระทดท้อทรมา

หอมดอกแก้วกลางกมลของคนโศก
นิ่งสนิทอยู่บนโลกความหวนหา
กลิ่นอ่อนอ่อนชวนถวิลรินน้ำตา
ไม่รู้ว่าร้องไห้ทำไมกัน

กลีบแก้วเอ๋ยแนบชิดกับกลีบแก้ม
เคยเด็ดแซมผมหอมเจ้าจอมขวัญ
หอมดอกแก้วอวลละไมไปทั้งนั้น
แล้วมิทันหายหอมก็ตรอมใจ

จึงเมื่อแก้วโรยราลงคากิ่ง
เหลือเพียงสิ่งอับเฉาเราร้องไห้
หลายรู้สึกหลายร้อยรอยอาลัย
จมอยู่ในทะเลลึกศึกอารมณ์

เคยเห็นไหมน้ำค้างกลางกลีบแก้ว
ส่องแสงแววเหมือนน้ำที่ฉ่ำฉม
นั่นแหละคือน้ำตาเวลาตรม
รอถูกลมพัดลิ่วปลิวหายไป

โอ้ละหนอน้ำตาเวลาดึก
ทรวงระทึกจะลึกล้นไปหนไหน
ท่วมปัญญาท่วมจนท้นหัวใจ
รอเวลาแห้งเมื่อไหร่ไม่รู้เลย

อำไพ   ศรีสงคราม
จากนิตยสารปี2513

[ทอฝัน]

...แก้วขาวพวงร่วงพื้นดื่นระดาษ
ขาวผุดผาดสะอาดหอมพยอมเผย
เคล้ากลิ่นคล้ายนุชนวลเคยหวลเชย
ยามสายลมรำเพยยิ่งยวนยล

ดึกยังด่ำดื่มดอกยั่วหยอกเย้า
เพียงแผ่วเบาบอบบางก็คว้างหล่น
กลีบฉ่ำชื้นช้ำชอกกระฉอกปน
เปื้อนน้ำค้างกลางเวหนที่หม่นคลุม

จันทร์ทอแสงสีอ่อนสะท้อนทาบ
ช่างเอิบอาบอุ่นไอดุจไฟสุม
หนาวเนื้อนอกหากในใจร้อนรุม
ผวากุมกลุ่มแก้วแว่วเสียงนาง

จุมพิศลงตรงกลางระหว่างช่อ
เพียรพนอกลีบไหวมิให้ห่าง
สดับล้วนกลิ่นไอมิให้จาง
จวบอุษาเริ่มสางจึงลางเลือน...

...................//ทอฝัน