30 พฤษภาคม 2011, 09:45:AM |
ดาว อาชาไนย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 394
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,472
|
|
« เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 09:45:AM » |
ชุมชน
|
ออกประตูโลกฝันอันรานร้าว จมในอ่าวอารมณ์ที่ตรมหมอง ใจเอ๋ยครวญหวนหาฟ้าสีทอง วันคืนของเราไฉนไปเร็วนัก เหมือนฟ้าแลบแปลบเดียวก็เปลี่ยวเปล่า สายลมเศร้าเยียบเย็นเห็นประจักษ์ พัดรวยรินเหนื่อยหน่ายคล้ายความรัก คนอกหักระทวยด้วยสิ้นแรง ในเมื่อฟ้าประกาศิตชีวิตเล่น ต้องโลดเต้นแล้วดับดาวอับแสง จึงโคจรไปตามความเปลี่ยนแปลง ด้วยกฏแห่งลิขิตอนิจจัง จะหลับตามอย่างไรให้นึกหวั่น เมื่อความฝันจบแล้วสิ้นแววหวัง ไม่กล้าเดินต่อไปไร้พลัง ต้องทรุดนั่ง..เบื้องหน้าว้าเหว่รอ จำจากกันหันหลังทั้งทั้งรัก บาปนี้จักสนองใครบ้างไหมหนอ สังคมร่ำทำร้ายได้ลงคอ อยากจะพ้อเบาเบาให้เขาตรอง ความอบอุ่นสูญไปไยเร็วนัก เหลือเพื่อนรักเพื่อนตายไว้เพียงสอง ชื่อ "สูญรัก" "สวาทวาย" ที่หมายปอง เป็นเพื่อนพ้องผูกพันจนวันตาย ดาว อาชาไนย
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ยามพระอาทิตย์อัสดง, รพีกาญจน์, เมฆา..., บัณฑิตเมืองสิงห์, Music, ระนาดเอก, บ้านริมโขง, แป้งน้ำ, สะเลเต, --ณัชชา--, victoria's secret, ทอฝัน, สล่าผิน, พี.พูนสุข, ฉันเอง, เพรางาย
ข้อความนี้ มี 16 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
เสี้ยวอารมณ์จากใจใครคนหนึ่ง คงไม่ซึ้งจับใจใครทั้งหลาย แค่มีใครคนหนึ่งซึ้งไม่คลาย ก็สมหมายใครคนหนึ่งซึ่งรักกลอน
|
|
|
30 พฤษภาคม 2011, 10:25:AM |
..กุสุมา..
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 10:25:AM » |
ชุมชน
|
** รอเทอ ** ทางแสนไกลตามหา Dream that have ใจร้ายแอบซ้อนรักเจ็บนักหนา แดนไพรร้างพรางอยู่คู่สกุณา เขานำมาปล่อยนางทิ้งกลางไพร
มอบกลอนปลอบจากใจบางใครนั้น สานสัมพันธ์สองรักภักดิ์ไฉน พี่ห่วงหาอาทรกว่าผู้ใด ทางแสนไกลอาสาพาก้าวเดิน
ทุกเช้าค่ำเว้าวอนอ้อนออดรัก จิตสลักคนดีพี่นานเนิ่น หยอกเย้าตามประสาอุราเพลิน ยามน้องเขินพี่แนบแอบห้องใจ ครั้นเมื่อเศร้าเฝ้าปลอบประโลมขวัญ ใจสุขพลันคนดีไม่ไปไหน พี่เคียงข้างน้องนางทางแสนไกล เรื่องใดใดพูดจาภาษารัก
ยามห่างไกลมอบใจคลอเคลียคู่ สองใจรู้ค่าจึงตรึงสลัก เมื่อคิดถึงคำหวานมานซึ้งนัก ใจมอบภักดิ์คนดีพี่ทั้งดวง กุสุมา..
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, เมฆา..., บัณฑิตเมืองสิงห์, ระนาดเอก, บ้านริมโขง, แป้งน้ำ, ดาว อาชาไนย, สะเลเต, --ณัชชา--, victoria's secret, ทอฝัน, พี.พูนสุข, Music, ฉันเอง
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
30 พฤษภาคม 2011, 01:31:PM |
Music
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 01:31:PM » |
ชุมชน
|
....เพื่อนตาย.... สมัยเรียน นายเจ๋ง เรียนเก่งกว่า เรื่องความกล้า สู้คน นายทนกว่า เรื่องผีผี ไม่เห็นตัว ฉันกลัวกว่า เรื่องฟันฝ่า "สู้เพื่อแม่" เราแน่ใจ มีความลับ หลายอย่าง เราต่างแสบ สองเราแอบ อ่านเขียน ด้วยเทียนไข เรื่องฉี่ราด กลางคืน ตื่นแล้วอาย เรื่องไปพาย เรือผีหลอกไม่บอกใคร?
