ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เพราะอะไรไม่อาจจะคาดคิด
เพราะลิขิตหรือไรให้ฉงน
เพราะไม่เคยเลยคิดชีวิตตน
เพราะขัดสนยากไร้ใครมามอง

เพราะแปลกใจไหวหวั่นสั่นรู้สึก
เพราะเบื้องลึกหัวใจไหวทุกห้อง
เพราะอึดอัดขัดใจร่ำไห้ร้อง
เพราะความหมองหม่นเข้ารุมเร้าใจ

เพราะคำตอบมิมีที่เฝ้าถาม
เพราะนิยามเมตตาค่าแค่ไหน
เพราะหวังดีช่วยเหลือเอื้อเฟื้อไป
เพราะอะไรไม่รู้ดูกังวล

เพราะไม่เคยเลยที่จะมีเกิด
เพราะใจเปิดหรือไรให้สับสน
เพราะอะไรคำตอบดูชอบกล
เพราะร้อนรนเหลือใจ...ที่ในทรวง

 

"กานต์ฑิตา"
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[สล่าผิน]

เสียงสะอื้น คืนนี้ ฤดีสั่น
พาไหวหวั่น ทรวงใน ห่วงใยยิ่ง
เป็นอะไร ไยต้อง ร้องไห้จริง
เป็นห่วงหญิง รู้ไหม ใจไม่ดี

ทุกข์เรื่องใด ใจน้อง จึงหมองหม่น
ไยกมล ของน้อง ต้องหมองศรี
จิตคนไกล ห่วงหา ทุกนาที
ห่วงจะมี เรื่องเศร้า คลุกเคล้าทรวง

เสียงร่ำไห้ ใจจะขาด อนาถนัก
อยากปกปัก ป้องใจ ให้คลายหน่วง
คงโศกา จากใคร ที่ได้ลวง
พี่เป็นห่วง หนักหนา อยากมาเคียง

สล่าผิน

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~เพราะ??~


ฉันลืมตามาพร้อมกับคำถาม
จึ่งคอยตามคำตอบมามอบจิต
ทุกนาทีที่ย่ำคอยย้ำคิด
ว่าชีวิตที่อยู่..สู้เพื่อใคร?

หรือคนนี้ที่ฉันนั้นค้นหา?
หรือคนนี้ที่ฟ้าส่งมาไข?
หรือตรงนี้ที่เราเฝ้าย่ำไป?
หรือตรงนี้ที่ใจนั้นหมายปอง?

เพราะอะไร?..ในโลกอันโศกเศร้า?
ถึงมีเราร่วมสร้างกลางชนผอง
แล้วอะไร?..ใดหรือคือครรลอง
แล้วฉันต้องก้าวตามนิยามใคร?

หรือตำราเล่มนี้ที่เฉลย?
หรือพังเพยบทนั้นที่กลั่นไว้?
หรือกฎเกณฑ์ที่สร้างให้ย่างไป?
หรือโหราฯพาใจให้ติดตาม?

เพราะอะไร?...ในฝันอันสูงสุด
ต้องสะดุดหยุดลงตรงคำถาม
แล้วสิ่งใด?...ใครหนาว่างดงาม
แล้วสรรพใด?...ใครหยามว่าโสมม

เมื่อหัวใจไล่ติดลิขิตโลก
จึงบินโบกตามไปเพื่อได้สม
จึงแฝงเงาเขาไปเพื่อได้ชม
จึงร่วงเรเซล้ม..จมภวังค์

Oo..เมื่อเราหยุดทุกอย่างวางเสียสิ้น
จึ่งได้ยินเสียงใจในความหวัง
จึ่งได้รู้ว่าตนนี้มีพลัง
จึ่งได้ฟังลมหายใจ..ของตัวเอง

ดั่งคำถามสิ้นลงณ.ตรงนั้น
เมื่อแสงจันทร์ส่องเย็นเห็นเงาเปล่ง
เมื่อลมโชยโรยริ้วพริ้วบรรเลง
ฉันจึ่งเร่งฝีเท้า..ก้าวเพื่อตน


  จบจ้ะ


บอม ซอง ดุ๊ก

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เสียงสะอื้น คืนนี้ ฤดีสั่น
พาไหวหวั่น ทรวงใน ห่วงใยยิ่ง
เป็นอะไร ไยต้อง ร้องไห้จริง
เป็นห่วงหญิง รู้ไหม ใจไม่ดี

ทุกข์เรื่องใด ใจน้อง จึงหมองหม่น
ไยกมล ของน้อง ต้องหมองศรี
จิตคนไกล ห่วงหา ทุกนาที
ห่วงจะมี เรื่องเศร้า คลุกเคล้าทรวง

เสียงร่ำไห้ ใจจะขาด อนาถนัก
อยากปกปัก ป้องใจ ให้คลายหน่วง
คงโศกา จากใคร ที่ได้ลวง
พี่เป็นห่วง หนักหนา อยากมาเคียง

สล่าผิน

เพราะสะอื้นคืนนี้ฤดีสั่น
ทำใครหวั่นคิดไกลในน้ำเสียง
ไม่ห้ามคิดจิตข้องแอบมองเมียง
ขออย่าเหวี่ยงแหมอบ...จะขอบคุณ

 

"กานต์ฑิตา"
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๔