เราพบกัน บางที ปีละหน งานทุกคน เคร่งครัด นัดไม่ได้ นายดูแล แม่น้อง เพื่อนพ้องไป น่าเห็นใจ "พยาบาล" งานเต็มมือ
ชำนาญการ ปลอบใจ คนไข้ทั่ว "ไม่เห็นกลัว แค่มา-เล็ง จะเกรงหรือ?" ฉันหวั่นไหว ไม่ปรับ กับข่าวลือ อยากเอามือ ต่อยกำแพง แรงแรงจัง
เพราะฉันมัน อ่อนแอ ขี้แพ้เพื่อน นายพูดเตือน ทั้งรู้ดี ไม่มีหวัง ฉันอยากตาย นายอยากอยู่ สู้ภวังค์ นายก็ยัง เป็นที่หนึ่ง ถึงวันลา....
คิดถึงเพื่อน คนดี ที่จำจาก นายยังฝาก เรื่องเจ๋งเจ๋ง ที่เก่งกว่า เราจะไม่ ลืมกัน "วัลลภา" บุญทำมา ตรวจน้ำให้ เพื่อนไปดี ด้วยความรัก-อาลัยที่มีมีต่อ วัลลภา เม่นประเสริฐ ขอให้นายสู่สุขคติ..นะเพื่อนรัก-
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : ระนาดเอก, บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, เมฆา..., แป้งน้ำ, สะเลเต, --ณัชชา--, victoria's secret, ทอฝัน, พี.พูนสุข, ดาว อาชาไนย, ฉันเอง
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
...อย่าคิดว่ายาก.แต่ทำได้../..ควรทำให้ได้.แม้มันจะยาก...
|
|
|
30 พฤษภาคม 2011, 01:56:PM |
ระนาดเอก
webmaster
คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,732
~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2011, 01:56:PM » |
ชุมชน
|
๐ ซองกฐินผ้าป่าหนาหลายนิ้ว เบียดแน่นคิวปฏิทินชินซองสี เพื่อนมวลมิตรแจกจ่ายมาหลายปี ใส่เงินทีเป็นหมื่นดื่นดาษซอง
๐ บุญหมั่นสร้างถางถนนบนสวรรค์ ยามสิ้นบุญวาดฝันสวรรค์ผ่อง แผ่ผลบุญมากมายที่ก่ายกอง ปันเผื่อน้องเพื่อนพี่สุขชีวา
๐ เหลียวเห็นซองสีขาวไม่ยาว-กว้าง หล่นอยู่ข้างเก้าอี้..ชี้-กังขา ซองคลับคล้ายงานหม่นคนส่งมา วูบวิญญาณ์แทรกใจในบัดดล
๐ แค่เปิดซองจั่วชื่อสื่อเจ้าภาพ ขนลุกวาบฉับพลันสวรรค์หล่น นามมิตรรักปรากฎรสระคน ด้วยฤทธิ์ผลรักมาก..จากอาลัย..!!
ระนาดเอก
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : บ้านริมโขง, รพีกาญจน์, เมฆา..., แป้งน้ำ, ดาว อาชาไนย, สะเลเต, --ณัชชา--, victoria's secret, Music, ทอฝัน, พี.พูนสุข, ฉันเอง, เพรางาย, ไพร พนาวัลย์
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
31 พฤษภาคม 2011, 04:26:PM |
รพีกาญจน์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 3482
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,752
ทุกคนมีเครดิต แต่ทำลายได้ง่าย สร้างขึ้นใหม่ได้ยาก
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 31 พฤษภาคม 2011, 04:26:PM » |
ชุมชน
|
เฝ้าฝึกฝนจนจบครบหลักสูตร ต่างรีบรุดแยกไปไกลสถาน เคยร่วมเขียนเรียนรู้อยู่เนิ่นนาน เวลากาลผ่านพ้นจนหลงลืม
ออกท่องเดินเผชิญโชคในโลกกว้าง เส้นหนทางพิสูจน์ฤาดูดดื่ม เมื่อวิกฤตบิดบู้ต้องกู้ยืม ใช่จะปลื้มเสพสุขทุกคนไป
ทำงานดีมีจ่ายเจ้านายรัก ก็พร้อมพรักอนาคตสุกสดใส นามประเทืองเรืองยศปรากฎไกล อยู่ที่ใดใครคบน้อมนบนำ
ปะไม่เหมาะเคราะห์ร้ายเจ้านายชั่ว พาเกลือกกลั้วอบายกายถลำ เป็นลูกน้องต้องตอบถูกครอบงำ ทั้งชีวิตมิดดำเลวนำพา
ห้าสิบปีที่ผ่านมาห้าสิบปี จบรุ่นนี้ยุบยิบปีสิบห้า จากหนุ่มเหน้าเข้าสู่ผู้ชรา พบอีกคราลืมเลือนคือเพื่อนชาย
ร่างซีดเซียวเหี่ยวแห้มสองแก้มตอบ ยืนหืดหอบงันงงโคลงหัวส่าย เสื้อขาดวิ่นกลิ่นคลุ้งฟุ้งกระจาย ทาสสุราน่าอับอายตายทั้งเป็น
รพีกาญจน์ 59
|
|
|
|
31 พฤษภาคม 2011, 06:58:PM |
สล่าผิน
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 31 พฤษภาคม 2011, 06:58:PM » |
ชุมชน
|
มีเธอคู่ อยู่เรื่อน เพื่อนชีวิต คอยตามติด เคียงข้าง อย่างชิดใกล้ เฝ้าดูแล แก้ผิด มิคิดไกล คอยอภัย ให้ฉัน นั้นเรื่อยมา
แม้ฉันจน ข้นแค้น แสนลำบาก มิปริปาก อดใจ ไร้ปัญหา สุขร่วมเสพ ทุกข์เก็บไว้ ไร้มารยา ร่วมนำพา ชีวิต ไม่คิดชัง
ร้อนคอยจัด พัดลม หนาวห่มให้ คอยใส่ใจ อาหาร ยกจานตั้ง อยากอะไร เสาะหา มาทุกครั้ง เธอเหมือนดั่ง เพื่อนแท้ ดูแลกัน
อยากได้ลูก ให้ลูก มาผูกจิต สร้างชีวิต ร่วมทาง ร่วมสร้างฝัน ถึงไร้เงิน เธอก็ ขอผูกพัน มิหวาดหวั่น เรืองใด เธอไม่แคร์
เพียงขออยู่ คู่ฉัน ร่วมสรรสร้าง ขอร่วมทาง ย่างไป ใจแน่วแน่ อยากทำบุญ ทำบุญ หนุนดูแล เป็นเพื่อนแท้ ทุกครา คราต้องการ
เธอนั้นเหมือน เพื่อนใจ ที่ในหล้า ฟ้าส่งมา ให้ฉัน ควั่นประสาน ควั่นเป็นเกลียว เกี่ยวข้อง คล้องดวงมาน นานเท่านาน เปรียบเหมือน เป็นเพื่อนตาย สล่าผิน
|
ชายใจคอนโด
|
|
|
31 พฤษภาคม 2011, 07:10:PM |
โบ้ พรหมราช
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 31 พฤษภาคม 2011, 07:10:PM » |
ชุมชน
|
สวัสดีพี่น้องผองญาติมิตร ที่เชยชิดเชยชมสมสมาน
หากว่าพี่เดียวดายสุดแสนนาน น้องสงสารพี่จึงส่งถึงกัน
เพื่อนตายนั้นหายากนะพี่หนา เกรงว่ากว่าจะเจคงอยู่สวรรค์
ไม่ต้องไปไกลหรอกหากรำพัน น้องจะสรรค์เศกเขาให้พี่เอง
เขาคือคนที่ช่วยพี่ทุกนาที เขาคนนี้หาไม่ยากหรอกคนเก่ง
เขาอยู่ไกล้พี่จะตายนะ "ตัวเอง" เห็นไมเล่าเขาเก่งกว่าใครใคร
|
หมื่นล้านบทกวีที่เลยผ่าน มันกลั่นออกมาจากใจ จึงทำให้มันยอดเยี่ยม เปี่ยมด้วยใจที่อยากให้ "กลอนไทยจงรุ่งเรือง"
|
|
|
|